Historia dla gimnazjum/Bolesław Chrobry: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Tomekg.966 (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
Tomekg.966 (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
||
Linia 8:
Cesarzem Niemiec pod koniec X w. został Otton III, który zamierzał stworzyć uniwersalne chrześcijańskie cesarstwo, składające się z Germanii (Niemiec), Italii (Włoch), Galii (Francji) i Sklawinii (Zachodniej Słowiańszczyzny). Idea ta została dokładnie opisana w rozdziale "[[Historia dla gimnazjum/Cesarstwo Ottonów|Cesarstwo Ottonów]]". W '''1000 r.''' cesarz Otton wyruszył do Gniezna z misją do grobu św. Wojciecha. Drugim celem jego wyprawy było przedstawienie Chrobremu idei cesarstwa chrześcijańskiego. Władca niemiecki został przez Bolesława wspaniale przyjęty, książę Polan odniósł wielki sukces propagandowy, ukazując mu najbardziej rozwinięte regiony państwa. Doszło do wymiany darów: Chrobry dał Ottonowi m.in. relikwię św. Wojciecha - jego ramię, Otton zaś jemu przekazał włócznię św. Maurycego, którą wg. legendy przebity został bok Jezusa Chrystusa. Cesarz nałożył także księciu swój cesarski diadem, uznając go za równego sobie, co miało ogromne znaczenie. Podczas zjazdu ustanowiono sieć diecezji: powstało arcybiskupstwo w Gnieźnie oraz trzy biskupstwa: w Krakowie, we Wrocławiu i w Kołobrzegu, obok już istniejącego, biskupstwa w Poznaniu. Pierwszym arcybiskupem Polski został brat św. Wojciecha '''Radzym-Gaudenty'''.
=== Wojny polsko-niemieckie
W '''1002 r.''' niespodziewanie '''zmarł cesarz Otton III'''. Bolesław Chrobry korzystając z tymczasowego bezkrólewia w Niemczech najechał je i przyłączył do Polski '''Łużyce, Milsko oraz Miśnię''', która jednak szybko powróciła pod władztwo cesarskie. Nowy władca - '''Henryk IV''' nie zamierzał tolerować napadów Chrobrego, który tymczasem zaatakował sprzymierzone z Niemcami Czechy, schwytał i oślepił tamtejszego księcia Bolesława III Rudego i ogłosił się księciem czeskim. Do jego monarchii przyłączono prócz Czech Morawy i Słowację. Ale panowanie Polaków w Pradze nie trwało długo, ruszył tam bowiem Henryk IV z wojskami, zmuszając Chrobrego do ucieczki. Mimo ewakuacji księcia Morawy i Słowacja w dalszym ciągu pozostawały częścią Polski. Rok później, w '''1005 r.''' Niemcy przeprawili się przez Odrę i ruszyli w kierunku grodu stołecznego Polski - Poznania. Bolesław nie mógł im się przeciwstawić, miał bowiem zbyt małą ilość wojska, lecz dzięki negocjacjom pod murami Poznania udało mu się, kosztem Łużyc i Milska, zakończyć wojnę. Lecz rozejm nie trwał długo, w 1007 r. bowiem książę Polan napadł na Cesarstwo i ponownie zdobył utracone prowincje. Wojna zakończyła się w 1013 r., by ponownie wybuchnąć w r. 1015. Podczas konfliktu wsławiła się załoga śląskiego grodu '''Niemcza''', która zdołała obronić go przed wojskami niemiecko-czesko-wieleckimi. Nie mogąc przełamać linii obrony cesarz Henryk wycofał się i powrócił upokorzony do Niemiec. W '''1018 r. podczas zjazdu w Budziszynie''', zawarto pokój, na którego mocy Polska odzyskała Łużyce i Milsko.
=== Wyprawa kijowska ===
Zaraz po zakończeniu konfliktu z Niemcami '''w 1018 r. Chrobry ruszył na Ruś''', gdzie toczyły się walki o władzę. Najsilniejszy z książąt, '''Jarosław Mądry''' został szybko pokonany przez wojska polskie, które dotarły do Kijowa i złupiły to sławne i bogate w owym czasie miasto. Polacy wywieźli z Rusi wielkie bogactwa, a ponadto przyłączyli Grody Czerwieńskie, znajdujące się w okolicach Przemyśla.
=== Koronacja Bolesława Chrobrego ===
| |||