Historia dla gimnazjum/Napoleon podbija Europę: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Tomekg.966 (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Tomekg.966 (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 10:
=== Wyprawa na Rosję ===
Przerwanie blokady kontynentalnej, wymuszonej na Rosji na mocy pokoju z Tylży, przez cara Aleksandra I Romanowa doprowadziło do wojny francusko-rosyjskiej. Ubiegając atak przeciwnika Napoleon zebrał ogromną, liczącą ponad 600 tysięcy żołnierzy, międzynarodową armię (Składały się na nią przede wszystkim wojska Francji, Włoch, Neapolu, Księstwa Warszawskiego, Austrii, Prus, Związku Reńskiego oraz Konfederacji Szwajcarskiej) i w '''1812''' ruszył na wschód. Rosjanie, którzy mieli zaledwie 300 tysięcy wojsk unikali decydującej bitwy, wycofując się wgłąb państwa i stosując przy tym tzw. taktykę spalonej ziemi, tj. uciekając przed Napoleonem palili wioski i miasta, aby jego wojsk nie miały zaopatrzenia. Dopiero, gdy Bonapartepodszedł pod Moskwę doświadczony feldmarszałek Michaił Kuuzow wydał mu bitwę. W starciu '''pod Borodino''' obie armie poniosły ogromne straty, jednak wojska rosyjskie nie zostały rozbite, a jedynie się wycofały. Wielka Armia Napoleona tymczasem weszła do Moskwy, skąd jednak musiała po kilku miesiącach odejść. Spowodowały to coraz częstsze pożary, braki w zaopatrzeniu, coraz niższe temperatury. Wycofując się z Rosji wojska francuskie cały czas były atakowane przez wroga, wielu żołnierzy zginęło w skutek olbrzymich mrozów lub z głodu. Odwrót zakończył się wielką klęską Bonapartego i stał się początkiem jego końca.
 
=== Klęska Napoleona ===
Zaraz po wycofaniu się resztek wojsk napoleońskich z Rosji państwa antyfrancuskie zawiązały nową koalicję i natychmiast przystąpili do ofensywy. Do sił koalicji przyłączyły się także Prusy i Austria. W październiku '''1813 roku''' Bonaparte poniósł straszliwą klęskę w '''"bitwie narodów" pod Lipskiem", w której zginął także książę Józef Poniatowski. Wrogie mu wojska szybko ruszyły na Paryż i zajęły go, następnie zmuszony do abdykacji cesarz został przewieziony na położoną na Morzu Śródziemnym wyspę Elbę. Na tron wstąpił tymczasem Ludwik XVIII, zgilotynowanego Ludwika VI.
 
=== Powrót Bonapartego i jego ostateczna klęska ===
Nieudolny król Ludwik XVIII nie zyskał sobie sympatii ludu francuskiego, co postanowił wykorzystać Napoleon. Na początku marca '''1815 roku''' potajemnie odpłynął z Elby i przedostał się do Francji, gdzie rozpoczął marsz na północ, ku stolicy. Na jego stronę przechodziły kolejne armie francuskie i na ich czele Bonaparte 20 marca wkroczył triumfalnie bez walk do Paryża. Nie miał jednak czasu na zebranie wystarczających wojsk, aby odeprzeć atak wrogiej koalicji, które '''18 czerwca 1815 roku''' zadała mu klęskę pod '''Waterloo''' na terenie dzisiejszej Belgii. Była to jego ostateczna porażka. Został uwięziony na Wyspie Świętej Heleny u południowo-zachodnich wybrzeży Afryki, skąd już nie miał szans na ucieczkę. Zmarł tam w 1821 roku.