== Panowanie Mieszka Starego i Kazimierza Sprawiedliwego ==
Po śmierci Bolesława Kędzierzawego w 1173 roku, którego główną zasługą było ustabilizowanie sytuacji w Polsce, na tron wstąpił jego młodszy brat, '''Mieszko III Stary'''. Jego dążenia do umocnienia władzy doprowadziły do buntu możnych z Małopolski i w rezultacie wygnania seniora. Po krótkim i burzliwym okresie rządów Starego na jego następcę wybrany został jego brat '''Kazimierz II Sprawiedliwy''', najmłodszy syn Bolesława KędzierzawegoKrzywoustego, który być może urodził się już po jego śmierci. Kazimierz w czasie objęcia władzy w Polsce był księciem sandomierskim - następcą poległego podczas wyprawy przeciw Prusom Henryka Sandomierskiego. Panowanie Sprawiedliwego doprowadziło do już drugiego w dziejach złamania zasady senioratu. Aby zdobyć prawa do tronu książę zorganizował w '''1180 roku zjazd w Łęczycy''', podczas którego zgodził się na uwolnienie dóbr kościelnych od posług należnych jemu i jego podwładnym oraz zrezygnował z prawa do konfiskaty majątków zmarłych biskupów. W czasie swoich rządów Kazimierz musiał zmagać się z obalonym Mieszkiem Starym, który dążył do powrotu na tron: wprawdzie udało mu się to trzy razy, jednak za każdym razem musiał ustępować. Po śmierci Sprawiedliwego, na początku XIII wieku władzę nad dzielnicą senioralną objął jego syn Leszek Biały.
