Śpiewnik/Krakowianka i kat
Opis | Muzyka | Tekst |
Muzyka
edytujAutor: nieznany (melodia ludowa)
Źródło: Oskar Kolberg , Pieśni ludu polskiego : serya I, Warszawa: Księgarnia J. Jaworskiego, 1857, s. 262 (pieśń 32) .
Tekst
edytujAutor: nieznany (pieśń ludowa)
1. Zaszumiała leszczyna,
Biała rola plonuje —
I stoi tam piękna krakowianka,
Białe kwiaty zrywuje.
2. Pan się o niej dowiedział,
We sto koni przyjechał:
„Pojmij, pojmij, śliczna krakowianko,
Choć mnie pana samego”.
3. „Nie mam śrebra ni złota,
Dy ja biedna sierota,
Pomij pomij śliczny królewiczu,
Co ci Pan Bóg przeznaczył.”
4. Pan się o to rozgniewał,
I do kata list pisał:
„Przyjedź, przyjedź, zetnij krakowiankę,
Co mną panem wzgardziła.”
5. Krakowianka w zieleni,
Kat koło niej w czerwieni:
„Pojmij, pojmij, śliczna krakowianko,
Choć mnie kata samego.”
6. „Kiej nie byłam panową,
Nie myślę być katową.
Ścinaj, ścinaj moją białą szyję,
Bo ja śmierci nie minę.”
7. Krakowiankę ścinają,
Aniołowie wołają:
„Nie lękaj się, śliczna krakowianko,
Bo wstępujesz do raju.”
Źródło: Oskar Kolberg , Pieśni ludu polskiego : serya I, Warszawa: Księgarnia J. Jaworskiego, 1857, s. 262–263 (pieśń 32) .
Zobacz też
edytuj- Król i krakowianka w serwisie Cyfrowa BIblioteka Polskiej Piosenki
- Dwa warianty melodii Zaszumiała leszczyna w Antologii polskich pieśni Instytutu im. Oskara Kolberga: 1 2
- Scenariusz inscenizacji w: Jadwiga Turowiczówna , Inscenizowane pieśni ludowe, Warszawa: nakładem tygodnika „Wiarus”, 1933, s. 21 (s. 29 w pliku PDF) .