Tatry/Przełęcze/Świnicka Przełęcz

Świnicka Przełęcz (słow. Svinicové sedlo, niem. Swinicajoch, węg. Świnica-hágó, Swinica-hágó) – położona na wysokości 2051 m n.p.m. przełęcz między Pośrednią Turnią a Świnicą w Tatrach Wysokich. Nazwa pochodzi od Świnicy (2300 m n.p.m.). Szczyty te i Świnicka Przełęcz leżą w grani głównej Tatr, przez którą biegnie granica polsko-słowacka. Po polskiej, północnej stronie pod Świnicką Przełęczą znajduje się Świnicka Kotlinka – górna część Doliny Gąsienicowej. W żlebie znajdującym się na dnie tej kotliny bardzo długo zalega śnieg, w niektórych latach nawet do połowy sierpnia. W małym żlebku poniżej przełęczy niewielkie źródełko. Po słowackiej stronie stoki opadają do Doliny Walentkowej.

Świnicka Przełęcz stanowi ważny dostęp do Świnicy. Jest węzłem szlaków łączących Świnicę z Kasprowym Wierchem oraz z Zielonym Stawem Gąsienicowym. W latach 1890-1924 istniał tutaj przytulony do skał niewielki schron dla turystów (4 × 3 m). Biwakowali tutaj turyści wspinający się na Świnicę, na przełęczy pozostawiali swoje rzeczy i jedli obiad przy ognisku (gałęzie kosodrzewiny na ognisko wynosili przewodnicy). W 1902 opracowano projekt kolei zębnicowej na Liliowe i Świnicką Przełęcz. Budził on wielkie protesty obrońców przyrody i z korzyścią dla przyrody Tatr nie doszło do jego realizacji.