Siewki roślin flory Polski/Szczawikowate

Szczawikowate (Oxalidaceae)
Zobacz też: szczawikowate uprawiane


Szczawik (Oxalis) edytuj

Szczawik zajęczy (Oxalis acetosella L.) edytuj

Część podliścieniowa (hipokotyl) ma 0,7-1,2 cm długości i pokryta jest włoskami gruczołowatymi. Dwa liścienie osadzone są na krótkich (około 1 mm), owłosionych, pochwowato zbiegających ogonkach, ich blaszka jest mniej więcej okrągła o długości 4-5 mm, z czerwonymi włoskami gruczołowatymi na brzegach i wcięciem na wierzchołku. Łodyżki nadliścieniowej (epikotylu) brak. Pierwsze liście właściwe wyrastają skrętolegle i są trójlistkowe. Ogonek liściowy osiąga 0,6-1,2 cm i jest pokryty czerwonymi włoskami zwykłymi i gruczołowatymi. Listki mają długość 4-6 mm, są szersze niż dłuższe, siedzące, trójkątnie jajowate, o nasadzie zbiegającej i wciętym wierzchołku, całobrzegie, pokryte jednokomórkowymi włoskami[1].

Szczawik rożkowaty (Oxalis corniculata L.) edytuj

Część podliścieniowa ma 0,5-1,5 cm długości i jest naga. Dwa liścienie osadzone są na krótkich (około 1 mm), nagich ogonkach, ich blaszka jest podłużno eliptyczna o długości 2-4 mm, naga, o wierzchołku zaokrąglonym i nasadzie zbiegającej. Epikotylu brak. Pierwsze liście właściwe wyrastają skrętolegle i są trójlistkowe. Ogonek liściowy osiąga 0,8-1,5 cm długości, jest owłosiony, u jego nasady znajdują się dwa przylistki. Listki mają długość 3-4 mm, są podobne jak u szczawika żółtego, z tym że pierwszy liść właściwy jest prawie nagi, a kolejne owłosione[1][2].

Szczawik Dillena (Oxalis dillenii Jacq.) edytuj

Szczawik żółty (Oxalis stricta L.) edytuj

Część podliścieniowa ma do 1 cm długości i w górnej części pokryta jest nielicznymi włoskami gruczołkowymi. Dwa liścienie osadzone są na krótkich (1 mm), nagich ogonkach, ich blaszka jest owalna lub jajowata o długości 2–3 mm, czerwonawo nabiegła od spodu, z nielicznymi włoskami gruczołkowymi na brzegu, o wierzchołku zaokrąglonym i nasadzie nieco zbiegającej. Epikotylu brak. Pierwsze liście właściwe, wyrastające skrętolegle, są trójlistkowe. Ogonek liściowy osiąga 0,6 do 1,5 cm długości, jest czerwonawy, prawie nagi z nielicznymi włoskami. Przylistków brak. Listki są siedzące, trójkątnie jajowate, o długości 2–3 mm, nieco szerze niż dłuższe, cienkie, nagie, całobrzegie, jasnozielone. Szczyt listków jest wyraźnie sercowato wcięty[1][3].

Przypisy

  1. 1,0 1,1 1,2 F.M. Muller: Seedlings of the North-Western European Lowland: A flora of seedlings. Wageningen: Centre for Agricultural Publishing and Documentation, 1978, s. 156. ISBN 90-6193-588-1.
  2. Józef Dorywalski, Kazimierz Adamczewski: Klucz do oznaczania polnych i ogrodowych chwastów w fazie początkowego wzrostu. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1976, s. 120.
  3. Józef Dorywalski, Kazimierz Adamczewski: Klucz do oznaczania polnych i ogrodowych chwastów w fazie początkowego wzrostu. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1976, s. 119.