Ruby/Klasy: Różnice pomiędzy wersjami

Zazwyczaj, by utworzyć jakiś obiekt w Rubim lub w każdym innym języku obiektowym, najpierw należy zdefiniować pewne cechy charakterystyczne klasy, a następnie utworzyć jej instancję. By zilustrować ten przykład, zdefiniujmy prostą klasę <tt>DogPies</tt> (pies).

ruby> class DogPies

| def speakszczekaj

| puts "BowHau Wowhau"

Teraz, jak już zdefiniowaliśmy klasę <tt>DogPies</tt> możemy użyć jej do utworzenia psa:

ruby> pochiburek = DogPies.new

Utworzyliśmy nową instancję klasy <tt>DogPies</tt> i nazwaliśmy ją <tt>pochiburek</tt>. Metoda <tt>new</tt> jakiejkolwiek klasy tworzy nową instancję. Ponieważ <tt>pochiburek</tt> jest psem (<tt>DogPies</tt>) zgodnie z definicją naszej klasy, ma on wszelkie własności, które (jak zdecydowaliśmy) pies powinien posiadać. Ale ponieważ nasza idea "pieskości" była bardzo prosta, jest tylko jedna sztuczka, o którą możemy poprosić naszego psa <tt>pochiburek</tt>.

ruby> pochiburek.speakszczekaj

Tworzenie nowej instancji jest czasem zwane ''instancjonowaniem'' klasy. Potrzebujemy mieć jakiegoś psa nim będziemy mogli doświadczyć przyjemności rozmowy z nim. Nie możemy po prostu poprosić klasy <tt>DogPies</tt> by dla nas szczekała.

ruby> DogPies.speakszczekaj

ERR: (eval):1: undefined method `speakszczekaj' for DogPies:class

ruby> (DogPies.new).speakszczekaj # lub bardziej powszechnie: DogPies.new.speakszczekaj

"Zaraz", powiesz, "o co chodzi z tym biednym kolegą, co zniknie za chwilę?" To prawda. Jeżeli nie dbasz o to, by dać mu imię (tak jak daliśmy imię psu <tt>pochiburek</tt>), automatyczne odśmiecanie Rubiego zdecyduje, że jest to niechciany, bezpański pies, i bezlitośnie się go pozbędzie. Tak naprawdę to nic strasznego, ponieważ, jak wiesz, możemy utworzyć wszystkie psy, które tylko chcemy.