Debian - uniwersalna instalacja/Aktualizacja systemu: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 83.21.138.128 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Teles. |
|||
Linia 1:
Do zaktualizowania Debiana masz do dyspozycji kilka narzędzi do wyboru - w terminalu lub za pomocą graficznych nakładek.<br>
== APT == Jebać CZAJKOWSKIEGO DOOMBLEDOORA 1. Aby dokonać aktualizacji systemu za pomocą APT, pobierz najpierw nową lisŧę pakietów:<br>
apt-get update
2. Następnie zaktualizuj dostępne pakiety poleceniem:<br>
Linia 12 ⟶ 11:
:c. Wykonać aktualizację poleceniem (lub za pomocą aptitude, patrz poniżej):<br>
apt-get dist-upgrade
Instalacja systemu Debian GNU/Linux - Graficznego
Opis ten dotyczy instalacji systemu Debian GNU/Linux. W sieci można spotkać dużo innych opisów, np. Debian GNU/Linux. Desktop Survival Guide autorstwa Grahama Wiliamsa, które są bardziej wyczerpujące i kompletne.
Instrukcja z niniejszego rozdziału dotyczy specyficznej dystrybucji systemu Debian, przygotowanej przez firmę Praterm. Nasza dystrybucja mieści się na jednej płycie CD, jako bazę wykorzystujemy najnowsze dystrybucje oficjalne systemu. Przebieg instalacji jest podobny do przebiegu instalacji zwykłego systemu Debian (główną różnicą jest ilość pakietów do zainstalowania i skonfigurowania).
Żeby zainstalować system Debian z płyty instalacyjnej, komputer musi wspierać uruchamianie systemu operacyjnego poprzez urządzenie CD (tzw. bootable CD-ROM). Co robimy, krok po kroku:
• Wkładamy płytkę instalacyjną do napędu CD-ROM i uruchamiamy komputer.
• Na ekranie powitalnym "Welcome to Debian GNU/Linux" naciskamy ENTER. Uruchomiony zostanie wówczas program instalacyjny Debiana(graficzny instalator). Jeśli z jakiegoś powodu nie uda nam się zainstalować przy pomocy tego instalatora możemy użyć starego poprzez wpisanie na ekranie powitalnym "install".
Program instalacyjny charakteryzuje się m.in. możliwością powrotu do dowolnego poprzedniego kroku instalacji bez przechodzenia przez kroki pośrednie: na przykład można powrócić do części instalowania jądra i sterowników, następnie dodania potrzebnego sterownika (powiedzmy, karty sieciowej) i kontynuowania instalacji od momentu, w którym została ona przerwana.
• Pierwszym etapem jest skonfigurowanie sieci. Jeśli nie mamy w sieci DHCP, to powinniśmy wcześniej przygotować sobie te ustawienia np. poprzez kontakt z osobą kompetentną w tej sprawie. Jeśli mimo to nie znamy ustawień, możemy jako adres wpisać np. 192.168.1.181, maska 255.255.255.0, reszta obojętna, możemy naciskać enter uznając domyślne ustawienia za poprawne.
• Następnie instalator zapyta nas o nazwę komputera. Może to być np. debian, praca, dom itp. Po tym pytaniu zostaniemy zapytani o nazwę domeny, jeśli nie znamy naciskamy enter.
• Następny etapem to podział dysku na partycje (okno: "Partycjonuj Dyski").
Najpierw wybieramy sposób partycjonowania. Mamy tu dwie możliwości:
o "Wyczyść cały dysk" - ta opcja usunie z dysku wszystkie partycje a następnie zaproponuje podział na partycje wg. jednego z kilku planów ("Wszystkie pliki na jednej partycji", "Osobna partycja na katalogi domowe", "System wieloużytkownikowy"). Tę opcję możemy wybrać w sytuacji, gdy instalujemy system na nowym dysku (nie będzie trzeba wówczas dzielić ręcznie dysku na partycje) lub gdy chcemy skasować wszystkie istniejące systemy operacyjne na dysku. Doświadczeni użytkownicy z tej opcji raczej nie korzystają, lecz wybierają (opisaną w kolejnym punkcie) opcję "Modyfikuj ręcznie tablicę partycji".
Opcja "Wyczyść cały dysk" jest dobra natomiast dla użytkowników niedoświadczonych w partycjonowaniu dysków. Ponadto, jeśli nie mamy doświadczenia w dzieleniu dysku na partycje (albo trudno nam oszacować przyszłe potrzeby dyskowe), to powinniśmy wybrać możliwość "Wszystkie pliki na jednej partycji". Na dysku powstanie wówczas jedna duża partycja do zamontowania jako "/" (ang. root partition) oraz druga, mniejsza, dla przestrzeni wymiany (ang. swap space). Ten podział potwierdzamy wybierając opcję "Zakończ partycjonowanie i zapisz zmiany na dysku".
o "Modyfikuj ręcznie tablicę partycji" - wybieramy jeśli chcemy ustawić partycje ręcznie (opcja zalecana). Po uruchomieniu tej opcji wyświetli się nam okno z wieloma interesującymi możliwościami (m.in. konfiguracją RAID-a programowego, konfiguracją menadżera wolumenów logicznych, partycjonowanie z przewodnikiem ). Z większości opcji będziemy korzystać tylko w szczególnych okolicznościach (np. gdy odpowiednio: chcemy zainstalować system na macierzy RAID; skorzystać z partycji "wirtualnych", tj. stworzyć/zmodyfikować partycje "wyższego rzędu" zbudowane ze "zwykłych" partycji; dostać więcej podpowiedzi od systemu).
W najczęstszym przypadku powinniśmy przesunąć kursor do listy partycji (rozpoczynającej się od linii oznaczającej cały dysk), w której wyświetlone są również fragmenty wolnej przestrzeni na dysku, i wybrać jedną z możliwości.
Zwykle musimy stworzyć dwie partycje: jedną dużą partycję dla głównego systemu plików i jedną partycję o wielkości co najmniej 2xRAM (512 MB jest OK) na przestrzeń wymiany (ang. swap space). Natomiast partycja dla systemu plików powinna mieć co najmniej 5GB. (Uwaga dla zaawansowanych użytkowników. Możemy stworzyć wiele partycji dla Linuksa o rozmiarach co najmniej: / - 2GB /home - 2 GB /opt - 3 GB).
Jeżeli wybraliśmy partycję już stworzoną, to przechodzimy do okna ustawiania partycji (opisanego 2 akapity dalej).
Jeżeli natomiast wybraliśmy wolną przestrzeń na dysku, system zapyta nas czy chcemy utworzyć nową partycję, czy pozwolić systemowi na automatyczne partycjonowanie przestrzeni. Wybieramy opcję "Utwórz nową partycję". Będziemy mogli tu ustawić wielkość partycji i jej rodzaj (Podstawowa/Logiczna). Następnie zostanie wyświetlone okienko z możliwością ustawienia partycji (poniżej).
Okno ustawiania partycji. Mamy tu wyboru kilka opcji (uwaga! nie wszystkie opcje są widoczne od początku; kolejne opcje będą się pojawiać w miarę uzupełniania danych w kolejnych wierszach):
"Sposób użycia", a w nim: formatowanie partycji (dla nowych partycji jest to czynność domyślna), użycie partycji jako przestrzeni wymiany (czyli zamiana partycji na tzw. swap disk), nie używanie partycji (jeżeli mamy tam jakieś dane, których nie chcemy stracić) i inne. Jeżeli chcemy na partycji zainstalować system, wybieramy opcję "Formatuj Partycję".
"System plików" - tu wybieramy system plików dla partycji (do wyboru mamy ext2, ext3, ReiserFS, JFS, XFS, FAT16 i FAT32). Zalecane jest wybranie systemu z księgowaniem: ReiserFS.
"Punkt montowania" - czyli miejsce, gdzie w drzewie katalogów pojawi pojawi się dana partycja (gdy mamy tylko jedną partycję to musi być katalog główny, czyli "/").
"Opcje montowania" - dodatkowe opcje (nie zmieniamy - "defaults" jest ok).
"Flaga uruchomieniowa" - przeważnie nie zmieniamy. Uwaga! Na nowszych (jest koniec 2007 roku) płytach Intela trzeba ustawić flagę uruchomieniową przynajmniej dla partycji z katalogiem głównym "/". W innym przypadku po restarcie system nie wstanie i pojawi się komunikat, że system nie ma skąd się uruchomić. Można wtedy (np. po odpaleniu systemu z płyty) narzędziem cfdisk zmienić flagę uruchomieniową partycji. Innym wyjściem jest instalacja wszystkiego od nowa.
"Rozmiar" - nie zmieniamy.
Po ustawieniu właściwości danej partycji zatwierdzamy zmiany wybierając opcję "Zakończono ustawianie partycji". Czynność powtarzamy dla każdej partycji, którą chcemy dostosować do własnym potrzeb (najczęściej wystarczy jednak tylko jedna partycja).
Jeżeli zakończyliśmy modyfikację partycji, wybieramy opcję "Zakończ partycjonowanie i zapisz zmiany na dysku".
Jeżeli dokonywaliśmy jakiś zmian w ustawieniach partycji, konfigurator dopyta nas czy na pewno chcemy je wprowadzić (potwierdzamy). W ten sposób zakończy się operacja partycjonowania dysku.
• (teraz system automatycznie przepartycjonuje dysk wg. wskazówek od użytkownika udzielonych w poprzednim kroku i przekopiuje podstawowe pliki na dysk)
• Opcjonalnie Instalator zapyta nas, czy zegar komputera ma być ustawiony na UTC. Jeśli na komputerze jest tylko Linux, powinniśmy wybrać odpowiedź "Tak (Yes)". Jeśli mamy zainstalowany jakiś inny system, np. Windows, wybieramy "Nie (No)".
• W oknie ("Ustaw użytkowników i hasła") ustawiamy hasło dla administratora systemu (root).
• W kolejnym oknie zostaniemy poproszeni wpisanie pełnej nazwy użytkownika, następnie jego nazwy w systemie (tzw. login) oraz hasła dla tego użytkownika (nazwa dowolna).
• Podczas instalacji systemu podstawowego zostaniemy zapytani o docelowe jądra w systemie. Z listy wybieramy jądro odpowiednie dla naszego procesora (intel - 686, amd - k6) np. linux-image-2.6.16-1-686.
• W trakcie instalacji będziemy musieli wybrać jądro. Jeśli mamy intela, wybierzmy 686, jeśli amd k7, w innym przypadku sugerowany jest wybór 486.
• Po instalacji systemu podstawowego instalator poinformuje nas że nie mógł połączyć się z serwerem lustrzanym. Wybieramy "Ignoruj" i naciskamy enter. Instalator zatrzyma się na dłuższą chwilę na przeszukiwaniu repozytorium z poprawkami bezpieczeństwa i poinformuje nas że nie może uzyskać do niego dostępu. Naciskamy dalej.
• W oknie "Wybór oprogramowania" ODZNACZAMY wszystkie opcje, tak by nic nie było instalowane. Wszystkim zajmie się później instalator przygotowany przez pracowników Praterm S.A.
• W oknie "Instaluj program uruchomieniowy GRUB na dysku twardym" potwierdzamy, że chcemy zainstalować GRUB-a w głównym rekordzie uruchomieniowym. (System Debian może poinformować nas również o wykrytych istniejących systemach operacyjnych, które zostaną dodane do menu GRUB-a).
• Po zainstalowaniu programu GRUB, program instalacyjny wyświetli okno "Zakończ instalację", (potwierdzamy) i uruchomi system z nowo zainstalowanej dystrybucji Debiana.
Uwaga! Należy pamiętać o wyciągnięciu płyty instalacyjnej: system powinien się uruchomić z dysku nie z płyty!
• Pierwszym elementem uruchamianym w nowo instalowanym systemie jest GRUB. Ponieważ, jak wspomniano, w systemie Debian GRUB stara się automatycznie wykryć inne systemy operacyjne (dodając je do listy), w menu GRUB-a powinniśmy zobaczyć wszystkie lub większość systemów zainstalowanych na komputerze. System Debian, który instalujemy aktualnie, będzie umieszczony na pierwszej pozycji (wybór domyślny).
• Po uruchomieniu się nowego systemu, logujemy się jako root i wydajemy polecenie:
deb4szarp-installer
• (opcjonalnie) Pojawi się prośba o włożenie naszej płyty instalacyjnej do napędu cdrom.
• Może pojawić się okno konfiguracji pakietu locales. Nasz wybór to pl_PL.
• W oknie "Wybierz profil" mamy następujący wybór:
o Standardowy - instaluje wszystkie pakiety potrzebne do kompilacji SZARP'a, oraz X'y i KDE.
o Minimalny - instaluje tylko pakiety potrzebne do kompilacji SZARP'a, nie ma X'ów, ani nic zbędnego.
o Pełny - instaluje to, co w profilu Standardowym + inne przydatne rzeczy nie tylko na ciepłowni, np. Thunderbird, OpenOffice, mtr, itd...
• W oknie "Dodatki" wybieramy elementy mogące się przydać w danym przypadku:
o cups - jeśli będziemy chcieli korzystać z drukarek,
o isdn - w przypadku używania ISDN-a do łączenia się z Internetem,
o samba - jeśli chcielibyśmy się dzielić zasobami dyskowymi z komputerami z systemem Windows,
o apt-proxy - jeśli chcielibyśmy zainstalować proxy pakietów Debian'a,
o edge-gprs - jeśli będziemy używać modemów Sony Ericsson GC 75/75e/85/89 do komunikacji ze światem zewnętrznym,
o openoffice - jeśli chcielibyśmy zainstalować pakiet biurowy OpenOffice.org 2.0.
• W oknie "Konfigurowanie Exim v4" wybieramy "ośrodek internetowy" jako typ konfiguracji poczty. Jako odbiorcę poczty ustawiamy użytkownika root.
• Gdy zostaniemy zapytani o rozdzielczość naszego monitora, powinniśmy zaznaczyć optymalną dla posiadanego przez nas urządzenia (np. 1024x768).
• Gdy zostaniemy zapytani o mysz i port do którego jest podłączona możemy wybrać /dev/input/mice.
• (Uwaga! To pytanie pojawia się tylko wtedy, gdy w poprzednim punkcie wybraliśmy element "cups"). W oknie "Foomatic Printer Filter Configuration" wybieramy opcję "cups".
• (opcjonalnie) To pytanie pojawia się tylko wtedy, gdy wybraliśmy wcześniej opcję ISDN. Na pytanie "Does firmware need to be loaded?" odpowiadamy "none".
• (opcjonalnie) Poniższe pytania dotyczą konfiguracji ipppd i pojawiają się tylko wtedy, gdy wybraliśmy wcześniej opcję ISDN. Na pytanie "What is your ISP phone number?" zostawiamy opcję "manual". Następnie w pytaniu o kraj wypieramy opcję "other" (ponieważ Polski nie ma na liście). W kolejnym oknie wpisujemy skrót dla Polski ("PL"). Pytanie "What is your area code?" pozostawiamy bez odpowiedzi. Na kolejne pytanie odpowiadamy domyślnie "quit".
• (W kolejnym oknie potwierdzamy przyjęcie do wiadomości, że libsensors3 nie jest aktualnie w pełni funkcjonalne).
• (opcjonalne) Jeżeli wybraliśmy w jednym z poprzednich kroków instalację Samby, to zostaniemy zapytani o kilka rzeczy:
o System zapyta nas o nazwę grupy roboczej lub domeny. Wpisujemy i potwierdzamy (może być nazwa pusta).
o Na pytanie: "Use password encryption?" odpowiadamy "Yes".
o Na kolejne pytanie: "Modify smb.conf to use WINS settings from DHCP?" odpowiadamy "No".
o Na pytanie "How do you want to run Samba?" wybieramy opcję "daemons".
o Na pytanie "Create samba password database, /var/lib/samba/passdb.tdb?" odpowiadamy "No".
(Uwaga! Powyższe ustawienia możemy zmodyfikować w zależności od potrzeb - np. szyfrować bez hasła jeśli jest taka potrzeba).
• (opcjonalne) Jeżeli w jednym z poprzednich kroków wybraliśmy instalację systemu cups, to teraz zostaniemy zapytani o to, czy zainstalować interfejsy zgodności z drukowaniem BSD ("BSD lpd compatibility server"). Odpowiadamy przecząco.
• Teraz powinna się rozpocząć instalacja wszystkich skonfigurowanych pakietów.
Uwaga! Ponieważ w niektórych przypadkach robione jest przeinstalowanie istniejących pakietów, system może wykryć pewne konflikty i zaproponować przerwanie instalacji ("Do you want to stop now?"). Odpowiadamy "N", bo nie chcemy przerywać instalacji.
• Uwaga(2)! Dla niektórych pakietów nie można sprawdzić ich podpisów cyfrowych (ostrzeżenie "(...) cannot be securely authenticated"). Pojawia się wówczas propozycja przerwania instalacji. Nie należy tego robić - na pytanie "Continue?" odpowiadamy: "Y".
W ten sposób Debian został zainstalowany.
Uwaga! Po zainstalowaniu Debiana należy uruchomić powtórnie system. Po uruchomieniu system będzie działał na nowym jądrze.
*Repozytorium (łac. repositorium) - miejsce uporządkowanego przechowywania dokumentów, z których wszystkie przeznaczone są do udostępniania. W Linuxie są to strony, serwery FTP itd. z których można pobierać programy, aktualizacje do Linuxa za pośrednictwem terimanala, czy też Synaptica.
Aktualizacja repozytoriów w systemie Linux Ubuntu
Repozytorium to miejsce w którym przechowuje się i jednocześnie udostępnia dokumenty. Odnosi się do różnych zasobów cyfrowych - baz danych, zbioru pakietów czy kodów źródłowych w Internecie.
System Linux posiada własne repozytoria, które służą za bazę udostępnianych aplikacji. W przypadku chęci zaktualizowania tego systemu, należy zachować aktualność tej bazy - niektóre repozytoria okażą się przestarzałe, kolejne nowe zostaną dodane do listy. Poza tym, system będzie wówczas pobierał programy dla aktualnej wersji systemu, co poprawi jego stabilność i lepsze wykorzystanie zasobów.
Aby dodać nowe repozytoria, postępuj według poniższych wskazówek:
1. otwieramy terminal (Menu > Programy > Akcesoria > Terminal)
2. wydajemy komendę:
sudo gedit /etc/apt/sources.list
3. otworzy się edytor tekstowy z listą repozytoriów dla systemu
4. kasujemy wszystko a następnie wklejamy nową listę, którą znajdziemy na forum systemu Ubuntu
5. klikamy przycisk Zapisz oraz zamykamy edytor
6. teraz wprowadzimy komendę, dzięki której system odświeży informację o posiadanych pakietach:
sudo apt-get update
Możemy być teraz spokojni podczas instalowania nowych pakietów, gdyż nasz system posiada obecnie odświeżoną bazę o dostępnych aplikacjach.
Repozytoria
Repozytoria (inaczej po prostu repo) są to miejsca skąd można pobrać pakiety - takie archiwa pakietów. Repozytoria mogą być oficjalne i nieoficjalne. W Debianie listę repo umieszcza się w pliku /etc/apt/sources.list. Stamtąd właśnie apt-get jak i aptitude pobiera listę pakietów. Aktualnie, w oficjalnym repo Debiana znajduje się około 20300 pakietów! Tak aż tyle, a ta liczba cały czas rośnie.
Wspomniałem o /etc - cóż to takiego jest? Jest to katalog, jeden z najważniejszych katalogów gdzie mieści się praktycznie cała konfiguracja systemu. O tym także wspomnę później.
Budowa repozytorium
Trzeba jeszcze pokrótce omówić budowę wpisu repozytorium. Jako przykład wezmę sobie taki oto wpis:
deb-src http://ftp.pl.debian.org/debian/ etch main non-free contrib
Na początku wpisu widzimy deb-src - informuje to nas (jak i programy) jakiego typu jest dane archiwum. deb-src oznacza, że dane w danym repozytorium są źródła pakietów, które można ściągnąć i skompilować. Gdyby było tam samo deb to oznaczało by to, że w tym archiwum znajdują się pakiety binarne, gotowe do pobrania i natychmiastowego zainstalowania.
Kolejna część, czyli http://ftp.pl.debian.org/debian/ jest to pełny adres repozytorium.
Następnie widzimy nazwę dystrybucji, czyli etch.
Po nazwie dystrybucji są tak zwane sekcje. W Debianie wyróżniamy trzy sekcje:
• main - w niej znajdują się wszystkie wolne pakiety,
• non-free - tutaj znajdują się wszystkie niewolne pakiety, czyli takie, które mają zamknięty kod źródłowy,
• contrib - tutaj znajdują się wszystkie pakiety wolne, które zależą od pakietów niewolnych.
Pakiety
Co to są pakiety? Pakiety to nic innego jak skompilowane źródła danego programu gotowe do natychmiastowej instalacji. Pakiety są też często określane jako programy. Pakiety dla Debiana i dystrybucji bazujących na Debinie, mają końcówkę .deb Pakiety .deb to według mnie najlepsze jakie powstały. To właśnie dzięki nim można bardzo szybko i sprawnie przeprowadzić różnego rodzaju instalacje.
Programy do instalacji pakietów
W Debianie, jak i w dystrybucjach bazujących na nim, istnieje bardzo dobre i bajecznie proste narzędzie do instalacji pakietów. Zwie się ono apt-get. Jest ono częścią APT (zaawansowane narzędzie pakietowe), w którego skład wchodzi również apt-cache.
Należy jeszcze wspomnieć o aptitude. Cóż to takiego jest? Aptitude jest to nakładka na apt-get. Posiada prosty interfejsem tekstowy. Pozwala użytkownikowi przeglądać listę pakietów i wykonywać zadania związane z zarządzaniem nimi, takie jak instalowanie, uaktualnianie czy usuwanie. Zadania te można wykonywać w trybie interaktywnym lub z wiersza poleceń. Dlaczego wspominam tu o aptitude? Ponieważ chcę żebyś instalował programy za pomocą aptitude, a nie apt-get. aptitude to taki ulepszony apt-get. Aplikacja ta podczas usuwania pakietów sprawdza czy zależności danego pakietu wymagane są do poprawnego działania innych programów, i w razie gdy nie są, usuwa je. Dzięki temu możesz utrzymać większy porządek w systemie. Więcej na ten temat dowiesz się w artykule: aptitude vs APT.
Innym programem do instalacji pakietów jest dpkg. Teoretycznie dpkg jest uruchamiany zawsze podczas instalacji pakietów, jednakże działa on w tle. dpkg jest to niskiego poziomu menedżer pakietów Debiana. Więcej na temat dpkg dowiesz się w dalszej części artykułu.
Jest jeszcze kilka programów do instalacji pakietów, jednak nie będę o nich wspominał bo są mało popularne i raczej nie będziesz ich używał. Zainteresowanym polecam zapoznać się z wajig.
Instalacja pierwszego pakietu
Zanim dojdziemy do tej wymarzonej chwili, w której zainstalujemy nasz pierwszy pakiet musisz dowiedzieć się pewnej rzeczy. Mianowicie: jeżeli na początku jakiegoś polecenia zobaczysz znak $, to oznaczać to będzie, że dane polecenie powinieneś wykonać jako zwykły użytkownik (user). W przypadku kiedy na początku polecenia będzie #, wpisz je jako administrator (root).
I jeszcze jedna rzecz: znak ` Jeżeli spotkasz się gdzieś, chociażby w tym poradniku, z np. takim zapisem: `ls -la` to oznacza to, że masz wykonać to polecenie, które znajduje się pomiędzy ` `
Za nim zainstalujemy nasz pierwszy pakiet musimy posiadać odpowiednie repozytoria. W zależności jakiego masz Debiana (unstable, testing, stable) musisz dodać odpowiednie wpisy do /etc/apt/sources.list A jakie to mają być wpisy? Udaj się tutaj i wybierz odpowiednie repo. Po wybraniu odpowiednich wpisów w konsoli najpierw wpisz:
Listing #1: Zalogowanie się na konto administratora (roota)
$ su
i podaj hasło administratora (roota). Następnie wpisz:
Listing #2: Edycja repozytoriów
# nano /etc/apt/sources.list
Polecenie to otworzy nam plik /etc/apt/sources.list w edytorze nano. Teraz wprowadzamy odpowiednie wpisy i naciskamy Ctrl + O oraz Ctrl + X. Jeżeli wszystko dobrze robiłeś, to plik zostanie zapisany oraz wyjdziesz z edytora.
Teraz wpisz:
Listing #3: Update pakietów
# aptitude update
oraz
Listing #4: Instalacja pakietu o nazwie mc
# aptitude install mc
Teraz parę wyjaśnień:
• - tym poleceniem wywołujesz opisywany już przeze mnie program do zarządzania pakietami,
• - jest to polecenie programu aptitude,
• - nazwa pakietu, który chcemy zainstalować.
Jeżeli wszystko dobrze wpisałeś to zostanie pobrany pakiet mc oraz zostanie on zainstalowany. W czasie instalacji będą pojawiać się różnego rodzaju informacje - przeczytaj je. Przeczytaj je przynajmniej pięć razy, a gwarantuję Ci, że już połowę tych komunikatów zrozumiesz.
Opuść teraz tryb administratora wpisując w konsoli:
Listing #5: Wychodzenie z roota
# exit
Uruchomienie zainstalowanego pakietu
Jak widzisz, zainstalowaliśmy mc, czyli jeden z lepszych menadżerów plików pod konsolę.
W Debianie i w każdym systemie Linuksowym, programy uruchamia się tak samo - wpisując odpowiednie polecenie w konsoli. Poleceniem najczęściej jest nazwa programu, czyli w naszym przypadku aby uruchomić mc wystarczyć w konsoli wpisać `mc`. Menadżer powinien się uruchomić.
APT
1. Aby dokonać aktualizacji systemu za pomocą APT, pobierz najpierw nową lisŧę pakietów:
apt-get update
2. Następnie zaktualizuj dostępne pakiety poleceniem:
apt-get upgrade
3. Jeśli chcesz zaktualizować cały system do wyższej wersji, to musisz:
a. Zmienić repozytoria edytując plik "/etc/apt/sources.list" na odpowiadające docelowej wersji systemu.
b. Odświeżyć listę pakietów:
apt-get update
c. Wykonać aktualizację poleceniem (lub za pomocą aptitude, patrz poniżej):
apt-get dist-upgrade
[edytuj] aptitude
1, Jeśli używasz "aptitude", pobierz listę pakietów poleceniem:
aptitude update
2. Następnie zaktualizuj pakiety:
aptitude upgrade
3. Lub cały system do nowej dostępnej wersji (ewentualnie po edycji repozytoriów patrz powyżej):
aptitude update
aptitude dist-upgrade
== aptitude ==
| |||