Poradnik harcerski/Maciej Aleksy Dawidowski
Maciej Aleksy Dawidowski, ps. Alek, Glizda, Kopernicki, Koziorożec (ur. 3 listopada w Drohobyczu, zm. 30 marca 1943 w Warszawie) – instruktor harcerski w stopniu podharcmistrza, podporucznik Armii Krajowej.
Syn Aleksego, inżyniera technologa i Janiny z Sagatowskich, inżyniera chemika. Podczas nauki w warszawskim Gimnazjum im. Stefana Batorego zostaje członkiem 23 WDH „Pomarańczarnia” im. Bolesława Chrobrego. W 1939 roku kończy szkołę. Podczas nauki uzyskuje stopień Harcerza Orlego. 8 września 1939 roku, po wybuchu II Wojny Światowej, wyrusza wraz ze swoją drużyną z Warszawy na wschód. Wyprawą dowodzi komendant „Pomarańczarni” harcmistrz Lechosław Domański „Zeus”. Harcerze na początku października wracają do stolicy. Od tego momentu do grudnia Alek zostaje członkiem organizacji PLAN i bierze udział w jej akcjach małego sabotażu. Od początku 1940 roku działa jako łącznik w komórce więziennej ZWZ. Utrzymuje łączność między konspiracją a więzieniami: Pawiakiem i Daniłowiczowską, centralnym aresztem śledczym. W września 1940 rozpoczyna naukę w Państwowej Szkole Budowy Maszyn. Wiosną 1941 roku wstępuje do Szarych Szeregów. Obejmuje dowodzenie drużyną w hufcu „Mokotów Górny”, kierowanym przez „Zośkę”. Uczestniczy w działaniach Organizacji Małego Sabotażu „Wawer”. Wykonuje wiele odważnych akcji. 11 lutego 1942 zdejmuje niemiecką tablicę „Dem Grossen Deutschen Astronomen”, przykrywającą polski napis „Mikołajowi Kopernikowi – Rodacy”, z pomnika astronoma. W odwecie Niemcy nakazali demontaż pomnika płk Jana Kilińskiego, stojącego przy pl. Krasińskich. Dawidowski znalazł później miejsce ukrycia pomnika. Okazało się, że znalazł się on na terenie Muzeum Narodowego. Już następnego dnia przechodnie mogli przeczytać na jego musze napis „Jam tu Ludu W-wy. Kiliński Jan” autorstwa „Alka”. W nagrodę nadany zostaje mu honorowy pseudonim „Kopernicki”. Od kwietnia do września 1942 roku ukrywa się w Olesinku koło Góry Kalwarii. Po utworzeniu Grup Szturmowych dowodzi 1. drużyną hufca GS „Południe”, którym kierował „Rudy”. W 1942 roku przechodzi kursu podharcmistrzowski „Szkoły za lasem” i zostaje mianowany podharcmistrzem. Otrzymuje ps. Instruktorski „Koziorożec”. W 1943 roku uczestniczy w Zastępczym Kursie Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty zorganizowanym przez AK. Bierze udział w akcjach rozbrojeniowych oraz akcji „Bracka”, podczas której ewakuje mieszkanie przy ul. Brackiej 23. 23 marca 1943, po aresztowaniu „Rudego” pełni funkcję komendanta Hufca „Mokotów Górny” GS. 26 marca 1943 roku, podczas akcji pod Arsenałem dowodzi sekcją „granaty” w grupie „atak”. Podczas akcji postrzelił idącego z północy oficera SS. Ciężko ranny w brzuch zostaje ewakuowany zarekwirowanym samochodem. Podczas pościgu rzuca granat w kierunku niemieckiej, wojskowej ciężarówki. Później nie pojawiają się już inne problemy. Stan „Alka” staje się bardzo ciężki. Trafia do szpitala Dzieciątka Jezus, gdzie przechodzi operację. Tam 30 marca 1943 roku umiera. Pośmiertnie odznaczony zostaje Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari V klasy oraz awansowany do stopnia sierżanta podchorążego.