Po kilku latach bez króla, na tron doszedł August II Mocny. Swój przydomek zawdzięcza swojej sile. Gdy pojawił się w Polsce w 1697 roku nie miał wcale poparcia większości szlachty. Jego główny konkurent, francuski książę Conti miał praktycznie zapewnione zwycięstwo większością głosów szlachty. August II Mocny pozwalał na łapówki u szlachty (niektóre źródła podają, iż sam był często przekupywany).
Pomimo iż Mocny uczciwie zdobył tron, ze swoich uprawnień nie potrafił korzystać. Polska była podporządkowana przez Piotra I, ówczesnego cara Rosji. Pomimo iż Piotr I pomógł Mocnemu zdobyć władzę, to później najeżdżał swoim wojskiem na obszar Smoleńszczyzny i Białorusi i łupił okoliczne wsie. Mocny próbował zgarnąć część ziem leżących przy Morzu Bałtyckim, jednakże nie dosyć, iż nie udało mu się, to dodatkowo Szwedzi atakowali Inflanty i Pomorze, zdobywając cenne łupy.
Szlachta nie zadowolona z rządów Augusta II Mocnego próbowała nawet zmusić go do abdykacji. Mocny nie pozwolił sobie na opuszczenie tronu. Wówczas szlachta wybrała za nowego władcę Stanisława Leszczyńskiego z Poznania. W ciągu kilku lat trwała wojna domowa pomiędzy zwolennikami Sasa a Leszczyńskiego. Dopiero szantaż Szwedów, którzy chcieli przejąć ziemię Sasów, spowodowała, iż Mocny abdykował.
Po kilku latach nieobecnego, Mocny wrócił do Rzeczypospolitej. Posiadał już poparcie u Piotra I i gdyby nie on, to Sas nie odzyskałby tronu. Wówczas szlachta zażądała oddalenie wojsk Sasa oraz carskich. Dopiero interwencja Turcji spowodowała, iż Piotr I wycofał wojska pozostawiając Augusta II samego. Kolejna prośba o pomoc do cara została przyjęta negatywnie. Wówczas Mocny poprosił o poparcie u władcy Wielkiej Brytanii i Austrii.
August III Sas nie chciał popełniać tych samych błędów co August II Mocny. W rzeczywistości nowy król wcale się nie interesował losami Polski. Ten władca dla odmiany zajął się życiem rodzinnym, ze swoja żoną Maria Józefa miał aż czternaścioro dzieci, części z nich udało się później trafić na różne europejskie dwory. Wszelkie rodzaju posiedzenia były męczące dla króla. Nie interesował się zbytnio gospodarką i wojskiem, a swoje obowiązki powierzał doradcom, którzy byli przekupywani przez magnatów. August III Sas nie prowadził żadnej wojny. Później okazało się, iż Prusy, Austria i Rosja przygotowały się do rozbiorów, które miały zostać zrealizowane z czasem.
Szlachta w czasach Sasów praktycznie nie interesowała się gospodarką i polityką w Polsce. Popularne były liczne zabawy i nadużycia alkoholu. Ze względu na ich zachowanie, pojawiło się przysłowie Za króla Sasa jedz i popuszczaj pasa. Innym popularnym powiedzeniem było Zastaw się, a postaw się., które wytykało zadłużanie się szlachty. U gołoty powszechny stał się analfabetyzm, tylko 10% z nich potrafiło czytać i pisać. Pomimo problemów, wydarzenia te skłoniły niektórych do reform. Wówczas zaczął naradzać się patriotyzm.
