Jak żyć z HCV/Intymność

Intymność

Bardzo istotne jest zaangażowanie w wiedzę na temat HCV partnera niezakażonego. Ułatwia to zrozumienie i profilaktykę.

Podobnie jak wsparcie rodziny i okazywanie prze nią uczuć, ważne jest też dla psychiki każdego człowieka czułość z partnerem/ -ką i współżycie seksualne. Jednak może się zdarzyć, że osoba zakażona ma problem w momencie kiedy dochodzi do momentu zbliżenia z nowym partnerem/ -ką. Jest oczywiste, że w momencie chwilowego uniesienia trudno powiedzieć: przepraszam, ale mam HCV, zwłaszcza, że świadomość społeczeństwa nie jest jeszcze wystarczająca.

Zatem kiedy to powiedzieć, żeby partner/ -ka nie uciekł/ -ła? Każdy z nas powinien postawić sobie pytanie: jeżeli ja miałbym/ -ałabym współżyć z osobą zakażoną, w którym momencie chciałbym/ -ałabym się dowiedzieć? Z doświadczenia wynika, że nie warto mówić tego zbyt wcześnie, ale na pewno nie zbyt późno. Zatem kiedy umawiamy się na randkę nie mówmy na pierwszej: wiesz możemy się spotkać jeszcze raz, ale mam HCV. Z drugiej strony nie umawiajmy się z kimś na "kolację ze śniadaniem" i przy tym ostatnim nie mówmy: wiesz... następnym razem to lepiej użyjmy prezerwatywy, bo mam HCV.

Należy pamiętać, że każda z osób zakażonych, nieważne czy "z własnej winy" czy też nie, ma pełne prawo do szczęścia i miłości! Nie należy się izolować ani popadać w samotność.

Mimo, że HCV nie jest zaliczana do STI (infekcji przenoszonych droga płciową) może w pewnych wypadkach być przenoszony droga kontaktów seksualnych; należą do nich:

• zranienie, silne podrażnienie śluzówki pochwy/penisa, odbytnicy, jamy ustnej,
• menstruacja,
• ryzyko zakażenia HCV przez kontakt seksualny wzrasta u osób, które miały wielu partnerów/-ek seksualnych.

Jeżeli któryś z partnerów zauważa u siebie w/w należy użyć prezerwatywy lub powstrzymać się od współżycia. Kwestia współżycia, które zakończyć się ma zapłodnieniem powinna być poprzedzona wspólną, dojrzałą rozmową obojga partnerów. Nie ma żadnych przeciwwskazań, żeby w związku: mężczyzna zakażony / kobieta nie zakażona miało urodzić się dziecko. Wirus nie przenosi się na dziecko przez spermę. Jednak w przypadku zakażenia matki trzeba pamiętać o możliwym zakażeniu dziecka w czasie ciąży lub przy samym porodzie. Ryzyko wynosi wtedy ok. 5-6%. Warto w takim przypadku skonsultować się z zaufanym lekarzem rodzinnym i specjalistą hepatologiem / wirusologiem / ginekologiem.

Bardzo istotne jest też zaangażowanie w wiedzę na temat HCV partnera niezakażonego. Ułatwia to zrozumienie i profilaktykę.

Całowanie

Całowanie nie jest zaliczane do dróg zakażenia, jeśli nie dochodzi do kontaktu z krwią (np.krwawiące rany w jamie ustnej). Lekarze nie uznają całowania za ryzykowne. Zakażenia tą drogą HCV nie bierze się zazwyczaj pod uwagę. Oczywiście może to nastąpić kiedy nabłonek jamy ustnej jednej osoby jest silnie podrażniony lub zraniony/krwawiący. Może tak się zdarzyć podczas niektórych chorób jamy ustnej czy braku odpowiednich witamin utrzymujących błonę śluzową, skórę warg w prawidłowym stanie (wit. A, E).

Warto zaopatrzyć się w dobrą pomadkę ochronną, pastę do zębów z ziołowym wyciągiem dobroczynnie wpływającym na dziąsła (np. typ Herbal), szczoteczkę do zębów z miękkim włosiem, maści zapobiegające opryszczce. Należy zwracać uwagę na regularne wizyty u stomatologa i w razie problemów zwrócić się do niego o radę. Podczas całowania nie wskazane wydaje się być mocne gryzienie warg i języka. Trzeba pamiętać, że nie tylko nabłonek jamy ustnej chroni przed zakażeniem, ale są też przeciwciała, które niszczą mikroby zanim te doustną się do organizmu.

Obecność materiału HCV w nasieniu

Zakażenie HCV nie jest zaliczane do chorób przenoszonych drogą płciową. Ryzyko zakażenia przez kontakty seksualne jednak istnieje, z względu na możliwość uszkodzenia naskórka lub/i błony śluzowej narządów rodnych.

Nie ma dowodów na zakaźność spermy u osób zakażonych tylko HCV. Opublikowano badania, w których wykazano obecność matriału HCV w spermie osób antyHCV(+) i HCV RNA(+) jednak nie wykazano jak bardzo zakźny jest ten materiał. Jakkolwiek ryzyko zakażenia przez kontakt z nasieniem wydaje się większy jeżeli występuje koinfekcja HIV. Szacuje się, że 30-40% zarażonych HIV choruje także na HCV.

zwinięta prezerwatywa lateksowa

Stosunek waginalny

Jak już wcześniej zostało napisane zakażenie podczas stosunku seksualnego może nastąpić podczas:

• zranienia, silnego podrażnienia nabłonka pochwy/penisa,
• chorób skóry, nabłonka i błon śluzowych narządów rodnych i okołorodnych,
• menstruacji.

Jak dotąd nie wykryto, żeby HCV przenosił się przez kontakt krwi ze spermą, jak ma to miejsce przy transmisji wirusa HIV gdzie ryzyko zakażenia właśnie ta drogą jest bardzo wysokie. Jak dotąd nie wykryto na tyle dużych ilości HCV w spermie by mówić, wirusowe zapalenie wątroby jest przenoszone drogą płciową. Nie zaleca się też wyraźnie, aby osoby zakażone używały prezerwatyw. Jednak dla pełnego komfortu psychicznego nie zaszkodzi takowych używać. Należy to na pewno robić, jeżeli wystąpią w/w stany.

Ryzyko zakażenia HCV w związkach monogamicznych jest bardzo małe.

Jak poprawnie użyć prezerwatywy

Stosunek analny

Ze względu na możliwość zakażenia wirusem, stosunek ten może być bardziej niebezpieczny, gdyż:

• zakażeniu na drodze analnej sprzyja kruchość jednowarstwowego nabłonka odbytu i związana z tym łatwość powstawania mikrourazów. ,
• możliwość zakażenia np. HAV, bakteriami, pasożytami czy grzybami.

Podczas stosunków analnych zakażeniu może ulec nie tylko partner bierny (receptywny), ale także partner. Oczywiście możliwość tak występuję także w trakcie innych kontaktów, np. waginalnych, ale w przypadku analnych jest większa.

Stosowanie prezerwatywy (zwłaszcza dodatkowo nawilżanych) w przypadku tego rodzaju współżycia wydaje się być bardziej wskazane. Warto również zaopatrzyć się w środek nawilżający na bazie wody (np. żel K-Y, lubrykant w postaci czopków doodbytniczych Lube-In). Wielu lekarzy uważa, że wykonywanie enemy przed stosunkiem analnym zwiększą ryzyko transmisji HIV, można zatem wnioskować, że również HCV.

Jak dotąd nie wykryto przypadków zakażenia drogą kało-oralną. Ludzie preferującym ten rodzaj seksu powinni zaszczepić się przeciwko HAV, ponieważ ewentualne zakażenie tym wirusem przy wcześniejszym zakażeniu HCV, mogłoby bardzo źle rokować na przyszłość.

Jak wybrać odpowiednią prezerwatywę?

W przeszłości uważało się, że geje muszą używać grubszych prezerwatyw podczas seksu analnego. Badania wykazały jednak, że prezerwatywa cienka jest równie bezpieczna jak ta gruba. Grubsze mogą być nazywane "ultra mocne", "super bezpieczne", ale nie wydaje się żeby istniała różnica jeśli chodzi o pęknięcie podczas stosunku analnego.

Zazwyczaj kiedy prezerwatywa pęka wynika to ze złego użytkowania, a nie z tego, że była to prezerwatywa cienka a nie gruba.

Niektóre prezerwatywy pokryte są substancją plemnikobójczą zwaną Non-oxynol 9, która może podrażnić odbyt lub błonę śluzową odbytnicy. To podrażnienie może spowodować łatwiejszą infekcję wirusa. Dla tych powodów prezerwatyw ze środkiem plemnikobójczym należy unikać.,

Stosunek oralno-waginalny

Ryzyko zakażenia HCV istnieje w przypadku:

• menstruacji(!),
• silnego podrażnienia nabłonka.

Stosunek oralno-analny

Ryzyko zakażenia HCV istnieje w przypadku:

• silnego podrażnienia nabłonka odbytnicy,
• wrażliwej skóry zewnętrznego zwieracza odbytu,
• chorób układu pokarmowego, w których kał może być skażony krwią.

Ryzyko zakażenia HAV jak i innymi chorobami zwłaszcza chorobami układu pokarmowego jest dużo większe niż w przypadku stosunku oralno-waginalnego.

Ryzyko takie można zmniejszyć do minimum przez staranną higienę przed pieszczotami; istnieją np. specjalne, antybakteryjne mydła.

Inne techniki seksualne

Rękawice lateksowe stosowane do fistingu

Podczas intensywnych pieszczot zaleca się stosowanie dużej ilości środka nawilżającego na bazie wody i rękawiczek lateksowych/winylowych. Trzeba również pamiętać o zadbanych paznokciach.

W przypadku stosowania akcesoriów erotycznych trzeba po pieszczotach pamiętać o dokładnej dezynfekcji przedmiotu. W żadnym wypadku nie można przenieść zarazków z okolic odbytu/odbytnicy w okolice waginalne czy oralne; może to spowodować groźnymi chorobami m.in. pasożytniczymi, grzybiczymi.

Nigdy nie powinno się dopuszczać do zranień.

Podsumowanie

Generalnie wskazana jest zwiększona uwaga na

• preferowanie związku mongamicznego, opartego na zaufaniu,
• higienę miejsc intymnych,
• stosowanie środków nawilżających na bazie wody,
• używanie mechanicznych barier (np. prezerwatywa).

Ciąża a leczenie WZW C

Lekarze zajmujący się leczeniem WZW C stanowczo zalecają stosowanie skutecznej antykoncepcji lub abstynencji seksualnej przez cały czas leczenia oraz przez sześć miesięcy po jego ukończeniu.

Jest to ważne, ponieważ leki stosowane podczas kuracji metodą leczenia skojarzonego (interferon + rybawiryna) przez swój okresowy bezpośredni wpływ na strukturę DNA (kod genetyczny) mogą wywoływać poważne wady płodu, a nawet być przyczyną poronienia.

Ostrzeżenie to dotyczy zarówno leczonych kobiet jak i mężczyzn. Wyżej wypisane leki mogą działać zarówno na żeńskie jak i na męskie komórki płciowe.