Poradnik harcerski/Kazimierz Lutosławski

Ks. Kazimierz Lutosławski (ur. 4 marca 1880 w Drozdowie, zm. 5 stycznia 1924 w Drozdowie) – ksiądz katolicki, działacz endecki, poseł na sejm, główny projektant krzyża harcerskiego.

Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Początkowo uczył się w domu, lecz szkołę średnią szkończył w Rydze. Medycynę studiował w Zurychu, gdzie był także komendantem gniazda towarzystwa „Sokół”. Po studiach wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie podjął naukę w zawodzie, a także kontynuował naukę, tym razem w Szkole Nauk Politycznych oraz fizykę. Londyn to także jego pierwszy kontakt ze skautingiem. W 1905 roku zachorował na gruźlicę. Podczas leczenia się w zakładzie dr Tarnowskiego w Kosowie zakłada wakacyjną drużynę „Dzieci Kosowskich” na wzór drużyn skautowych W 1907 roku tworzy czteroletnie Ognisko Wychowawcze Wiejskie w Starej Wsi, w programie którego dużo było elementów metodyki skautowej. W 1909 roku Lutosławski podejmuję decyzje o zostaniu księdzem, święcenia otrzymuje 23 czerwca 1912 roku. Później podejmuję stałą służbę harcerską, jako instruktor i kapelan skautowy. Kończy trzyletnie studia filozoficzne i teologiczne. W 1911 roku w czasie wakacji zakłada w Drozdowie dwa zastępy: „Kruki” i „Czajki” zrzeszające dzici rodziny Lutosławskich i ich przyjaciół. Pod koniec 1911 roku dają one początek zastępom tworzonym przez Lutosławskiego warszawskim drużynom skautowym przy szkole E. Konopczyńskiego. W tym samym roku, 15 października zostaje ogłoszony konkurs na polską odznakę skautową. W 1912 Małkowski projektuje Krzyż Harcerski, który w konkursie zajmuje 3 miejsce. Żadna z prac nie zostaje wprowadzona w życie, a pod koniec 1912 roku NKS wyznacza do dalszych prac nad odznaką właśnie Lutosławskiego. Krzyż Harcerski wchodzi do użytku w 1912 roku. Ostateczny kształ odznaki zostaje zatwierdzony podczas konferencji ZHP 1-2 listopada 1918 roku. W 1913 roku w Zakopanem udziela ślubu Andrzejowi Małkowskiemu i Oldze Drahonowskiej. W 1914 roku we Frymburgu broni doktoratu z teologii. Do tego roku był także członkiem Naczelnej Komendy Skautowej w Królestwie Polskim. Ustępuje z niej na skutek rozłamu w warszawskim skautingu. Przyczyną rozłamu jest krytyka powstań narodowych oraz czynu zbrojnego Legionów Polskcih Piłsudskiego przez Lutosławskiego. Ksiądz opowiada się ponadto za współpracą z Rosją. Krytykujący go drużynowi zostają zdegradowani, przez co dochodzi do rozłamu. 13 drużyn zbuntowanych przeciwko NKS zakłada Wydział Rady Drużynowych. Rozłam został zażegnany po ugodzie w 1915 roku i ustąpieniu Lutosławskiego z NKS. Ponowny konflikt nastąpił po zajęciu Warszawy przez Niemców. Ponownie wznowiły się dyskusje nad prorosyjskim nastawieniem NKS. Ostatecznie rozłam udało się zażegnać 2 maja 1916 roku. Lutosławski był także politykiem ruchu narodowo-demokratycznego i współpracownikiem R. Dmowskiego. Podczas I Wojny Światowej przebywa w Rosji, gdzie organizuje szkołę średnią oraz zostaje kapelanem Brygady Strzelców Polskich. Współpracuje z prawicowymi mediami: „Gazetą Polską”, „Sprawą Polską”, „Wygnańcem”, gazetą „Polak-katolik”. Po wojnie zostaje członkiem Głównego Zjednoczenia Ludowo-Narodowego. Bierze udział w Konferencji Zjednoczeniowej ZHP. Pracował nad projektem statutu ZHP oraz projektem Prawa i Przyrzeczenia Harcerskiego. Później wydał książki pt.: „Czuj Duch, Jak prowadzić pracę skautów” oraz „Śpiewnik polskiego skauta”. Swoje prace podpisywał jako x. Jan Zawada lub „Szary”. Współpracuje z „Gazetą Warszawską”, „Myślą Narodową”, „Harcerzem”. Podczas wojny polsko-bolszewickiej zostaje kapelanem. W 1922 roku zostaje odznaczony Krzyżem Walecznych. W latach 1919-1922 poseł na Sejm Ustawodawczy, podczas którego był przewodniczącym Sejmowej Komisji Konstytucyjnej. Później poseł na Sejm I i II kadencji. Przeciwnik Piłsudskiego oraz Gabriela Narutowicza. Po morderstwie tego ostatniego oskarżany o namawianie do zbrodni. Przez lewicę i zwolenników Piłsudskiego krytykowany był za szerzenie antysemityzmu. Zmarł 5 stycznia 1924 roku w wyniku szkarlatyny. Pochowany w rodzinnym Drozdowie. Pośmiernie uhonorowany stopniem Harcerza Rzeczypospolitej przez Naczelnictwo ZHP, za zasługi dla harcerstwa. W 1994 roku w jego płytę grobową wmurowano kopię krzyża harcerskiego. Od 1995 roku odbywają się coroczne Zloty dh. Kazimierza Lutosławskiego "Szarego" w pierwszych dniach marca, dla uczczenia jego rocznicy urodzin.