Historia dla gimnazjum/Rządy Stanisława Augusta Poniatowskiego: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 192.162.173.5 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Tomekg.966.
 
Linia 6:
 
=== Konfederacja barska i I rozbiór Polski ===
Szlachta wiedziała, że Rosja dąży do osłabienia Polski. Zaczęto uważać także Poniatowskiego za zdrajcę, marionetkę carycy Katarzyny II, jednocześnie sprzeciwiano się reformom, które mogły ograniczać złotą wolność. Aby uchronić kraj od dominacji rosyjskiej część szlachty zawiązała w lutym '''1768 roku''' w miejscowości '''Bar''' na Podolu konfederację w obronie katolickiej Polski, złotej wolności, przeciwko carskiej wszechwładzy i równouprawnieniom innowierców, obawiano się bowiem, że ci będą wspierać wrogie Rzeczypospolitej państwa. Przywódcami konfederacji zostali '''Michał Krasiński''' i '''Józef Pułaski'''. Buntownicy planowali prowadzić z nieprzyjacielem wojnę partyzancką. W krótkim czasie cały kraj został pogrążone w walkach. Rosjanie walczyli w tym czasie z Turcją, nie mogli więc szybko stłumić powstania. Podboje Katarzyny II w Turcji zaniepokoiły Austrię i Prusy, dlatego też caryca postanowiła osułtanowioddać wydarte sułtanowi ziemie, a w zamian odebrać część terenów Polsce. Dla zachowania równowagi również Prusy i Austria miały zająć część jej ziem. '''5 sierpnia 1772 roku''' Rosjanie zmusili Polaków do podpisania traktatu rozbiorowego, na mocy którego Pomorze bez Gdańska, ziemię chełmińską i Kujawy bez Torunia oraz Warmię zajęli Prusacy, Małopolskę bez Krakowa i Galicję z Lwowem - Austriacy, a pas ziem na wschodzie - Rosjanie. Katarzyna szybko zawarłszy pokój z Turcją rozbiła także resztki wojsk konfederacji barskiej. Odebranie Polsce Pomorza Gdańskiego doprowadziło do zmniejszenia przychodów z handlu z Europą Zachodnią, bowiem zboże i inne towary musiały przechodzić przez ziemie Prus, które pobierały od nic cła. Bolesna okazała się również utrata Małopolski, bogatej w kopalnie soli.