GnuPG/Szyfrowanie i deszyfrowanie plików: Różnice pomiędzy wersjami

We wcześniejszej części artykułu było opisane, jak zaimportować czyjś klucz publiczny. Teraz pokażę, jak za jego pomocą zaszyfrować dokument. Z technicznego punktu widzenia nie ma znaczenia jaki rodzaj pliku szyfrujemy (może to być tekst, plik graficzny czy muzyczny), najczęściej jednak są to dokumenty tekstowe. Do szyfrowania używamy opcji <tt>--encrypt</tt>. Jako parametr tej opcji możemy podać nazwę pliku do zaszyfrowania (w takim wypadku opcja ta powinna zostać podana jako ostatnia), w przeciwnym wypadku dane zostaną wczytane ze standardowego wejścia. Za pomocą opcji ''--output'' możemy określić nazwę pliku wyjściowego. Jeśli tego nie zrobimy, wynikiem będzie plik o nazwie stworzonej z nazwy pliku wejściowego z sufiksem .gpg. Klucz publiczny można ustalić za pomocą opcji <tt>--recipient</tt>, która przyjmuje jako argument identyfikator użytkownika. Jeśli chcemy zaszyfrować wiadomość do wielu użytkowników, musimy ich podać osobno, za każdym razem używająć --recipient. Jeśli nie zostanie ustalony żaden klucz publiczny, program poprosi o ustalenie obdiorcówodbiorców. Pamiętaj, że jeśli nie podasz swojego klucza publicznego w liście kluczy odbiorców, nie będziesz mógł odszyfrować wiadomości, którą zaszyfrowałeś. Poniżej pokazuję jak to wygląda w praktyce.