Przewodnik po instalacji Debiana 3.0/Jak przebrnąć

Jak przebrnąć przez proces instalacyjny

Zanim zaczniesz

Instalator Debiana, w przeciwieństwie do większości dystrybucji Linuksa, nie jest liniowy. Zasadą działania przypomina raczej instalator FreeBSD, w którym możesz przeskoczyć przez menu instalacyjne i wykonać różnorodne zadania, nie zachowując specjalnego porządku. Jednak instalator Debiana stara się poprowadzić cię za pomocą podświetlania następnego logicznego punktu (zadania) na czerwono i umieszczania go na początku listy menu. Tylko w pewnych miejscach pójdziemy inną drogą niż ta wskazywana przez instalator.

Konfiguracja klawiatury

Zwykle najwygodniej jest przeprowadzać instalację systemu operacyjnego, korzystając ze swojego ulubionego układu klawiatury. Dlatego instalator Debiana sugeruje wybranie układu zaraz na samym początku. Tak też postąpimy.

Żeby wybrać układ klawiatury, upewnij się, że opcja "Configure the Keyboard" jest podświetlona i naciśnij klawisz enter. Na następnym ekranie, "Select a Keyboard", większość anglojęzycznych osób zapewne wybierze układ "Qwerty/US: U.S. English (Qwerty)". Osobiście wolę układ Dvorak, tak więc wybierz to, co uważasz, że będzie dla ciebie najlepszym wyborem. Po wybraniu układu naciśnij enter, by przejść do następnego ekranu.

Zakładanie partycji na dysku

Teraz powinieneś być znowu na ekranie "Debian GNU/Linux Installation Main Menu". Zauważ jednak, że pozycja "Configure the Keyboard" nie jest już na początku menu (ale nadal jest dostępna, gdybyś się pomylił). Na jej miejscu stoi teraz opcja "Partition a Hard Disk". Widzisz, jak Debian dba o ciebie? Naciśnij enter, by rozpocząć tworzenie partycji.

Powinieneś ujrzeć ekran "Select Disk Drive". Na środku znajduje się lista wszystkich twoich dysków twardych. Jeśli jeszcze tego nie wiesz, to zapewne pomocne będzie to, że Linux odwołuje się do dysków twardych przez pliki w katalogu /dev, a są to:

    Pierwsze urządzenie IDE na pierwszym kontrolerze IDE = /dev/hda
    Drugie urządzenie IDE na pierwszym kontrolerze IDE = /dev/hdb
    Pierwsze urządzenie IDE na drugim kontrolerze IDE = /dev/hdc
    Drugie urządzenie IDE na drugim kontrolerze IDE = /dev/hdd

Jeśli masz lub miałeś zainstalowany Windows na swoim komputerze, to /dev/hda jest tym, co Windows określa jako dysk C:\.

Urządzenia SCSI są wypisane inaczej. Są to zazwyczaj /dev/sda, /dev/sdb, itp.

Instalator Debiana jest na tyle mądry, by wykryć, które z twoich urządzeń są dyskami twardymi i podaje ich listę na ekranie "Select Disk Drive".

W moim komputerze mam dwa dyski twarde, więc na liście widnieją /dev/hda i /dev/hdb. Zamierzam zainstalować Debiana na moim pierwszym dysku (/dev/hda), więc podświetlam to urządzenie na liście i naciskam Enter.

Teraz powinieneś zobaczyć ekran "LILO Limitations". Debian nadal domyślnie używa LILO, chociaż dosyć łatwo jest zainstalować Gruba już po zainstalowaniu systemu. LILO posiada pewne ograniczenia w startowaniu z dysków twardych na starszych komputerach, gdy informacje startowe znajdują się powyżej 1024 cylindra dysku. Jeśli instalujesz Debiana na całym dysku, to nie musisz się martwić. Jednak jeśli masz partycję Windows (lub innego systemu), która przekracza 1024 cylinder, a twój komputer ma stary BIOS na pokładzie, możesz mieć problemy ze startowaniem Linuksa. Pokażę ci później, jak można to rozwiązać na dwa sposoby, na wypadek gdybyś napotkał na ten problem. Na razie ten ekran ma cię tylko ostrzegać przed potencjalnymi problemami. Możesz spokojnie wcisnąć enter, by kontynuować.

cfdisk

Powinieneś teraz widzieć czarny ekran z napisem "cfdisk 2.11n" na górze. Właśnie tutaj tworzysz i przygotowujesz partycje do zainstalowania na nich Debiana. Prawdopodobnie jednym z "najstraszniejszych" zadań podczas instalacji Debiana jest właśnie tworzenie partycji. Debian używa narzędzia pracującego w trybie tekstowym, nazwanego cfdisk, które jest dosyć proste w użyciu. Nie zniechęcaj się z powodu jego wyglądu.

Jeśli spojrzysz jedną trzecią ekranu niżej, ujrzysz przerywaną linię rozciągającą się na całą szerokość ekranu. Elementy wyświetlone poniżej tej linii reprezentują twoje obecne partycje. Jeśli chcesz, by Debian był jedynym systemem na tym komputerze, możesz spokojnie usunąć wszystkie partycje przez ich kolejne podświetlanie strzałkami (góra/dół) i wybieranie z menu [Delete] używając strzałki w lewo lub prawo oraz enter. Zauważ, że nie możesz usunąć partycji "PRI/LOG Free Space []", ponieważ jest to wolna przestrzeń na dysku. Również jeśli zmniejszyłeś partycję innego systemu (jak np. Windows) i chcesz go zachować, upewnij się, że nie usuwasz żadnej partycji NTFS lub FAT32 z tej listy. Jeśli omyłkowo usuniesz jakąś partycję, wybierz z menu [Quit] i zacznij od nowa. Zmiany w partycjach nie zostaną zapisane, dopóki nie wybierzesz [Write].

Jak już usunąłeś wszystkie niechciane partycje, musisz przygotować kilka partycji dla Debiana. Sprawdź listę partycji (tą poniżej przerywanej linii) i upewnij się, że znajduje się tam element "PRI/LOG Free Space []". Jeśli nie ma tam takiej pozycji, to albo nie zwolniłeś żadnego miejsca na dysku lub wybrałeś zły dysk do zainstalowania Debiana. Jeśli tak się stało, to musisz użyć jakiegoś programu w stylu Partition Magic, by utworzyć trochę wolnego miejsca, wybrać inny lub kupić i zainstalować nowy dysk. Jak się już uporasz z tym problemem, to wróć do tego punktu.

Tworzenie partycji /boot

Jeśli widzisz na liście element "PRI/LOG Free Space []", upewnij się, że jest wystarczająco dużo miejsca patrząc na liczby z prawej strony danego elementu, w kolumnie "Size (MB)". Pamiętaj, by mieć przynajmniej 2 GB wolnego, ponieważ mniejsza ilość ogranicza twoją zabawę z Debianem. Cokolwiek powyżej 2000.00 powinno wystarczyć.

Zakładając, że masz wystarczająco dużo wolnego miejsca, utworzymy kilka partycji. Najpierw będzie to mała partycja /boot. Utworzymy ją na samym początku i upewnimy się, że znajduje się ona na początku dysku (chyba że masz zainstalowany inny system operacyjny). Zaznacz partycję "PRI/LOG Free Space []" używając strzałek do góry i do dołu, następnie wybierz [New] z menu na dole ekranu przy użyciu strzałek w prawo i lewo.

Zauważysz, że menu na dole ekranu się zmieniło. Teraz ma ono trzy elementy: [Primary], [Logical] i [Cancel]. Wybierz [Primary] i naciśnij Enter.

Następnie zostaniesz zapytany o rozmiar nowej partycji. Przy zachęcie "Size (in MB):" wpisz 10.

Teraz ujrzysz nowe menu – [Beginning], [Eng] i [Cancel]. Zaznacz [Beginning] i naciśnij enter.

Partycja, którą właśnie utworzyliśmy, będzie przechowywała informacje dla programu startującego system. Tworząc tę partycję, upewniamy się, że informacje dla programu startującego nie będą się znajdowały powyżej 1024 cylindra – przynajmniej w przypadku dysku bez innego systemu.

Teraz musisz sprawić, by nowa partycja była partycją startującą. Zaznacz utworzoną partycję i wybierz z menu na dole ekranu pozycję [Bootable].

Tworzenie partycji swap

Następnie musimy utworzyć partycję swap. Zazwyczaj ma ona rozmiar dwa razy większy niż rozmiar pamięci RAM. Jeśli więc masz 128 MB RAM, utwórz partycję swap o rozmiarze 256 MB. Osobiście w podany sposób tworzę partycję swap tylko gdy mam nie więcej niż 256 MB RAM. Gdy mam więcej pamięci, to daję 512 MB na partycję swap.

Aby utworzyć partycję swap, zaznacz "PRI/LOG Free Space []" na liście partycji i wybierz [New], następnie [Primary] i w końcu wprowadź rozmiar partycji ustalony wg powyższej zasady. Wpisz "256", jeśli posiadasz 128 MB RAM. Następnie wybierz [Beginning] – partycja zostanie utworzona i zostaniesz przeniesiony do głównego menu.

Teraz musisz zmienić system plików tej partycji na Linux swap. Jeśli tego nie zrobisz, to Linux nie będzie mógł jej użyć jako partycji swap. Zaznacz tę partycję (jest to partycja Linuksowa bez ustawionej flagi BOOT) i wybierz [Type] z dolnego menu.

Po wciśnięciu enter na pozycji [Type] ujrzysz trzy kolumny wartości heksadecymalnych z krótkim opisem. Jeśli spojrzysz na środek, to zobaczysz "82 Linux Swap". 82 jest wartością heksadecymalną, którą musimy wybrać, by nasza partycja swap mogła działać. Nie możemy jednak wpisać tej wartości na bieżącym ekranie, więc zrób to, o co cię proszą na dole ekranu – wciśnij dowolny klawisz, by kontynuować (ang. press any key to continue).

Na następnym ekranie również zobaczysz trzy kolumny z typami systemów plików, a na dole napis "Enter file system type:" z domyślnie wybraną wartością 82, co jest dokładnie tym, czego chcemy. Po prostu wciśnij enter, by zatwierdzić wybór. Powinieneś zostać przeniesiony do głównego menu.

Spójrz teraz na listę partycji i zauważ, że mniejsza z twoich partycji linuksowych ma pole "FS Type" (typ systemu plików) ustawiony na "Linux" oraz włączoną flagę BOOT, natomiast większa z partycji ma ustawiony typ na "Linux Swap".

Tworzenie partycji root

Jest wiele innych partycji, które możesz utworzyć, a które opiszę później. Jednak, by zachować ten poradnik prostym, utworzymy jeszcze tylko jedną partycję – partycję root.

By utworzyć partycję root, zaznacz "PRI/LOG Free Space []" i wybierz z menu [New], następnie zaznacz [Primary] i zaakceptuj domyślny rozmiar przy "Size (in MB):" (powinna to być pozostała objętość dysku). Teraz powinieneś się znaleźć w menu głównym cfdisk.

Zapisanie zmian partycji na dysku

Właśnie utworzyłeś wszystkie potrzebne partycje. Jednak nie zostały one jeszcze zapisane na dysku. By zapisać zmiany, wybierz z menu [Write] na dole ekranu.

Po wybraniu [Write] będziesz musiał potwierdzić swój wybór. Ujrzysz: "Are you sure you want to write the partition table to disk (yes or no):" (Czy na pewno chcesz zapisać tablicę partycji na dysku?). Wpisz "yes" (samo wpisanie 'y' nie zadziała) i naciśnij enter. Na chwilę program przestanie reagować, ponieważ zapisuje on tablicę partycji. Po tym zostaniesz przeniesiony do głównego menu cfdisk.

Ustalanie partycji

Właśnie zakończyłeś tworzenie i zapisywanie partycji na dysku. Zanim wyjdziesz z programu cfdisk, musisz się przygotować do następnego kroku. Po zamknięciu cfdisk zostaniesz zapytany o ustalenie partycji tak, by Linux wiedział, jak się do nich odnosić. Raczej nie chcemy mieć partycji startującej o rozmiarze 10 GB i partycji root – 10 MB, bo Linux nie zechce się zainstalować. Dlatego musimy zapisać sobie, która partycja będzie partycją startującą, a która partycją root (instalator Debiana automatycznie zajmuje się partycją startującą). Dla przykładu na mojej instalacji mam małą partycję startującą na /dev/hda1 i dużą partycję root / na /dev/hda3 (pomimo że jeszcze się tak nie nazywają).

Gdy już ustaliłeś każdą partycję, wybierz [Quit] z menu na dole ekranu.

Zauważ: Partycje

Tak, jak wspomniałem wcześniej, jest wiele sposobów, by utworzyć partycje dla Linuksa. Tutaj użyliśmy bardzo prostego schematu, który będzie odpowiedni dla większości użytkowników. Jednak są też inne partycje, które pewnie będziesz chciał utworzyć w przyszłości. Oto kilka przykładów:

    /home
    /usr
    /var
    /tmp

Dlaczego chciałbyś tworzyć te inne partycje? Dla przykładu Linux trzyma pliki z logami w katalogu /var, tam też menedżer pakietów Debiana apt przechowuje ściągane pakiety. Jeśli zainstalujesz Linuksa, tak jak to zrobiliśmy, używając tylko partycji root /, ktoś może zaatakować twój komputer i wypełnić główny system plików logami w katalogu /var, przez co doprowadzi system do zatrzymania. Jeśli jednak masz oddzielną partycję /var, atakujący będzie w stanie jedynie zapełnić tą jedną partycję, natomiast / będzie bezpieczne.

Zazwyczaj tworzę również oddzielną partycję /home, by trzymać moje osobiste pliki z dala od reszty systemu.

W katalogu /usr instalowane są programy. Jeśli mam do dyspozycji dwa dyski, to tworzę katalog /usr na oddzielnej partycji. Umieszczam partycje /boot, /, /home i /var na jednym dysku, a /usr na drugim.

Wiele książek o Linuksie zagłębia się w szczegóły o katalogach i partycjach, więc zajrzyj do nich, jeśli interesuje cię ten temat.

Przygotowanie i uaktywnienie partycji swap

Powinieneś teraz znaleźć się znowu na ekranie "Debian GNU/Linux Installation Main Menu". Zauważ, że pierwszym elementem menu jest teraz "Initialize and Activate a Swap Partition", który teraz wybierzemy. Upewnij się, że ta opcja jest podświetlona na czerwono i naciśnij enter.

Ujrzysz ekran z zapytaniem "Scan for Bad Blocks?" (Szukać błędnych bloków na dysku?). Jeśli twój dysk jest nowy, możesz zgodzić się na to. Ja jednak zazwyczaj wybieram "No", ponieważ zabiera to dużo czasu. Na razie wybierz "No", tak jak ci podpowiada instalator. Podświetl "No" i naciśnij Enter.

Następnie zobaczysz ekran z pytaniem: "Are You Sure?" (Jesteś pewien?). Zaznacz "Yes" albo nie będziesz mógł zainstalować Debiana. Zaznacz "Yes" i naciśnij Enter.

Powinienś zostać znowu przeniesiony na ekran "Debian GNU/Linux Installation Main Menu".

Przygotowanie partycji Linuksowej

Domyślną opcją na stronie głównego menu powinna być "Initialize a Linux Partition". Upewnij się, że jest ona podświetlona na czerwono i naciśnij enter.

Powinien teraz ukazać się ekran "Select Partition". Ten ekran pokazuje ci dwie utworzone przez ciebie programem cfdisk partycje linuksowe. U mnie są to /dev/hda1 i /dev/hda3. Pewnie cię kusi, by wybrać pierwszą partycję z listy, ale najprawdopodobniej jest to zły wybór. Pamiętasz, gdy musiałeś zapisać sobie jakie partycje utworzyłeś w cfdisku? To właśnie tutaj wykorzystasz zapisane informacje. Pomimo że nigdzie nie jest o tym wspomniane w instalatorze Debiana, chyba że się pomylisz, musisz przygotować partycję root na dowolnym systemie Linuksa, zanim możesz przygotować partycje poniżej niej, takie jak np. /boot. Dlatego zaznacz partycję, która będzie twoją partycją /. W moim przypadku jest to /dev/hda3. Podświetl partycję root (jest to ta większa partycja, którą utworzyłeś) na liście i naciśnij enter. Jeśli kierowałeś się moimi wskazówkami i nie masz zainstalowanej żadnej innej dystrybucji Linuksa, powinieneś zaznaczyć partycję znajdującą się na samym dole.

Na następnym ekranie ujrzysz, znajome już, pytanie "Scan for Bad Blocks?". Tak jak przy tworzeniu partycji swap zaznacz "No".

Na ekranie "Are You Sure?" zaznacz, podobnie jak wcześniej, "Yes".

W tej chwili partycja powinna być formatowana. Ten krok może trochę trwać, jeśli twoja partycja jest dosyć duża. Możesz spokojnie bezcelowo się gapić na środek ekranu i obserwować tablicę inode, która jest właśnie zapisywana.

Gdy formatowanie zostanie zakończone, zobaczysz pytanie "Mount as the Root Filesystem?" (Zamontować jako system główny?). Zaznacz "Yes" i naciśnij Enter.

Przygotowanie partycji /boot

Tutaj musimy postąpić inaczej niż to proponuje instalator Debiana. Instalator sugeruje krok "Install Kernel and Driver Modules", jednak my jeszcze nie przygotowaliśmy partycji /boot. Zaznacz drugą opcję, "Initialize a Linux Partition" i naciśnij Enter.

Jeśli nie masz zainstalowanej innej dystrybucji i podążałeś za moimi wskazówkami, nie powinieneś ujrzeć ekranu "Select Partition". Instalator Debiana pomija go, ponieważ masz jeszcze tylko jedną, nieprzygotowaną partycję. Zamiast tego od razu przejdziesz do ekrenu "Scan for Bad Blocks?". Na tym i następnym ekranie ("Are You Sure?") wybierz domyślne opcje, tak jak to robiliśmy poprzednio.

Gdy zostanie zakończone formatowanie tej partycji (co powinno być dosyć szybkie, bo partycja jest mała), powinieneś ujrzeć ekran "Select Mount Point". Wybierz opcję /boot i wciśnij enter.

Instalowanie jądra i modułów

Przed tobą powinno być menu główne. Tym razem podążymy za sugestią instalatora. Upewnij się, że opcja "Install Kernel and Driver Modules" jest podświetlona i naciśnij enter.

Powinien pojawić się ekran "Found a Debian CD-ROM". Informuje cię on o tym, że instalator rozpoznał płytkę CD Debiana w napędzie CD-ROM i pyta się, czy chcesz użyć pakietów, które się na niej znajdują do zainstalowania systemu. Możesz wybrać "No" i zainstalować system przez FTP, ale trwa to dosyć długo. Ponieważ masz już pakiety na płytce, zaznacz "Yes" i naciśnij enter. Poczekaj chwilę, dopóki nie wrócisz na ekran z menu głównym.

Konfiguracja sterowników urządzeń

Znowu powinieneś być w menu głównym. Upewnij się, że opcja "Configure Device Driver Modules" jest zaznaczona i naciśnij Enter.

Ujrzysz ekran "Note about loaded drivers". W większości systemów, nie trzeba wykonywać tego kroku, ponieważ ważne elementy twojego systemu zostały już wykryte i znajdują się już w jądrze. Opiszę jednak ten krok na wypadek, gdybyś musiał dodać coś do jądra. Naciśnij enter, by przejść dalej.

Przed tobą ukaże się ekran "Select Category". Jedynymi kategoriami, które mogą cię interesować są "net" i "cdrom". Przejrzyj je, ale pamiętaj, że skoro wystartowałeś z płytki instalacyjnej, twój CD-ROM jest już obsługiwany przez jądro. Z mojego doświadczenia wynika również, że wszystkie karty sieciowe, jakie posiadam i które są wypisane w "net" są automatycznie odnajdowane przez jądro. Gdy próbowałem dodać je tutaj, jądro uważało, że mam dwie karty sieciowe.

Przepraszam za ten długi i bezużyteczny opis, ale moje doświadczenie podpowiada mi, że na ekranie "Select Category" powinieneś po prostu wybrać "Exit. Finished. Return to previous menu." i nacisnąć enter, by powrócić do głównego menu.

Konfiguracja sieci

Następnie musisz skonfigurować sieć tak, by twój komputer mógł połączyć się z Internetem. Załóżmy, że łączysz się z siecią przez kartę sieciową. W menu głównym wybierz opcję "Configure the Network" i naciśnij Enter.

Powinieneś teraz być na ekranie "Choose a Hostname". Musisz wybrać nazwę hosta dla swojego komputera. Jest to podobne do wybierania nazwy domeny lub grupy roboczej pod Windows. Jeśli nie jesteś zbyt kreatywny, możesz przyjąć wartość domyślną, czyli "Debian". Jeśli natomiast w twoim ciele pasie się dusza artysty, usuń domyślną wartość z pola tekstowego na dole ekranu i wpisz nazwę, jaką pragniesz dać swojemu ukochanemu komputerkowi. Gdy już dasz upust swojej wyobraźni, wybierz OK i naciśnij enter.

Następnie zobaczysz ekran "Automatic Network Configuration". Ponieważ mój ISP używa DHCP do automatycznego przydzielania adresów IP, wybiorę tę właśnie opcję. Jeśli twój ISP lub sieć nie korzysta z DHCP, wybierz "No" i wpisz adres IP, adres bramki, DNS itp., które powinieneś otrzymać od swojego ISP lub administratora sieci.

Jeśli używasz DHCP, to wybierz "Yes" i naciśnij enter, by automatycznie skonfigurować sieć przez DHCP. Jeśli konfiguracja się powiedzie, zostaniesz o tym powiadomiony odpowiednim komunikatem. Jeśli z jakiegoś powodu się nie powiedzie, a wiesz, że ISP używa DHCP, sprawdź, czy masz dobrze podłączone kable sieciowe i czy są one sprawne. Jeśli wydaje się, że wszystko jest prawidłowe, a nadal nie możesz skonfigurować sieci przez DHCP, skontaktuj się ze swoim ISP. Jeśli otrzymałeś komunikat "The network has been successfully configured using DHCP/BOOTP", naciśnij enter, by przejść dalej.

Przygotowanie systemu podstawowego

W głównym menu upewnij się, że opcja "Install the base system" jest podświetlona i naciśnij enter.

Pojawi się ekran "Select Installation Medium". Podświetl opcję "cdrom" i naciśnij Enter. Pojawi się prośba o włożenie pierwszej płytki instalacyjnej. Ponieważ ta płytka już siedzi w CD-ROMie, wciśnij Enter.

Na ekranie pojawi się "Select Archive Path". Do wyboru jest tylko jedna ścieżka, /instmtn, więc upewnij się, że jest ona podświetlona na czerwono i naciśnij enter.

Teraz się odpręż i czekaj, ponieważ system podstawowy jest instalowany.

Przygotowanie systemu do uruchomienia z dysku twardego

Znowu powinieneś być w głównym menu. Upewnij się, że opcja "Make System Bootable" jest podświetlona i wciśnij Enter.

Na następnym ekranie zatytułowanym "Where should the LILO boot loader be installer", będziesz miał do wyboru dwie opcje (możesz mieć ich więcej, jeśli masz zainstalowaną inną dystrybucję Linuksa). Jeśli Debian jest jedynym systemem operacyjnym na twoim komputerze lub chcesz używać LILO do startowania wszystkich systemów, wybierz opcję "Install LILO in the MBR (use this if unsure)". Z drugiej strony, jeśli używasz innego programu ładującego, jak np. System Commander lub, mój ulubiony, XOSL, wybierz opcję "Install LILO in the boot partitions boot sectior" dla utworzonej przez ciebie partycji /boot (nadal powinieneś mieć zapisane informacje o partycjach).

Jeśli zainstalowałeś LILO w MBR, ukaże się przed tobą ekran "Other Bootable Partitions". Możesz wybrać "View", by wyświetlić listę partycji, z których mogą startować systemy. Jeśli chcesz, by wszystkie wymienione na liście partycje były pod kontrolą LILO, co zapewne będzie dla ciebie odpowiednie, naciśnij Enter, by przejść z powrotem na ekran "Other Bootable Partitions", po czym wybierz opcję na górze, by LILO mogło startować systemy z tych partycji. Jeśli wybierzesz "Ignore" nie będziesz w stanie wystartować innych systemów, jeśli jakieś masz na dysku, dopóki nie poprawisz konfiguracji LILO.

Następnie wyświetlony zostanie ekran z informacjami dotyczącymi bezpieczeństwa LILO. Przeczytaj ten tekst, a następnie naciśnij Enter.

Tworzenie dyskietki startowej

Moje komputery nie posiadają stacji dyskietek, ale komputery większości osób tak. Wiem, że ten tekst jest długi, ale jeśli sobie przypominasz, na początku wspomniałem o tym, że są dwa sposoby na uniknięcie problemów ze startowaniem systemu z LILO. Pierwszym w nich było utworzenie na początku dysku partycji /boot, przez co informacje startowe nigdy nie pojawiały się powyżej 1024 cylindra. Drugim sposobem jest utworzenie dyskietki startowej, co też zrobimy w tym kroku.

Przepraszam za to, że nie jestem w stanie przeprowadzić cię dokładnie przez ten krok, ale niestety nie posiadam żadnej stacji dysków. Jednak, ogólnie rzecz biorąc, powinieneś zaznaczyć teraz opcję tworzącą dyskietkę startową. Zostaniesz poproszony o włożenie czystej, sformatowanej dyskietki, która później będzie posiadała potrzebne informacje do uruchomienia systemu. Jeśli twój system będzie się ładował bez problemu, najprawdopodobniej nigdy nie będziesz musiał używać tej dyskietki. Z drugiej strony, jeśli musiałeś zainstalować Debiana na dysku, na którym jest już inny system operacyjny i masz problemy ze startowaniem systemu, możesz skorzystać z dyskietki startowej. W przeciwieństwie do startowania DOS-a z dyskietki startowej Linux nie cierpi pod względem wydajnościowym po wystartowaniu w ten sposób.

Ponowne uruchomienie komputera

Powinieneś być znowu w głównym menu i być gotowy do zrestartowania komputera. Po ponownym uruchomieniu systemu będziesz mógł przeprowadzić końcową konfigurację systemu. Wybierz z menu "Reboot the System" i naciśnij enter.

Instalator spyta się na ekranie "Reboot the System?", czy na pewno chcesz ponownie uruchomić komputer. Upewnij się, że wyjąłeś płytkę z CD-ROM-a oraz dyskietkę ze stacji dyskietek. Następnie wybierz "Yes" i naciśnij enter. System wystartuje ponownie i uruchomi Debiana.

Po restarcie zobaczysz ekran startowy LILO (jest nim ta brzydka, czerwona ramka). Wybierz "Linux" i naciśnij enter lub poczekaj 10 sekund, a LILO automatycznie uruchomi Linuksa.