Japoński/Gramatyka wprowadzenie

Wprowadzenie

Język japoński jest językiem typu SOV (z angielskiego Subject-Object-Verb: Podmiot-Dopełnienie-Orzeczenie), w przeciwieństwie do języka polskiego, gdzie zdanie jest w następującym szyku: Podmiot-Orzeczenie-Dopełnienie. W języku japońskim czasownik zawsze znajduje się na końcu zdania. Japońskie części mowy bardzo często występują z partykułami, które modyfikują słowo stojące najczęściej przed nimi. te partykuły identyfikują funkcje fraz lub wyrazów w zdaniu -- na przykład temat, podmiot, miejsce akcji, dopełnienie itp...

Ze względu na występowanie partykuł, struktura zdania nie jest stała. Położenie wyrazów lub fraz w zdaniu nie jest ściśle określona, jak ma to miejsce chociażby w języku angielskim. Jednakże, bardzo często zdanie ma następującą strukturę:

Temat zdania, czas, miejsce, podmiot, dopełnienie dalsze, dopełnienie bliższe, czasownik.

W języku japońskim pomija się słowa lub frazy, które są oczywiste zarówno dla słuchacza jak i mówiącego. Podobnie dzieje się w przypadku polskich zaimków osobowych. Na przykład zdanie " [Ja] idę obejrzeć film" może zostać pretłumaczone na「映画を見る。」 (eiga wo miru.); co dosłownie oznacza "Film będę oglądał." [Ja] omijamy, ponieważ określa mówiącego to zdanie. Przetłumaczone zdanie oznacza także "on (ona) idzie obejrzeć film", "my pójdziemy obejrzeć film", zależnie od kontekstu. Zdania poprzedzające, sytuacja itp., określają odpowiedni kontekst.