Prawo karne/Kradzież rozbójnicza
Kradzież rozbójnicza polega na użyciu przez sprawcę kradzieży przemocy, groźby użycia przemocy albo na doprowadzeniu człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności w celu utrzymania posiadania rzeczy zabranej.
Zasadnicza różnica między kradzieżą rozbójniczą a rozbojem tkwi w różnej kolejności dokonania zaboru rzeczy i przypuszczenia zamachu na wolność jednostki. Ponadto w przypadku rozboju ów zamach służy dokonaniu zaboru; przy kradzieży rozbójniczej, sprawca dokonuje zaboru nie stosując przemocy, groźby ani nie dopuszczając się innych czynów opisanych w art. 281 KK. Czyni to dopiero po dokonaniu kradzieży, aby utrzymać nieniepokojone władztwo nad przedmiotem zaboru. Nie zawsze czyni to wobec osoby pokrzywdzonej kradzieżą, może stosować przemoc, grożbę etc. także wobec osób trzecich, które np. usiłują pozbawić go kradzionej rzeczy.
Kradzież rozbójnicza jest przestępstwem złożonym (w jego opisie mieszczą się znamiona kradzieży [art. 278 § 1 KK] oraz groźby karalnej [art. 190 KK] lub zmuszania [art. 191 § 1 KK]). Między zaborem rzeczy a dokonanym w celu zatrzymania tej rzeczy zamachem na wolność i nietykalność musi zachodzić związek czasowy i sytuacyjny. Kradzież rozbójnicza jest przestępstwem umyślnym (można je popełnić jedynie w zamiarze bezpośrednim) i kierunkowym.