Wersja z 00:17, 25 kwi 2011 edytuj Lethern (dyskusja \| edycje) 8268 edycji m popr. linka ← poprzednia edycja		Wersja z 22:44, 21 maj 2011 edytuj anuluj edycję Tomekg.966 (dyskusja \| edycje) 1770 edycji Nie podano opisu zmian następna edycja →
Linia 1: <center>{{Rozdział\|Rozdział\|Cesarstwo Ottonów}}</center> Po śmierci ostatniego Karolinga książęta Saksonii, Bawarii, Frakoni, Szwabi zadecydowali że dziedziczna korona będzie odtąd elekcyjna. Tym samym pozycja króla osłabła. W 919 roku wybrano Henryka I z rodu Ludolfingów. === Narodziny Niemiec === W wyniku traktatu w Verdun zawartego w 843 r. imperium Franków podzielone zostało na trzy części: zachodnią, gdzie władzę objął Karol Łysy, środkową z Lotarem jako monarchę i wschodnią, rządzoną przez '''Ludwika Niemieckiego'''. Z czasem władza Karolingów w '''państwie wschodniofrankijskim''' osłabła, swe pozycje wzmacniali lokalni książęta i hrabiowie, spośród których wielu pochodziło z podbitej przez Karola Wielkiego Saksonii. Po śmierci ostatniego przedstawiciela żyjącej w państwie wschodniofrankijskim gałęzi rodu Karolingów książęta, tzw. '''elektorzy''' postanowili, że kolejni '''królowie''' będą wybierani spośród nich. W tamtych czasach królestwo wschodniofrankisjkie zaczęto nazywać coraz częściej '''Niemcami'''. Od początku X w. Niemcami władała dynastia Ludolfingów, wywodząca się od Lufolfa, księcia Saksonii. Pierwszym monarchą z tejże dynastii został '''Henryk I Ptasznik''' === Otton I Wielki === ~~==Władcy==~~ Henryk Ptasznik zmarł w 936 r. Władzę po nim objął jego syn Otton I, którego jedną z największych zasług było pokonanie koczowniczych i napastliwych '''Węgrów''' w '''955 r.''' na polach nad rzeką Lech. Rozbicie wojsk węgierskich położyło kres ich niszczycielskim najazdom na Europę Zachodnią. Więcej o tym azjatyckim ludzie dowiedzieć się można w [http://pl.wikibooks.org/wiki/Historia_dla_gimnazjum/S%C5%82owianie rozdziale poświęconym Słowianom]. Potęga militarna Ottona i jego silna pozycja w Niemczech pozwoliła mu na '''ukoronowanie na cesarza'''. Do uroczystości doszło w Rzymie w '''962 r.''' Tytuł cesarski Ottona w Bizancjum uznano dopiero pod koniec jego życia, kiedy syn cesarza Otton II wziął ślub z bizantyńską księżniczką Teofano. '''Henryk I''' (włączył do państwa niemiecką Lotaryngię, Czeski książę uznał jego władzę, uzależnił Danię) '''Otton I''' (ostatecznie powstrzymał ekspansję Węgrów zwyciężając ją w bitwie na Lechowym Polu, na prośbę papieża Jana XII potrzebującego pomocy, Otton I wyprawił się do Italii w 962 roku, wtedy też papież koronuje Ottona I na cesarza rzymskiego) '''Otton II''' (jego panowanie upłynęło na walce z niemieckimi Książętami o utrzymanie niemieckiej korony, ożenił się z księżniczką Bizantyjską Teofaną.) '''Otton III''' (1000 na zjeździe gnieźnieńskim, cesarstwo miało się składać z czterech równoprawnych części Włoch, Francji, Niemiec i Słowiańszczyzny) *'''Henryk II''' (wrócił do polityki ekspansyjnej, wojny z Polską). <noinclude>{{Nawigacja\|Historia dla gimnazjum\|

Historia dla gimnazjum/Cesarstwo Ottonów: Różnice pomiędzy wersjami