Wersja z 00:36, 21 sie 2011 edytuj Tomekg.966 (dyskusja \| edycje) 1770 edycji Utworzył nową stronę „=== Klęska floty francuskiej pod Trafalgarem === Na początku XIX wieku powstała silna opozycja antyfrancuska, zagrożona przez armie napoleońskie, na której czele ...”		Wersja z 01:11, 22 sie 2011 edytuj anuluj edycję Tomekg.966 (dyskusja \| edycje) 1770 edycji Nie podano opisu zmian następna edycja →
Linia 3: === Pokonanie Austrii i Prus === Podczas gdy flota francuska została rozbita przez Anglików na lądzie wojska Napoleona odnosiły liczne sukcesy. W '''1805''' roku starła się pod '''Austerlitz''' (dziś Sławków na Morawach) z połączonymi wojskami rosyjsko-austriackimi pod dowództwem cesarzy Franciszka II Habsburga i Aleksandra I Romanowa. Bitwa ta, nazywana '''bitwą trzech cesarzy''' była wielkim sukcesem Bonapartego, który wkrótce potem zmusił Austrię do podpisania pokoju i wkroczył do Niemiec, gdzie w '''1806 roku''' z 16 państw utworzył '''Związek Reński''', w którego skład nie weszły Austria i Prusy. Cesarz rzymski Franciszek II zrzekł się tegoż ~~tytułu~~tKytułu i stał się cesarzem Austrii. Ekspansji Napoleona na wschód sprzeciwiały się Prusy, które obawiały się o swoje wpływy w Niemczech. Wkrótce zawiązały przymierze z Rosją oraz Austrią i wypowiedziały wojnę Francji. Wojska francuskie w bitwach pod '''Jeną''' i '''Auerstedt''', które wydarzyły się w '''1806 roku''' rozbiły większość oddziałów pruskich, wkroczyły na ziemie polskie i ostateczną klęskę wrogowi zadały w '''1807''' roku pod Frydlandem w Prusach Wschodnich. Zaraz potem podpisany został pokój w '''Tylży''', na mocy którego z ziem zagarniętych w XVIII wieku podczas rozbiorów Polski utworzone zostało '''Księstwo Warszawskie'''. === Blokada kontynentalna i ostateczna klęska Austrii === Aby zmusić do uległości Wielką Brytanię Napoleon zorganizował tzw. '''blokadę kontynentalną''', która polegała na zaprzestaniu handlu z nią przez państwa podległe Francji oraz Rosję, która musiała przystąpić do blokady na mocy pokoju z Tylży. Wkrótce doszło do klęski armii Bonapartego w Hiszpanii, co wykorzystały wrogie mu państwa i na czele z Austrią zawiązały kolejną koalicję. Również i tym razem została ona rozbita, a stało się to po zwycięstwa Francji pod '''Wagram''' w '''1809 roku'''. Wiktoria ta była ostatecznym zwycięstwem Napoleona nad Austrią. === Wyprawa na Rosję === Przerwanie blokady kontynentalnej, wymuszonej na Rosji na mocy pokoju z Tylży, przez cara Aleksandra I Romanowa doprowadziło do wojny francusko-rosyjskiej. Ubiegając atak przeciwnika Napoleon zebrał ogromną, liczącą ponad 600 tysięcy żołnierzy, międzynarodową armię (Składały się na nią przede wszystkim wojska Francji, Włoch, Neapolu, Księstwa Warszawskiego, Austrii, Prus, Związku Reńskiego oraz Konfederacji Szwajcarskiej) i w '''1812''' ruszył na wschód. Rosjanie, którzy mieli zaledwie 300 tysięcy wojsk unikali decydującej bitwy, wycofując się wgłąb państwa i stosując przy tym tzw. taktykę spalonej ziemi, tj. uciekając przed Napoleonem palili wioski i miasta, aby jego wojsk nie miały zaopatrzenia. Dopiero, gdy Bonapartepodszedł pod Moskwę doświadczony feldmarszałek Michaił Kuuzow wydał mu bitwę. W starciu '''pod Borodino''' obie armie poniosły ogromne straty, jednak wojska rosyjskie nie zostały rozbite, a jedynie się wycofały. Wielka Armia Napoleona tymczasem weszła do Moskwy, skąd jednak musiała po kilku miesiącach odejść. Spowodowały to coraz częstsze pożary, braki w zaopatrzeniu, coraz niższe temperatury. Wycofując się z Rosji wojska francuskie cały czas były atakowane przez wroga, wielu żołnierzy zginęło w skutek olbrzymich mrozów lub z głodu. Odwrót zakończył się wielką klęską Bonapartego i stał się początkiem jego końca.

Historia dla gimnazjum/Napoleon podbija Europę: Różnice pomiędzy wersjami