C++/Zarządzanie pamięcią: Różnice pomiędzy wersjami

 

Rozważmy prosty przykład. Załóżmy, że chcemy stworzyć wektor 10 liczb typu całkowitego. Możemy to zrobić na dwa sposoby.W stylu znanym z języka C:

int *Wektor = (int*)malloc(sizeof(int)*10);

Albo w stylu C++:

int *Wektor = new int[10];

delete [] Wektor;

 

 

Od razu widać, że drugi zapis jest zdecydowanie łatwiejszy i przyjemniejszy w użyciu. To jest podstawowa zaleta operatora new - krótszy zapis. Wystarczy wiedzieć jakiego typu ma być obiekt, który chcemy powołać do życia, nie martwiąc się o rozmiar alokowanego bloku pamięci. Za pomocą operatora new można również tworzyć tablice wielowymiarowe:

int **Wektory = new int *[5];

for( int i=0; i<5; ++i )

Wektory[i] = new int [10];

 

W ten sposób stworzono tablicę dwuwymiarową którą statycznie zadeklarowalibyśmy jako:

int Wektory[5][10];

 

 

 

Ilość elementów poszczególnych wymiarów nie musi być jednakowa. Można np zadeklarować tablicę taką:

int **Wektory = new int *[2];

Wektory[0] = new int [5];

Wektory[1] = new int;

 

 

Przy takiej deklaracji pierwszy wiersz ma 5 elementów (tablica) a drugi to jeden element.

Deklaracja tablic o większej ilości wymiarów przebiega podobnie:

int ***Wektory = NULL; // deklarujemy tablicę 3-wymiarową

Wektory = new int **[5]; // pierwszy wymiar

Wektory[1][2] = new int; // wymiar I = 1 -> wymiar II = 2 -> 1 element

...

 

 

Stosując ten algorytm ogólnie można deklarować tablice n-wymiarowe bez większego problemu.

Usuwanie tablic wielowymiarowych przebiega podobnie jak jednowymiarowych z tą różnicą, że usuwanie zaczynamy od "najgłębszego" wymiaru:

int ***Wektory = new int **[2];

Wektory[0] = new int *[2];

// I wymiar

delete [] Wektory;

 

Zwrócić uwagę trzeba na dwie rzeczy:

 

Drugą zaletą jest fakt, że przy okazji alokacji pamięci możemy wywołać odpowiedni konstruktor inicjując wartości zmiennych obiektu, np.

Test *Test = new Test(1,2);

zakładając, że obiekt Test posiada dwie zmienne typu całkowitego i zdefiniowany konstruktor Test(int,int).