Wersja z 15:42, 6 sty 2007 edytuj Kj (dyskusja \| edycje) 1838 edycji m →‎Nazwy zmiennych, stałych i funkcji ← poprzednia edycja		Wersja z 20:17, 8 mar 2007 edytuj anuluj edycję T ziel (dyskusja \| edycje) 52 edycje Nie podano opisu zmian następna edycja →
Linia 54: Język C, w przeciwieństwie do innych języków programowania (np. [[Fortran]]u czy Pascala) nie posiada absolutnie '''żadnych''' słów kluczowych, które odpowiedzialne by były za obsługę wejścia i wyjścia. Może się to wydawać dziwne - język, który sam w sobie nie posiada podstawowych funkcji, musi być językiem o ograniczonym zastosowaniu. Jednak brak podstawowych funkcji wejścia-wyjścia jest jedną z największych zalet tego języka. Jego składnia opracowana jest tak, by można było bardzo łatwo przełożyć ją na kod maszynowy. To właśnie dzięki temu programy napisane w języku C są takie szybkie. Pozostaje jednak pytanie - jak umożliwić programom komunikację z użytkownikiem ? W 1983 roku, kiedy zapoczątkowano prace nad ~~standardyzacją~~standaryzacją C, zdecydowano, że powinien być zestaw instrukcji identycznych w każdej implementacji C. Nazwano je Biblioteką Standardową (czasem nazywaną "libc"). Zawiera ona podstawowe funkcje, które umożliwiają wykonywanie takich zadań jak wczytywanie i zwracanie danych, modyfikowanie zmiennych łańcuchowych, działania matematyczne, operacje na plikach, i wiele innych, jednak nie zawiera żadnych funkcji, które mogą być zależne od systemu operacyjnego czy sprzętu, jak grafika, dźwięk czy obsługa sieci. W programie "Hello World" użyto funkcji z biblioteki standardowej - printf, która wyświetla na ekranie sformatowany tekst.

C/Podstawy: Różnice pomiędzy wersjami