Francuski/Znaki diakrytyczne

Znaki diakrytyczne, pot. akcent(y) w języku francuskim podzielić można na kilka różnych grup. Wbrew pozorom, nie wiele mają wspólnego z położeniem akcentu w wyrazie.

Akcent w języku francuskim pada zawsze na ostatnią sylabę, np. maison (dom) – [mezĄ], chemise (koszula) – [szemIz]. Należy także pamiętać o tym, iż wyrazy we francuskim akcentuje się słabo w przeciwieństwie do wielu innych języków romańskich. Trzeba też pamiętać, że nie akcentuje się końcowego ' e ' nieakcentowanego (bez żadnej kreski nad), którego się nie czyta np.: quatre (cztery) – [kAtr].

Accent aigu – Akut (akcent ostry)

Akcent ostry przypomina polską kreskę, różnica polega na tym, że jest bliższa pionu niż akcent ostry i nieco przesunięta na prawo od środka znaku.

W języku francuskim, accent aigu występuje wyłącznie nad samogłoską ' e ' ( é ) i reprezentuje dźwięk mieszczący się pomiędzy ' e ' a ' i ', oznacza się /e/ np.: fermé, vérité.

Accent grave – Gravis (akcent słaby)

à i ù

W przypadku à i ù accent grave, używa się w celu odróżnienia od siebie dwóch często występujących wyrazów, np.

bez akcentu	z
a (3 os. l.p. czasownika avoir - mieć)	à (w, na, do itp.)
la (rodzajnik określony rodzaju żeńskiego)	là (tam)
ou (lub, albo)	où (gdzie)

è

' è ', podobnie jak ' é ' zmienia sposób wymowy. ' è ' czyta się zawsze jak polskie ' e ', oznaczenie /ɛ/ np.: très, psychè.

Accent circonflexe – Cyrkumfleks (akcent przeciągły)

â, ê, î, ô, û

Znak diaktryczny cyrkumfleks ( ˆ ) pełni kilka funkcji:

odróżnia wyrazy wyglądające podobnie i w wymowie brzmiące identycznie (homonimy)

bez akcentu	z
sur (na)	sûr (pewny)
du (rodzajnik cząstkowy de + le)	dû (forma przeszła czasownika devoir)

wskazuje na przedłużenie wymowy samogłosek np.: grâce, extrême, fantôme
informuje o usunięciu litery ze starej pisowni francuskiej: âge (aage), forêt (forest)

Cédille – Cedylla

Cédille ( ¸ ) to znak diakrytyczny podobny do polskiego ogonka. Pojawia się jedynie pod spółgłoską ' c ' : ' ç '. Wymawia się go jak polskie ' s ' np.: garçon.

Accent tréma – Diereza

Diereza (tréma) to dwie kropki nad drugą z sąsiednich samogłosek, oznaczające, że te samogłoski należy wymawiać oddzielnie np.: maïs, canoë.