Emacs/Srodowisko graficzne
CEDET (Collection of Emacs Development Environment Tools) to zestaw narzędzi wbudowanych w Emacsa, który zapewnia zaawansowane funkcje nawigacji, uzupełniania i refaktoryzacji kodu. Oto jak go używać:
Włącz CEDET: CEDET jest zawarty w najnowszych wersjach Emacsa, ale może nie być domyślnie włączony. Aby włączyć CEDET, dodaj następujące wiersze do pliku konfiguracyjnego Emacsa (zwykle ~/.emacs lub ~/.emacs.d/init.el):
(require 'cedet)
(semantic-mode 1)
Spowoduje to załadowanie i włączenie trybu semantycznego CEDET.
Skorzystaj z funkcji CEDET:
Nawigacja po kodzie: CEDET udostępnia kilka poleceń do poruszania się po kodzie, takich jak semantic-ia-fast-jump (przejście do definicji funkcji lub zmiennej), semantic-ia-show-doc (pokazanie dokumentacji symbolu) i semantic-symref (szukaj odniesień do symbolu).
Uzupełnianie kodu: CEDET może wyświetlać inteligentne sugestie dotyczące uzupełniania podczas pisania. Możesz wywołać uzupełnianie, naciskając TAB lub używając polecenia semantic-ia-complete-symbol.
Refaktoryzacja: CEDET zawiera polecenia do refaktoryzacji kodu, takie jak zmiana nazw symboli (semantic-analyze-proto-impl-toggle), wyodrębnianie funkcji (semantic-analyze-create-function) lub wyodrębnianie zmiennej (semantic-analyze-create-variable).
Zarządzanie projektami: CEDET zawiera funkcje do zarządzania projektami, takie jak ede-new (utwórz nowy projekt), ede-find-file (powiąż plik z projektem) i ede-run-external-command (uruchom zewnętrzne polecenie w katalogu projektu).
Analiza kodu: CEDET może analizować kod i generować różne raporty, takie jak diagramy dziedziczenia (semantic-analyze-inheritance) lub wykresy wywołań (semantic-analyze-callers).
Więcej informacji o CEDET i jego funkcjach można znaleźć w podręczniku Emacsa (C-him Emacs RET) lub wpisując M-x tryb opisu w buforze z włączonym trybem semantycznym.
Należy pamiętać, że CEDET jest złożonym i potężnym narzędziem, a jego nauczenie się i skonfigurowanie do własnych potrzeb może zająć trochę czasu. Może być również konieczne zainstalowanie dodatkowych pakietów (takich jak ggtags lub clang), aby w pełni wykorzystać jego funkcje