Śpiewnik/Krakowianka i kat

Piotr Stachiewicz (1858-1938), Hanka z Bronowic
Opis Muzyka Tekst

Muzyka

edytuj

Autor: nieznany (melodia ludowa)

 

Źródło: Oskar Kolberg, Pieśni ludu polskiego : serya I, Warszawa: Księgarnia J. Jaworskiego, 1857, s. 262 (pieśń 32).


Autor: nieznany (pieśń ludowa)

1. Zaszumiała leszczyna,
Biała rola plonuje —
I stoi tam piękna krakowianka,
Białe kwiaty zrywuje.

2. Pan się o niej dowiedział,
We sto koni przyjechał:
„Pojmij, pojmij, śliczna krakowianko,
Choć mnie pana samego”.

3. „Nie mam śrebra ni złota,
Dy ja biedna sierota,
Pomij pomij śliczny królewiczu,
Co ci Pan Bóg przeznaczył.”

4. Pan się o to rozgniewał,
I do kata list pisał:
„Przyjedź, przyjedź, zetnij krakowiankę,
Co mną panem wzgardziła.”

5. Krakowianka w zieleni,
Kat koło niej w czerwieni:
„Pojmij, pojmij, śliczna krakowianko,
Choć mnie kata samego.”

6. „Kiej nie byłam panową,
Nie myślę być katową.
Ścinaj, ścinaj moją białą szyję,
Bo ja śmierci nie minę.”

7. Krakowiankę ścinają,
Aniołowie wołają:
„Nie lękaj się, śliczna krakowianko,
Bo wstępujesz do raju.”

Źródło: Oskar Kolberg, Pieśni ludu polskiego : serya I, Warszawa: Księgarnia J. Jaworskiego, 1857, s. 262–263 (pieśń 32).

Zobacz też

edytuj