PHP/Studium przypadku - Księga gości: Różnice pomiędzy wersjami

Plik ''dane.php'' zawierać będzie dwie funkcje: ''dodajWpis()'' oraz ''pobierzWpisy()'' zajmujące się wyłącznie operowaniem na danych. Będziemy go pisać po kawałku.

 

define('WPISY', './wpisy.txt');

$autor = trim($autor);

$www = trim($www);

 

Nazwę pliku zapisaliśmy za pomocą stałej. To na wypadek, gdyby zachciało nam się go kiedyś przenieść albo zmienić mu nazwę. Pierwszy etap obrabiania danych to ucięcie białych znaków (spacji, tabulatorów itp.) z początku i końca każdego ciągu. Nie są nam one do niczego potrzebne, a jedynie utrudniają nam sprawę.

 

if(strlen($tytul) < 3)

$www = 'http://'.$www;

}

 

Tutaj zajmujemy się kontrolą danych. Tytuł i autor muszą mieć przynajmniej trzy znaki, a treść 10. Długość pobieramy funkcją ''strlen()''. Jeżeli podaliśmy adres WWW, za pomocą funkcji ''strpos()'' sprawdzamy, czy na jego początku jest na pewno dodany identyfikator protokołu. Zwróć uwagę na użyty operator: ''!==''. Wspomniana funkcja zwraca pozycję pierwszego znaku szukanego ciągu (liczoną od zera), a jeżeli go nie znajdzie, zwraca '''false'''. Normalnie ''0'' i '''false''' są równoważne, dlatego musimy wymusić sprawdzenie także typu, bowiem nam chodzi o ''0'' jako pozycję identyfikatora w adresie, a nie informację, że go nie ma.

Jeżeli któraś z informacji nie będzie prawidłowo podana, funkcja zwróci do skryptu wartość '''false'''.

 

$f = fopen(WPISY, 'a');

fclose($f);

return true;

 

Ostatni akord to zapisanie wpisu w pliku. Na początek otwieramy go w trybie dopisywania (parametr ''a''), następnie budujemy tablicę z danymi wpisu. Parametry przybyłe z formularza kodujemy w Base64, środkowa kolumna to czas dodania wpisu w sekundach od 1.1.1970. Dzięki takiemu jego zapisowi, będziemy go mogli później dowolnie formatować funkcją ''date()''. Przy przetwarzaniu tekstu użyliśmy jeszcze kilku funkcji:

Oznacza ona, że najpierw zawartość zmiennej ''$tresc'' trafia do funkcji najbardziej w prawo, tj. ''htmlspecialchars()''. Z niej przechodzi do ''nl2br()'', a z niej do ''base64_encode()''. Alternatywne kursy preferują w tym miejscu czytelną, ale mniej wydajną formę zapisu:

 

$tresc = nl2br($tresc);

 

Nasz kod ma tę przewagę, że wynik jednej funkcji od razu trafia do drugiego, tymczasem powyżej po drodze trafia do zmiennej, co ma szczególnie negatywny wpływ na wydajność przy dużych danych. Ponadto zapis ten często nie jest opatrzony stosownym komentarzem i wyrabia złe nawyki tworzenia mnóstwa niepotrzebnych zmiennych tymczasowych, o czym już wspominaliśmy. Trzeba zapamiętać, że nawet podawany przez nas wariant konstrukcji księgi nie jest "tym jedynym słusznym". Istnieje jeszcze wiele innych sposobów jej zaprogramowania.

Przyszła kolej na funkcję pobierającą wpisy.

 

{

$wpisy = array_reverse(file(WPISY));

$i = 1;

 

Wpisy pobieramy funkcją ''file()'', która automatycznie rozbija nam plik na tablicę względem wierszy. Tam jednak najnowsze wpisy są na końcu, a my chcemy je wyświetlić w kolejności odwrotnej: najnowsze na górze. Dlatego od razu przepuszczamy wynik przez funkcję ''array_reverse()'' odwracającą tablicę. Następnie inicjujemy licznik wpisów ''$i'' oraz tablicę ''$rezultat'', do której będziemy pakować sformatowane odpowiednio wpisy. Ją później przekażemy księdze do wyświetlenia.

 

{

$wpis = explode('|', trim($wpis));

} // end pobierzWpisy();

 

Po kolei formatujemy każdy wpis. Do ich pobierania wykorzystaliśmy pętlę ''foreach()''. Na wejściu przepuszczamy je przez funkcję ''trim()'', bowiem ''file()'' pozostawia w tablicach znaki zejścia do nowej linii. Dopiero po ich usunięciu możemy funkcją ''explode()'' rozbić ciąg z powrotem na tablicę (czyli wykonać operację odwrotną do ''implode()''). Wpis przepuszczamy przez ''base64_decode()'', aby zdekodować informacje, formatujemy datę i pakujemy to do tablicy ''$rezultat''. Później zwracamy ją.

W pliku tym znajdzie się główna część funkcjonalna księgi. To jego powinniśmy uruchamiać z poziomu przeglądarki. Zaczynamy jego pisanie od nagłówka HTML oraz dołączenia uprzednio napisanego pliku:

 

PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Strict//EN"

"http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-strict.dtd">

<?php

 

Właściwy kod rozpocznie się instrukcją warunkową, która zadecyduje, czy wysłany został formularz dodawania, czy też wystarczy wyświetlić aktualną zawartość księgi. PHP zapisuje informację o użytej metodzie wysyłania żądania w specjalnej zmiennej ''$_SERVER['REQUEST_METHOD']'', która może przyjąć wartości '''POST''' (formularz) albo '''GET''' (zwyczajne żądanie). Z niej właśnie skorzystamy:

 

{

// Dodawanie wpisu

}

echo '<p><a href="ksiega.php">Powrót</a></p>';

 

Kontrola danych jest realizowana w pliku ''dane.php'' i nie ma potrzeby jej tu powtarzać. Wprowadzamy do funkcji ''dodajWpis()'' poszczególne pola formularza i ifem sprawdzamy, jaki jest rezultat, aby móc wygenerować stosowny komunikat.

Jeżeli nie dodajemy aktualnie żadnego nowego wpisu, wyświetlamy te, które już mamy:

 

{

// Wyświetlanie wpisów

}

 

Tablicę z wpisami dostajemy z funkcji ''pobierzWpisy()''. Skanujemy ją pętlą foreach i wyświetlamy każdy z elementów. Zauważ, że skrypt potrafi ominąć pole z adresem WWW, jeśli ten nie został podany. Po prostu funkcją ''strlen()'' sprawdzamy, czy jego długość jest większa od zera.

Ostatnim akordem będzie dodanie formularza HTML:

 

<table border="0" width="50%">

<tr>

?>

</body>

 

Formularz wysyłamy metodą '''POST''' do pliku ''ksiega.php''. Jego wysłanie spowoduje uaktywnienie się dodawania wpisów. Przed wysłaniem ostatnich znaczników musimy dodać jeszcze klamrę kończącą instrukcję warunkową, która decyduje, co należy wykonać. Umieszczenie jej w tym miejscu gwarantuje, że formularz pokaże się tylko podczas wyświetlania wpisów. Jeśli skrypt będzie wysyłać komunikat o dodaniu wpisu, nie zostanie on już dołączony.