Procedura określania liczby godzin odorowych została opisana i wprowadzona do niemieckich aktów prawnych dotyczących jakości powietrza w latach 90. XX w. Opracowano Wytyczne [[de:Geruchsimmissions-Richtlinie (Nordrhein-Westfalen)|Geruchsimmisions Richtlinie]] (1993), zgodnie z którymi stopień istniejącej uciążliwości zapachowej określa się na podstawie częstości występowania wyczuwalnego zapachu (stężeń zanieczyszczeń powietrza większych od progu węchowej wyczuwalności). Za miarę tej częstości uznano tzw. „godziny odorowe” (''odour hours''). Opisano zalecaną metodykę bezpośredniego określania częstości występowania godzin odorowych oraz prognozowania zmian tej częstości z użyciem metod [[Uciążliwość zapachowa/Modelowanie dyspersji odorantów|modelowania dyspersji]]<ref>{{cytuj książkę |tytuł = ODOURS – Control, Measurements, Regulations (materiały Seminarium, Świnoujście)| wydawca = Wyd. EKOCHEM| rozdział = Odours. Regulations in Germany | autor r = B. Prinz| miejsce = Szczecin/Świnoujście |rok = 1993}}</ref>.
Pomiary terenowe wykonują zespoły ekspertów o sprawdzonej wrażliwości,
