Nauka gry na gitarze/Strojenie
Strojenie edytuj
W XXI wieku gitarę stroimy zwykle za pomocą "tunera", to jest urządzenia lub programu komputerowego analizującego dźwięk zagrany na pustej strunie i pokazującego na wyświetlaczu jego dokładną wysokość w postaci muzycznej nazwy (E, F, Eb) oraz jeszcze drobniejszego odchylenia od normy (podawanego w centach). W tym momencie wystarczy mieć dobry wzrok i łagodnie zmieniać napięcie struny, aż strzałka znajdzie się dokładnie po środku skali.
Niektóre tunery wymagają, by strojący najpierw podał, którą strunę zamierza stroić (ustawiając w urządzeniu przełącznik w odpowiedniej pozycji).
Struny zwykle stroimy do następujących dźwięków (zaczynając od najniższej czyli najgrubszej struny): E, A, D, g, h, e
Jak zapewne słychać, brzmi to prawie jak akord e-moll (jedynie struny A i D brzmią "poza akordem", ale przecież też należą do skali mollowej budowanej od E, co nie jest tylko przypadkiem...).
Układ dźwięków podany powyżej nazywamy "strojem włoskim". Umożliwia on względnie łatwe zagranie większości akordów. Aby jeszcze sobie uprościć zadanie, bądź też dla uzyskania odróźnialnego/świeżego brzmienia, gitarzyści w stylach takich jak folk, flamenco czy nawet grunge często przestrajają struny. Ze względu na to, że brzmienie przestrojonych strun najbardziej eksponowane jest wtedy, gdy brzmią puste struny, nazywa się takie stroje "open tunings" (open string = pusta struna).
Najbardziej znanym strojem alternatywnym (open tuning) jest "DAGDAD".
Problem największy z takim strojem polega na tym, że trzeba prawie od nowa nauczyć się grać na gitarze, ponieważ wszystkie typowe układy palców na gryfie brzmią zupełnie inaczej.
Dlatego też wielu gitarzystów przestraja tylko jedną strunę, najczęściej najniższą (E do D lub nawet - w przypadku stosowania grubych strun - do C).
Inną często stosowaną metodą jest przestrajanie gitary o ćwierć, pół lub cały ton w dół. Pozwala to uzyskać ciemniejsze brzmienie, ale układ chwytów pozostaje taki sam, ponieważ wszystkie struny przestrajamy o dokładnie ten sam interwał.
Problemy ze strojeniem:
to że puste struny stroją, nie oznacza wcale, że stroić będzie każdy akord. Stare struny, tania lub źle ustawiona gitara mogą sprawić wiele problemów. W takim przypadku, strojąc gitarę, sprawdzamy regularnie brzmienie akordów które zamierzamy za chwilę grać lub nagrywać i możemy nawet celowo rozstroić gitarę, jeżeli tylko dzięki temu czyściej zabrzmią struny w samych akordach.
Ciekawostka:
Ponadto, w niektórych stylach, takich jak np. Punk Rock, mniejsze lub nawet spore nieczystości stroju decydują o bardziej agresywnej barwie instrumentu i uatrakcyjniają brzmienie utworu. W takim przypadku zbyt precyzyjne strojenie instrumentu może zepsuć efekt artystyczny - ma to również swoje uzasadnienie czysto akustyczne: rozstrojona gitara generuje więcej unikalnych tonów składowych, co przekłada się na bogatszy (czasem nawet zbyt bogaty) dźwięk instrumentu.