Śpiewnik/Choćbym ja jeździł we dnie i w nocy/Tekst
| Opis | Muzyka | Tekst |
_
_
Wersja z 1833 edytuj
1. Choćbym ja jeździł we dnie i w nocy,
Choćbym wyjeździł koniowi oczy,
Przecięż ty musisz moją być,
Moję wolę wypełnić.
2. A ja się stanę drobną ptaszyną,
Będę latała gęstą krzewiną;
Przecięż nie chcę twoją być,
Twoję wolę wypełnić.
3. Mają tu cieśle takie topory,
Co wycinają lasy i bory;
Przecięż ty musisz moją być,
Moję wolę wypełnić.
4. A ja się stanę małą rybeczką,
Będę pływała bystrą wódeczką;
Przecięż nie chcę twoją być,
Twoję wolę wypełnić.
5. Mają rybacy takie siateczki,
Co wyłapują małe rybeczki;
Przecięż ty musisz moją być,
Moję wolę wypełnić.
6. A ja się stanę dzikim kaczorem,
Będę pływała wielkiém jeziorem;
Przecięż nie chcę twoją być,
Twoję wolę wypełnić.
7. Mają tu strzelcy takowe strzelby,
Co wypalają kaczorom we łby;
Przecięż ty musisz moją być,
Moję wolę wypełnić.
8. A ja się stanę gwiazdą na niebie,
Będę świéciła ludziom w potrzebie;
Przecięż nie chcę twoją być,
Twoję wolę wypełnić.
9. A ja mam litość nad ubogiemi,
Sproszę ja gwiazdę z nieba ku ziemi;
Przecięż ty musisz moją być,
Moję wolę wypełnić.
10. Już teraz widzę boskie urzędy,
Gdzie się obrócę, znajdziesz mię wszędy;
Już teraz muszę twoją być,
I wolę twoję wypełnić.
Źródło: Wacław z Oleska [Wacław Zaleski] (wybór), Karol Lipiński (muzyka), Pieśni polskie i ruskie ludu galicyjskiego. Z. 1, Lwów : F. Piller, 1833. S. 417, pieśń 287.
Wersja z 1836 edytuj
Przemiany
Autor: nieznany
1. Stanę się, stanę tym siwym kaczorem,
I popłynę sobie tym bystrym jeziorem.
Twoją miłą nie będę,
Kole ciebie nie siędę,
Jasieńku mój.
2. A mamci ja takie sidła,
Złapę kaczkę za skrzydła;
Musisz moją miłą być,
Mnie tę wolę uczynić,
Kasieńku moja.
3. Stanę się, stanę tą wodną rybeczką,
I popłynę sobie tamtą bystrą rzeczką,
Twoją miłą nie będę,
Kole ciebie nie siędę,
Jasieńku mój.
4. Mają rybacy taką wędeczkę,
Wyłowią łatwo z wody rybeczkę,
Musisz moją miłą być,
Mnie tę wolę uczynić,
Kasieńku moja.
5. Stanę się, stanę siweńkim gołąbkiem
I usiądę sobie pod zielonym dąbkiem.
Twoją miłą nie będę,
Kole ciebie nie siędę,
Jasieńku mój.
6. A mamci ja ostre siékiery, topory,
Każę powycinać te lasy i bory.
Musisz moją miłą być,
Mnie tę wolę uczynić,
Kasieńku moja.
7. Stanę ja się, stanę tą jasną gwiazdeczką,
I pójdę do nieba prościutką dróżeczką;
Twoją miłą nie będę,
Kole ciebie nie siędę,
Jasieńku mój.
8. A mamci ja strzałę przy boku,
To ja nią zabiję tę pannę w obłoku:
Musisz moją miłą być,
Mnie tę wolę uczynić,
Kasieńku moja.
9. Moja matulu! Pieczże już placki,
Pieczże i kołacze[1];
Niechże ten Jasieńko do drzwi nie kołacze.
Muszę jego żoną być,
Wolę jego uczynić,
Matulu moja!
Źródło: Kazimierz Władysław Wójcicki, Pieśni ludu Biało-Chrobatów, Mazurów i Rusi z nad Bugu z dołączeniem odpowiednich pieśni ruskich, serbskich, czeskich i słowiańskich, Warszawa: s. n., 1838, s. 141–143.
Wersje z 1838 edytuj
1. „Kocham dziewczynę pięknego stanu.
Porzuciła mnie w niedzielę rano.
Ponoś nie chce moją być,
Moją wole uczynić.”
2. „Stanę ja się stanę złotą przepiórczką,
Ucieknę, ucieknę tą jarą pszeniczką.
A ja twoją nie będę
Ani jednę godzinę.”
3. „Ma ta twoja matka takowego strzelca
Złotéj przepióreczce przestrzeli do serca.
A ty moją musisz być,
Moją wolę uczynić.”
4. „Stanę ja się, stanę malutką myszeczką,
Ucieknę, ucieknę malutką dziureczką;
A ja twoją nie będę
Ani jednę godzinę.”
5. „Ma ta twoja matka takowe kocury,
Najmniejszą myszeczkę, to dostaną z dziury,
A ty moją musisz być,
Moją wolę uczynić.”
6. „A stanę ja się stanę złotym pierścioneczkiem,
Będę se siedziała matce nad łózeczkiem;
A ja twoją nie będę
Ani jedną godzinę.”
7. „Ma ta twoja matka śrebra, złota dosyć,
Będę ja ją, będę o ten pierścień prosić;
A ty moją musisz być,
Moją wolę uczynić.”
8. „Stanę ja się stanę rucianym wianeczkiem,
Będę se siedzała matce nad łóżeczkiem;
A ja twoją nie będę
Ani jednę godzinę.”
9. „Ma ta twoja matka tego ziela dosyć,
Będę ja ją będę o ten wieniec prosić;
A ty moją musisz być,
Moją wolę uczynić.”
10. „Stanę ja się stanę zielonym jaworem,
Będę ja se stała nad matczynym dworem;
A ja twoją nie będę
Ani jednę godzinę.”
11. „Ma ta twoja matka takowe topory,
Co zetnie jawora, schowa do komory;
A ty moją musisz być,
Moją wolę uczynić.”
12. „Stanę ja się stanę malućką gwiazdeczką,
Będę ja świeciła w lesie nad góreczką;
A ja twoją nie będę
Ani jednę godzinę.”
13. „Będę ja dawał babkom, dziadkom chleba,
Będą Boga prosić – spuści gwiazdkę z nieba;
A ty moją musisz być,
Moją wolę uczynić.”
Źródło: Żegota Pauli, Pieśni ludu polskiego w Galicyi, Lwów : K. Jabłoński, 1838, s. 133–134.
Z obwodu bocheńskiego:
1. „Choćbym ja jeździł we dnie i w nocy,
Choćbym wyjeździł koniowi oczy,
A jednak musisz moją być,
Moją wolę uczynić.”
2. „A stanę ja się drobną ptaszyną,
Będę latała gęstą lészczyną,
A jednak nie chcę twoją być,
Twoją wolę uczynić.”
3. „A mamże ja takową siekiérkę,
Każę wyrąbać gęstą leszczynkę,
A jednak musisz moją być,
Moją wolę uczynić.”
4. „A stanę ja się siwym gołębiem,
Będę siedziała w lesie pod dębem;
A jednak nie chcę twoją być,
Twoją wolę uczynić.”
5. „A stanę ja się dzikim jastrzębiem,
Będę ja latał górą nad dębem;
A jednak musisz moją być,
Moją wolę uczynić.”
9. „A stanę ja się gwiazdą na niebie,
Będę świéciła ludziom w potrzebie;
A jednak nie chcę twoją być,
Twoją wolę uczynić.”
10. „Mam ja taki pałasz u boku,
Co nim wyrąbię gwiazdę z obłoku[2];
A jednak musisz moją być,
Moją wolę uczynić.”
11. „Widzę ja widzę twoje zapędy,
Gdzie się obrócę, znajdziesz mnie wszędy,
A już ja twoją muszę być,
Twoją wolę uczynić.
12. Moja matusiu napiecz kołaczów,
Napiecz kołaczów, nagotuj piwa,
Niech się ten hultaj na nim rozpija,
Bo ja już jego muszę być,
Jego wolę uczynić.”
Źródło: Żegota Pauli, Pieśni ludu polskiego w Galicyi, Lwów : K. Jabłoński, 1838, s. 135–138.
Wersja z 1892 edytuj
1. — Choćbym ja jeździł we dnie i w nocy,
Choćbym wyjeździł koniowi oczy,
Taki ty moją musisz być,
Wolę moją uczynić.
2. — A ja się stanę się drobną ptaszyną,
Będę latała gęstą krzewiną,
A twoją miłą nie będę,
Woli twéj nie uczynię.
3. — Oj mam ci ja mam takie topory,
Co wycinają lasy i bory,
Taki ty moją musisz być,
Wolę moją uczynić.
4. — Przerzucę ja się złotym pierścieńcem,
Będę się toczyć bitym gościńcem,
A twoją miłą nie będę,
Woli twéj nie uczynię.
5. — A mam ci ja sokołowe oczy,
Zobaczę, kędy pierścień się toczy.
Taki ty moją musisz być,
Wolę moją uczynić.
6. — A ja się stanę białym gołębiem,
Będę siadała w boru na dębie,
A twoją miłą nie będę,
Woli twéj nie uczynię.
7. — A ja się stanę dzikim jastrzębiem,
I będę latał górą nad dębem,
Taki ty moją musisz być,
Wolę moją uczynić.
8. — Przerzucę ja się małą rybeczką,
Będę pływała tą bystrą rzeczką;
A twoją miłą nie będę,
Woli twéj nie uczynię.
9. — Mają rybacy takie siateczki,
Co wyławiają małe rybeczki,
Taki ty moją musisz być,
Wolę moją uczynić.
10. — A ja się stanę dzikim kaczorem,
Będę pływała wielkiem jeziorem;
A twoją miłą nie będę,
Woli twéj nie uczynię.
11. — Oj mamże ja ci takie sidełka,
Że złowię kaczkę za jej skrzydełka,
Taki ty moją musisz być,
Wolę moją uczynić.
12. — A ja się stanę gwiazdką na niebie,
Będę świeciła ludziom w potrzebie;
A twoją miłą nie będę,
Woli twéj nie uczynię.
13. — A mam ja taką strzałę przy boku,
Którą dosięgnę gwiazdę w obłoku,
Taki ty moją musisz być,
Wolę moją uczynić.
14. — A już ja widzę te boskie rządy,
Gdzie się obrócę, znajdziesz mnie wszędy,
A więc już twoją muszę być,
Wolę twoją uczynić.
15. — Moja matulu, pieczcie kołacze,
Niech dłużej do drzwi Jaś nie kołacze,
Muszę już jego miłą być,
Wolę jego uczynić.
16. — Zagraj kapelo na wszystkie strony,
Chwała ci Boże, żem dostał żony.
Teraz już moją musisz być,
Wolę moją uczynić.
Źródło: Zygmunt Gloger, Pieśni ludu, Zygmunt Noskowski (muzyka). Kraków, nakładem autora, 1892. S. 209.
Wersje z 1912 edytuj
Stanę się stanę
1. Stanę się, stanę siwym kaczorem,
Popłynę sobie bystrem jeziorem;
Twoją miłą nie będę,
Wedle ciebie nie siędę.
2. Mam ci ja takie też mamidełka,
Złapię ja kaczkę za jej skrzydełka;
Moją miłą musisz być,
Mnie tę wolę uczynić.
3. Stanę się, stanę jasną gwiazdeczką,
Pójdę do nieba prostą dróżeczką;
Twoją miłą nie będę,
Wedle ciebie nie siędę.
4. A mam ci też swego anioła,
On mi gwiazdeczkę spuści do sioła;
Moją miłą musisz być,
Mnie tę wolę uczynić.
Źródło: Stefan Surzyński, Echo polskie : największy zbiór pieśni polskich obyczajowych i okolicznościowych (...) z melodyami. T. 4, Tarnów: Z. Jeleń, [ok. 1912], s. 99–100.
Musisz być moją
1. A stanę ja się złotym pierścieniem,
Potoczę ja się bitym gościńcem.
Przecież ja twoją nie chcę być,
Woli twojej wypełnić.
2. Choćbym ja jeździł we dnie i w nocy,
Choćbym wyjeździł koniowi oczy,
Przecież ty moją musisz być,
Moją wolę wypełnić.
3. A stanę ja się drobną ptaszyną,
Usiędę w lesie ponad leszczyną.
Przecież ja twoją nie chcę być,
Woli twojej wypełnić.
4. Mają ci sieśle takie topory,
Co wycinają lasy i bory.
Przecież ty moją musisz być,
Wolę moją wypełnić.
5. A ja się stanę małą rybeczką,
Popłynę sobie bystrą Wisłeczką.
Przecież ja twoją nie chcę być,
Twojej woli wypełnić.
6. Mają rybacy takie siateczki,
Któremi łapią wszystkie rybeczki.
Przecież ty moją musisz być,
Wolę moją wypełnić.
7. A ja się stanę dzikym kaczorem,
Popłynę sobie wielkim jeziorem.
Przecież ja twoją nie chcę być,
Twojej woli wypełnić.
8. Mają tu strzelcy takowe strzelby,
Co wypalają kaczorom we łby.
Przecież ty moją musisz być,
Moją wolę wypełnić.
9. A ja się stanę gwiazdką na niebie,
Będę świeciła ludziom w potrzebie.
Przecież ja twoją nie chcę być,
Woli twojej wypełnić.
10. Mam ci ja w niebie mego anioła,
Co mi gwiazdeczkę z nieba wywoła.
Przecież ty moją musisz być,
Wolę moją wypełnić.
11. Jużci ja widzę te boskie rządy,
Gdzie się obrócę, znajdziesz mnie wszędy.
Jużci więc twoją muszę być,
Wole twoją wypełnić.
Źródło: Stefan Surzyński, Echo polskie : największy zbiór pieśni polskich obyczajowych i okolicznościowych (...) z melodyami. T. 5, Tarnów: Z. Jeleń, [ok. 1912], s. 119–121.