Wstęp do fizyki jądra atomowego/Rozpady (przejścia, przemiany) jądrowe: Różnice pomiędzy wersjami

W tym doświadczeniu badano emisję cząstek &beta; ze spolaryzowanych jąder ⁶⁰Co,w celu wyznaczenie wartości średniej pseudoskalara {{Formuła|<MATH>\vec{I}\cdot\vec{p}\;</MATH>}}, gdzie {{Formuła|<MATH>\vec{I}\;</MATH>}} jest momentem pędu jądra ⁶⁰Co, a {{Formuła|<MATH>\vec{p}\;</MATH>}} jest momentem pędu elektronów &beta;^-. Aby stwierdzić, czy jest spełniona zasada zachowania parzystości należy sprawdzić natężenie N_&beta; dla kątów pomiędzy wektorami momentu pędu i pędu, tzn. dla 0^o i 180<Sup>o</sup>. Aby potwierdzić zachowanie parzystości należy stwierdzić, że w doświadczeniu zajdzie N<sub>&beta;</SUB>(0<SUP>O</SUP>)=N<sub>&beta;</SUB>(180<SUP>O</SUP>), a gdy parzystość nie jest zachowana należy stwierdzić <sub>&beta;</SUB>(0<SUP>O</SUP>)&ne;N<sub>&beta;</SUB>(180<SUP>O</SUP>). W doświadczeniu pani Wu kierunek {{Formuła|<MATH>\vec{I}\;</MATH>}} określał kierunek pola magnetycznego polaryzującego jądra ⁶⁰Co, co zachodzi w wyniku polaryzacji tego jądra z jego momentem magnetycznym. Kierunek {{Formuła|<MATH>\vec{p}\;</MATH>}} określała oś licznika, który rejestrował rozpad ⁶⁰Co. Aby uzyskać polaryzację jądra i aby było można pomnąc ruchy termiczne, to musi zachodzić &mu;B>k_BT, gdzie &mu; to moment magnetyczny jądra ⁶⁰Co, co wymaga B&ge;10T i T&le;10^-2K.

{{IndexGrafika|Ilustracja doświadczenie C. B. Wu.png|3.11|Rozpad &beta;^- dla ⁶⁰Co w doświadczeniu C.B. Wu|Rozmiar=200px}}

{{indexWzór|<MATH>f(\theta)=A(1+a\cos\theta)\;</MATH>|3.78}}

Wzór {{LinkWzór|3.78}} wyjaśnia anizotropowy rozkład kątowy cząstek &beta;^-.