Historia dla gimnazjum/Czasy saskie: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Tomekg.966 (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Tomekg.966 (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 7:
=== Sejm niemy ===
Po przywróceniu do władzy August Mocny postanowił wzmocnić swą pozycję, zrzucić zależność od Rosji, zwalczyć opozycję i zreformować państwo. Wobec sprzeciwu sejmu w 1718 roku król wprowadził do Polski armię Saksonii, co doprowadziło do wybuchu wojny domowej. Kiedy konflikt się przedłużał August Mocny uciekł do Rosji i poprosił o pomoc wojska carskie. Wspólnie z nimi zdołał zmusić buntowników do zawarcia korzystnej dla niego ugody. Przyjęto została ona '''1 lutego 1717 roku''' podczas tzw. '''sejmu niemego'''. Nazwa jego pochodzi od faktu, iż żaden z jego uczestników nie zabrał podczas niego głosu. Na mocy umowy August mógł utrzymywać jedynie 1200 żołnierzy gwardii askiej i przebywać w Saksonii nie dłużej niż 3 miesiąc w roku. Urzędnikom saskim nie wolno było także odpowiadać w imieniu Polski na arenie międzynarodowej. Podczas sejmu niemego przeprowadzono reformę wojska i skarbu, uchwalając stałe podatki z dóbr królewskich, kościelnych i szlacheckich, przeznaczone na utrzymanie liczącej 24 000 wojskowych armii. Szlachta musiała zgodzić się także na stacjonowanie wojsk rosyjskich w Polsce. Królowi Augustowi udało się je jednak wyprzeć w 1719 roku.
 
=== Elekcja po śmierci Augusta II Sasa ===
August II Mocny zmarł w 1733 roku. Po jego śmierci szlachta podzieliła się: część wybrała na króla jego syna Fryderyka Augusta, część Stanisława Leszczyńskiego, który mógł liczyć na poparcie Francji. Sąsiedzi Polski, Rosja, Prusy i Austria zawarły traktat Loewendwolda, w którym postanowiła nie popierać ani Sasa, ani Leszczyńskiego, wesprzeć natomiast portugalskiego księcia Emanuela Bragançę. Ostatecznie jednak pod wpływem saskich dyplomatów oraz bojąc się reakcji Francji państwa te poparły kandydaturę Fryderyka Augusta, syna zmarłego króla. Dzięki interwencji wojsk carskich został on w '''1733 roku''' monarchą jako '''August III'''. Po raz pierwszy aktu koronacji nie zatwierdził sejm koronacyjny, na który przybyła zaledwie garstka posłów, większość szlachty nie zgadzała się bowiem z elekcją Fryderyka, uznając za władcę Leszczyńskiego.