Matematyka dla liceum/Logika/Prawa rachunku zdań: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m Zastępowanie przestarzałej składni LaTeX zgodnie z mw:Extension:Math/Roadmap |
|||
Linia 2:
{{index|prawa rachunku zdań, prawo rachunku zdań}}
{{Mat:Def|
'''Prawem rachunku zdań''' nazywamy zdanie złożone, które jest zawsze prawdziwe np. <math> p \
Rzeczywiście zdanie <math> p \
Ale jak sprawdzić, czy dane zdanie jest prawdziwe? Możemy do tego wykorzystać metodę „zero-jedynkową”. Zacznijmy od przykładu podanego na samym początku, czyli zdania <math>p \
<div align="center">
Linia 19:
</div>
Zobaczmy kolejny przykład. Udowodnimy, że zdanie <math> (p \implies q) \
<div align="center">
Linia 37:
</div>
Ponieważ zdanie <math> (p \implies q) \
Teraz jako ciekawostka metoda dowodu nie wprost, dla tych co nie lubią rysować tabelek. Zaczynamy:
Linia 43:
Pierwszym krokiem jest założenie, że zdanie nasze jest fałszem:
Załóżmy, że
: <math> [(p \implies q) \
Z definicji alternatywy wiemy, że jest ona fałszywa gdy oba jej składniki są fałszywe, czyli
: <math> [p \implies q] = 0 \
Stąd widzimy, że nasza implikacja <math> p \implies q </math> jest zawsze prawdziwa, bo {{math|p}} jest fałszem.
Zatem całe zdanie jest prawdziwe.
Linia 56:
: {{math|q}}: jadłem obiad.
Zdanie podrzędne „nieprawdą jest, że jadłem śniadanie lub nie jadłem obiadu” zapiszemy jako:
: <math> \neg (p \
a zdanie „nie jadłem śniadania i jadłem obiad” jako:
: <math> \neg p \
Czyli całe zdanie przybierze postać:
: <math> \neg (p \
Teraz tworzymy tabelę dla tego „logicznego giganta” i sprawdzamy wszystkie możliwości.
Linia 88:
A teraz metodą poznaną wcześniej, o wiele krócej:
Załóżmy, że <math> [\neg (p \
Z definicji wiemy, że implikacja jest fałszywa w jednym przypadku: <math> 1 \implies 0 </math>.
Zatem nasza implikacja jest fałszywa gdy:
: <math> [\neg (p \
Zajmijmy się lewą stroną implikacji.
: <math> [\neg (p \
Stąd
: <math> [(p \
Alternatywa jest fałszem, gdy obydwa jej składniki są fałszywe, czyli <math> p = 0 \
: <math> \neg p \
Podstawiamy nasze {{math|p}} i {{math|q}}
: <math> \neg 0 \
Otrzymaliśmy sprzeczność z założeniem, czyli nasze zdanie jest zawsze prawdziwe.
Linia 135:
Sytuacja dla czterech, pięciu, czy sześciu zmiennych będzie bardzo podobna, tylko gdzieniegdzie będzie trzeba zmieniać wartość co osiem, co szesnaście itp.
Czy zdanie <math> \neg (p \
<div align="center">
Linia 173:
A teraz szybszą metodą bez robienia tabelek.
Załóżmy, że
: <math> [ \neg (p \
Z definicji równoważności, są dwa przypadki kiedy jest fałszywa. Zatem musimy rozpatrzyć je obydwa.
Pierwszy przypadek:
: <math> [ \neg (p \
Zajmiemy się
: <math> [ \neg p \
: <math> \neg p = 0 \
: <math> p = 1 \
Sprawdzamy
: <math> [ \neg (1 \
Otrzymaliśmy sprzeczność, więc w tym przypadku zdanie jest prawdą.
Drugi przypadek:
: <math> [ \neg (p \
Zajmijmy się:
: <math> [ \neg (p \
: <math> [ (p \
: <math> p = 1 \
Sprawdzamy
: <math> [ \neg 1 \
Zatem sprzeczność z założeniem, więc i w tym przypadku zdanie jest prawdziwe.
A skoro w obydwu przypadkach zdanie jest prawdziwe, to jest to tautologia.
Linia 200:
Na koniec przedstawimy prawa De Morgana dotyczące zaprzeczeń zdań złożonych:
* '''I prawo De Morgana''':
*: <math> \neg ( p \
*: (Zaprzeczenie alternatywy dwóch zdań jest równoważne koniunkcji zaprzeczeń tych zdań)
* '''II prawo De Morgana''':
*: <math> \neg ( p \
*: (Zaprzeczenie koniunkcji dwóch zdań jest równoważne alternatywie zaprzeczeń tych zdań)
|