Czeski/Wstęp

Alfabet i wymowa

Czeski alfabet składa się z 42 znaków.

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	21
a	á	b	c	č	d	d'	e	é	ě	f	g	h	ch	i	í	j	k	l	m	n
22	23	24	25	26	27	28	29	30	31	32	33	34	35	36	37	38	39	40	41	42
ň	o	ó	p	q	r	ř	s	š	t	t'	u	ú	ů	v	w	x	y	ý	z	ž

Samogłoski krótkie

a e i/y o u

Ich wymowa nie różni się niczym od polskiej. Prawidłowe użycie samogłosek i/y jest ważne z punktu widzenia ortografii.

Samogłoski długie

á é í/ý ó ú/ů

Użycie kreski (čárka) nad samogłoską oznacza, że wymawia się ja jako długą. Na przykład różnicę między a i á można to porównać do wymawiania "a" w polskim zwrocie "aaa tam...". Samogłoski ú i ů wymawia się jako długie u, różnica między nimi polega na tym, że ú występuje na początku wyrazów, a ů- w środku, bądź na końcu.

Przykłady: úřád, úterý, půjdu, stůl

Samogłoska ě

Powoduje zmiękczenie wymawianej spółgłoski, występuje po b, p, v, f, m, d.

Przykłady: běhat-[bjehat], věra-[vjera], město-[mniesto]

Spółgłoski twarde

h, ch, k, r, d, t, n

Spółgłoski h i ch mają inną wymowę- h jest dźwięczne, jak we wschodnich dialektach j. polskiego, natomiast ch -bezdźwięczne.

Uwaga: przy przeszukiwaniu słownika, wyrazów zaczynających się od "ch" należy szukać nie pod "c", ale pod "ch".

Problemy może stwarzać wymowa wyrazów, w których spółgłoski nie są rozdzielone samogłoskami np. , , svrhl wymawia się "ky-rk, py-rst, sy-vy-rhy-l"

Spółgłoski miękkie

ž, š, č, ř, c, j, d', t', ň

Spółgłoski ž, š, č wymawia się jak polskie ż, sz, cz. Spółgłoska ř jest typowa wyłącznie dla języka czeskiego, wymowa brzmi podobnie jak polskie ż z połączeniem r.

Spółgłoski d', t', ň są zmiękczeniem d, t, n.

Spółgłoski neutralne

b, f, l, m, p, s, v, z