Historia dla gimnazjum/Upadek Rzymu: Różnice pomiędzy wersjami

Wielka Wędrówka Ludów spowodowana była naporem koczowniczych Hunów, ludu pochodzenia tureckiego. Pierwsze uderzenie skierowane było przeciwko Gotom. Ostrogoci, czyli Goci wschodni nie wytrzymali naporu i wycofali się na zachód. Wizygoci zaś zamieszkali za pozowoleniem cesarza Walensa w Tracji. Rzymianie jednak nie dostarczyli żywności, co spowodowało bunt i klęskę Rzymian pod Adrianopolem w 378. Zginął tam sam Walens, a nowy cesarz Teodozjusz Wielki, przychylny i ceniony przez Germanów, nadał im autonomię. Jego śmierć wywołała kolejny zryw ludności barbarzyńskiej. Pod wodzą Alaryka w 395 Germanie stoczyli wojnę ze Stylichonem (wielkorządca zachodniej części Imperium). Stylichon wycofał wojska znad Renu, co pozwoliło wedrzeć się w głąb cesarstwa innym plemionom w 405 roku.

 

Władza cesarza ograniczała się już jedynie do Italii. Na gruzach Imperium powstawały państwa germańskie. Wizygotów w Hiszpanii, w Afryce Wandalów, w północnej Galii Franków, Dalmację zajęli Ostrogoci, a środkową Galię Alanowie i Burgundowie. W Brytanii osiedlili się się Sasowie, Jutowie i Anglowie.

W tym samym czasie nowo powstałe Cesarstwo Wschodniorzymskie toczyło walki z Hunami, którzy osiedli na Nizinie Paniońskiej. Ich wódz - Attyla dotarł pod mury Konstantynopola, następnie pod wpływem dyplomacji wschodniorzymskiej skierował się na zachód. Faktycznym władcą zachodniej części Imperium był wtedy Aecjusz, patrycjusz rzymski. Pokonał on Attylę w Szampanii, jednak w 451 r. Hunowie dotarli pod mury Rzymu. Kres wojnie położyła śmierć wodza Hunów w 453 roku.