Tryton to odległość trzech całych tonów, czyli 6 półtonów. Jest najmocniejszym dysonansem w obrębie oktawy:

Tryton dzieli skalę chromatyczną na połowy.

\relative c'{
c2 fis | fis c' 
}

6 półtonów odpowiada interwałowi kwarty zwiększonej lub kwinty zmniejszonej (zob. Kwarta i kwinta).

W średniowiecznej muzyce kościelnej unikano stosowania trytonu. W późniejszym okresie (XVIII wiek) nazywano ten interwał diabolus in musica.

W muzyce klasycznej tryton był sporadycznie stosowany, zazwyczaj aby stworzyć złowrogi, „diaboliczny” nastrój. Przykłady występowania:

  • Giuseppe Tartini, Sonata z diabelskim trylem,
  • Ferenc Liszt, sonata Dante.
  • Igor Strawinski, balet Ognisty ptak (po 1900 roku).

W muzyce XX-wiecznej tryton znalazł szerokie zastosowanie.

Dodanie trytonu (licząc od pierwszego stopnia skali) do pentatonicznej skali molowej tworzy najprostszą odmianę skali bluesowej:


\relative c'{
s2 \cadenzaOn c2  es f ges4
g2 bes c \cadenzaOff
}
\addlyrics { \small {
c es f ges g b c
} }

Zobacz też edytuj