Japoński/Onomatopeja

Wyrazy dźwiękonaśladowcze

Onomatopeja (オノマトペ) to słowo określające grupę słów w danym języku, których znaczenie określane jest na podstawie dźwięku lub mimiki. Przykładowo w języku polskim to wyrazy: "miau", "hał". W języku polskim (i nie tylko) onomatopeja jest rdzeniem wielu wyrazów, również czasowników i rzeczowników (np. buczeć, buczenie, szumieć, szum). Wyrazy dźwiękonaśladowcze w języku japońskim dzielą się na 2 główne grupy: gisei-go (擬声語) oraz gitai-go (擬態語).

Giseigo

擬声語 gisei-go to słowa, które opisują dźwięk. Wiele z nich jest zapisywanych w katakanie. Przykładowe dźwięki:

Japoński	Rōmaji	Znaczenie
ワンワン	wan-wan	szczekanie psa
ニャニャ	nya-nya	miauczenie kota
コケコッコ	koke-kokko	pianie koguta lub dźwięk kur
パチパチ	pachi-pachi	klaśnięcie w dłonie
ザーザー	zaa-zaa	dźwięk spadającego deszczu (mocny deszcz)
ポツポツ	potsu-potsu	dźwięk kapiącej wody lub kropli deszczu

Gitaigo

擬態語 gitai-go to słowa, które opisują akcję, stan lub emocje poprzez towarzyszący im dźwięk. Przykłady:

Japoński	Rōmaji	Znaczenie
ムシャムシャ	musha-musha	dźwięk jaki wydaje ktoś jedzący lub chrupiący coś
ウハウハ	uha-uha	skakanie
ワイワイ	wai-wai	dźwięk dziecięcej zabawy
ガワガワ	gawa-gawa	inny dźwięk dziecięcej zabawy