Śpiewnik/Siedzi sobie zając pod miedzą

Opis Muzyka Tekst
Albrecht Dürer, „Młody zając”, 1502 (domena publiczna).

Muzyka edytuj

Autor: nieznany (melodia tradycyjna); aranżacja: Karol Lipiński (1790–1861)

 


Źródło: Wacław Zaleski, Pieśni polskie i ruskie ludu galicyjskiego, Karol Lipiński (muz.), Lwów: F. Piller, 1833, s. 11.

Tekst edytuj

Autor: nieznany

1. Siedzi sobie zając pod miedzą, (pod miedzą),
a myśliwi o nim nie wiedzą, (nie wiedzą),
Psy po polu rozpuścili,
krzyk i łoskot uczynili:
Był tu kot, był tu kot.

2. Wszystko to jest chłopskie udanie,
Był tu stary zając mospanie,
Dzisiaj rano siedział w życie,
A dopiéro pobiegł skrycie,
Czym prędzéj, czym prędzéj.

3. Cóż ja tym myśliwcom zawinił,
Czy jakową szkodę uczynił?
Choć w kapuście czasem siadam,
Po listeczku tylko zjadam,
Nie jak wół, nie jak wół!

4. A ja wina, miodu nie proszę,
Za to takę biedę ponoszę;
Ja na łąkach sobie żyję,
Zamiast wina rosę piję,
Sierota, sierota.

5. Grochu nie wytłoczę, ni prosa,
A w jęczmień nie pójdę bo rosa;
Ja kusy uciekać muszę,
Ocalając swoję duszę,
Bo mi żal, bo mi żal.

6. Rozpuścili charty ze smyczy,
Rozumieli że go uchwycą,
Oni mówią sa, sa, sa, sa,
A ja czym prędzéj do lasa,
Już ja pan, już ja pan.

7. Wróćcieże się charty biédnięta,
Nie będziecie mieli zwiérzęta;
A już ci się posmucili
I paszczęki pokrzywili,
Wielkie kpy, wielkie kpy.

8. A skoro zajączek jest w lesie,
Na myśliwych kosmyk podniesie:
Całujcie mnie w kurtę wszyscy
Doganiacze i myśliwcy,
Skorom tu, skorom tu.

Źródło: Wacław Zaleski, Pieśni polskie i ruskie ludu galicyjskiego, Karol Lipiński (muz.), Lwów: F. Piller, 1833, s. 65-66.

Zobacz też edytuj