Uciążliwość zapachowa/Metody dezodoryzacji gazów/Inne metody dezodoryzacji: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
m wymiara ilustracji i opis, sprzątanie kodu
m wikizacja i dr. red.
Linia 16:
 
== Inne metody dezodoryzacji ==
Poza metodami [[Uciążliwość zapachowa/Metody dezodoryzacji gazów/Adsorpcja|adsorpcyjnymi]], [[Uciążliwość zapachowa/Metody dezodoryzacji gazów/Absorpcja|absorpcyjnymi]], [[Uciążliwość zapachowa/Metody dezodoryzacji gazów/Biofiltry i biopłuczki|biologicznymi]] oraz [[Uciążliwość zapachowa/Metody dezodoryzacji gazów/Spalanie|spalaniem]] stosowane są rozmaite metody kombinowane, (np. adsorpcja/desorpcja + spalanie, absorpcja + utlenianie w fazie gazowej lub ciekłej). W projekcie dyrektywy IPPC H4 wymieniono ponadto zastosowania{{r|IPPC H4}}:
* reaktorów plazmy nietermicznej,
* procesów ozonowania i naświetlania promieniowaniem [[w:ultrafiolet|UV]],
Linia 28:
[[w:Plazma|Plazmę]] niskotemperaturową, zwaną też nietermiczną lub „zimną” ([[w:en:Nonthermal plasma |nonthermal plasma, NTP]]), wytwarza się doprowadzając do wyładowań elektrycznych między elektrodami. Zależnie od geometrii elektrod i sposobu ich zasilania dochodzi do wyładowań niezupełnych (nie zwierających elektrod reaktora) lub zupełnych (np. łukowych). Stosowane są wyładowania w uwarstwionych układach dielektrycznych (między płytami elektrod), koronowe (w niejednorodnych polach elektrycznych), jarzeniowe, mikrofalowe i inne{{r|Stryczewska}}. Plazma bywa np. wytwarzana między koncentrycznymi elektrodami, umieszczonymi osiowo wewnątrz przewodów wentylacyjnych{{r|IPPC H4}}.
 
W reaktorach plazmy niskotemperaturowej energia elektryczna nie jest wykorzystywana do ogrzewania gazu, który pozostaje „zimny”. Emitowane są wysokoenergetyczne„gorące”, czyli „gorące”wysokoenergetyczne elektrony (brak [[w:równowaga termodynamiczna|równowagi termodynamicznej]]) i [[w:promieniowanie ultrafioletowe|promieniowanie UV]]. Elektrony zderzają się z cząsteczkami gazu i powodują ich dysocjację. Powstające aktywne [[w:rodniki|rodniki]] i jony wchodzą w reakcje chemiczne. Średnia temperatura gazu może wzrosnąć o ok. dziesięć stopni. Reaktory umożliwiają skuteczne usuwanie tlenków azotu, dwutlenku siarki z gazów spalinowych, metali ciężkich lub [[w:Lotne związki organiczne|lotnych związków organicznych]] (w tym odorantów) powstających w procesach malowania, lakierowania i procesach chemicznych. Są polecane zwłaszcza jako metoda usuwania zanieczyszczeń powietrza występujących w bardzo małych ilościach{{r|Stryczewska}}.
 
Sprawność procesu plazmowego zależy w największym stopniu od układu zasilania. Najprostszym układem zasilania jest odpowiedni transformator, pozwalający osiągnąć napięcie umożliwiające zapłon wyładowań. Moc dostarczaną do przestrzeni wyładowań reguluje się zmieniając napięcie zasilające lub stosując energoelektroniczne regulatory mocy (opisane m.in. w monografii H.D. Stryczewskiej{{r|Stryczewska}}).