Programowanie w systemie UNIX/Kodowanie: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
m metadata
m →‎Podobne znaki: z wikipedii
Linia 414:
|''Full-width Hyphen-minus'' || <nowiki>-</nowiki> || U+FF0D || || <code>%EF%BC%8D</code> || <code>&amp;#xff0d; &amp;#65293;</code>
|}
 
 
=== Dywiz ===
Standard ASCII przewidywał wspólny znak dla:
* łącznika
* minusa
* myślnika
 
Wspólny znak kreski poziomej w zestawie znaków ASCII znajduje się na pozycji 45 i określany jest jako łącznik-minus (ang. ''hyphen-minus''). Z punktu widzenia typografii jest to rozwiązanie daleko niewystarczające, ale podyktowane było względami technicznymi ówczesnego poziomu rozwoju technik informacyjnych. Kolejne wprowadzane w komputerach osobistych zestawy znaków były zgodne ze standardem ASCII, jednak zwiększały liczbę dostępnych znaków. Stosowany w polskiej wersji systemu Windows zestaw Windows-1250 zawiera obok znaku łącznika-minusa ({{Klawisz|Alt}}+{{Klawisz|0}}{{Klawisz|4}}{{Klawisz|5}}) również znaki półpauzy ({{Klawisz|Alt}}+{{Klawisz|0}}{{Klawisz|1}}{{Klawisz|5}}{{Klawisz|0}}) i pauzy ({{Klawisz|Alt}}+{{Klawisz|0}}{{Klawisz|1}}{{Klawisz|5}}{{Klawisz|1}}). Wprowadzony później standard Unikod (ang. ''Unicode'') obejmujący wszystkie możliwe znaki wszystkich znanych języków, również zgodny ze standardem ASCII, zawiera znaki łącznika-minusa (U+002D), półpauzy (U+2013) i pauzy (U+2014), ale obok nich również znaki łącznika (U+2010) i minusa (U+2212). Typograficznie właściwym dla dywizu jest w Unikodzie znak (U+2010)<ref group="uwaga">W systemie '''Microsoft Windows''' większość znaków pisarskich, także tych nieumieszczonych na klawiaturze, dostępna jest poprzez Tablicę znaków (w menu Start/Programy/Akcesoria/Tablica znaków lub Start/Uruchom... wpisując 'charmap'). Znaki te można także wprowadzać z klawiatury posługując się skrótami z kodami znaków. Przykładowo znak łącznika/minusa może być wprowadzony kombinacją klawiszy Alt+045 (lewy Alt w przypadku ustawionej tzw. polskiej klawiatury programisty, kod znaku wprowadzany z numerycznej części klawiatury), znaki pauzy i półpauzy – odpowiednio skrótami: Alt+0151 i Alt+0150.
 
W systemie '''Mac OS''' z układem klawiatury angielskiej oraz polskiej programisty znak półpauzy wprowadza się skrótem Alt+-, a pauzy Alt+Shift+-, natomiast w układzie polskiej maszynistki znak półpauzy wprowadza się skrótem Alt+Shift+8, a pauzy Alt+/.<br />
W systemach operacyjnych działających w środowiskach graficznych KDE i Gnome, takich jak np. '''Linux''', wymienione znaki można wprowadzić z ''tablicy znaków'' bądź trzymając wciśnięty lewy ''ctrl'' i ''shift'' wpisać u2014 (pauza) lub u2013 (półpauza), bądź użyć klawisza compose (<kbd>---</kbd> daje pauzę, a <kbd>--.</kbd> półpauzę).</ref>
 
{| class="wikitable"
! Nazwa !! Znak !! [[Unicode]] !! Kod [[HTML]] !! Nazwa unikodowa
|-
| ''Dywiz'' (''łącznik'') || || <code>&amp;#x2010;</code> ''lub'' <code>&amp;#8208;</code> || style="text-align:left" | HYPHEN
|-
| ''Łącznik-minus'' || || <code>&amp;#x2D;</code> ''lub'' <code>&amp;#45;</code> || style="text-align:left" | HYPHEN-MINUS
|-
| ''Minus'' || || <code>&amp;minus;</code> ''lub'' <code>&amp;#x2212;</code> ''lub'' <code>&amp;#8722;</code> || style="text-align:left" | MINUS SIGN
|-
| ''Półpauza'' (''myślnik'') || ||<code>&amp;ndash;</code> ''lub'' <code>&amp;#x2013;</code> ''lub'' <code>&amp;#8211;</code> || style="text-align:left" | EN DASH
|-
| ''Pauza'' (''myślnik'') || ||<code>&amp;mdash;</code> ''lub'' <code>&amp;#x2014;</code> ''lub'' <code>&amp;#8212;</code> || style="text-align:left" | EM DASH
|-
| ''Kreska liczbowa'' || || <code>&amp;#x2012;</code> ''lub'' <code>&amp;#8210;</code> || style="text-align:left" | FIGURE DASH
|}
 
Poziome zestawienie powyższych znaków w tej samej kolejności:
{| class="wikitable"
| style="font-size: 3em; line-height: 1.0; font-family: serif" | {{unicode|&#x2010;}} {{unicode|&#x2D;}} {{unicode|&#x2212;}} {{unicode|&#x2013;}} {{unicode|&#x2014;}} {{unicode|&#x2012;}}
|}
 
Podobnie jak większość zaawansowanych edytorów tekstów, standard Unicode przewiduje specjalne znaki dla specyficznych sytuacji, związanych z automatyzacją przetwarzania tekstu:
* miękki (opcjonalny) łącznik (U+00AD), który pozostaje ukryty, gdy znajduje się w środku wiersza, jest natomiast widoczny, gdy przypada na koniec wiersza;
* łącznik, po którym wyraz nie może być dzielony (U+2011), którego należy użyć na przykład w słowie K‑219.
 
Dywiz charakterystyczny m.in. dla polskiej ortografii, tj. łącznik stawiany na końcu wiersza i powtarzany na początku następnego, jak w poniższym przykładzie:
 
: <code> Akademia Górniczo-<br /> -Hutnicza </code>
można uzyskać przez kombinację miękkiego łącznika i łącznika niełamiącego.
 
==Znaki niedrukowalne ==