Wikijunior:Języki/Czeski: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Linia 16:
W języku czeskim występuje iloczas gramatyczny, czyli różnica w wymawianiu samogłosek krótkich i długich. To słowo może wydawać się trudne, ale takie nie jest, bo pochodzi od wyrażenia ''ile czasu''. W języku polskim iloczasu od dawna nie ma, ale kiedyś, na początku XV wieku, w czasach bitwy pod Grunwaldem, był. Długość samogłoski w języku czeskim decyduje o znaczeniu, ponieważ odróżnia słowa, na przykład ''český'' z długim ''ý'' znaczy ''czeski'', ale ''česky'' z krótkim ''y'' znaczy ''po czesku''. W języku czeskim nie ma za to obecnych w języku polskim nosówek, czyli ę i ą. Najbardziej podobne do polskiego ą jest ou (czytane jak polskie oł). Często występuje ono tam, gdzie u nas znajduje się ''ą''. Na przykład polski wyraz ''są'' po czesku brzmi ''jsou''. Zamiast ''ę'' w czeskim używa się na przykład ''u''. Polska ''ręka'' to po czesku ''ruka''.
W języku czeskim podobnie jak w polskim są samo ''h'' i ''ch''. Po polsku nie różnią się one w wymowie, dlatego uczniowie mają problemy na dyktandach. Po czesku jest inaczej. Samo ''h'' wymawia się dźwięcznie. W języku polskim takie dźwięczne ''h'' występuje w imieniu Bohdan. Czeskie ''h'' z reguły jest tam, gdzie po polsku jest ''g''. Porównajmy dwa słowa, które znaczą to samo: polskie ''gruszka'' i czeskie ''hruška''. Polskiemu ''g'' odpowiada czeskie ''h''.
Ciekawostka: w języku czeskim "ch" zajmuje w krzyżówkach jedną kratkę.
| |||