Szlaki turystyczne w Tatrach mają długą historię, pierwszy z nich wytyczył Eliasz Radzikowski pod koniec XIX wieku. Ich sieć stopniowo się zagęszczała. Obecnie praktycznie nie wyznacza się nowych szlaków, a na klika niegdyś powszechnie dostępnych dziś wstęp mają wyłącznie taternicy. Raz na jakiś czas jednak istniejące szlaki są modyfikowane - tak jak miało to miejsce w przypadku Orlej Perci, na której odcinku, ze względu na dużą ilość wypadków śmiertelnych, wprowadzono ostatnio ruch jednokierunkowy.

Pamiętajcie, że nie każda tatrzańska ścieżka to szlak turystyczny! Schodzenie z tych kolorowo oznaczonych jest przestępstwem, gdyż całe Tatry znajdują się w parku narodowym. Warto też uszanować ciężką pracę taterników układających niezliczone kamienne schodki i chodniki - po co zostawiać na nich podpisy, nie mówiąc już o bezmyślnej dewastacji? Niech służą nam i kolejnym pokoleniom podróżującym po Tatrach.

Warto zaznaczyć, że kolory szlaków nie mają żadnego związku z ich trudnością! - planując trasę wycieczki, zaczerpnijmy więc koniecznie informacji o ich trudności z przewodnika. Jeśli chodzi o metodę nadawania im barw, można się spotkać z opinią iż:

  • szlak czerwony oznacza ważny szlak grzbietowy
  • szlak niebieski to dalekobieżny szlak, który łączy inne szlaki z ośrodkami turystycznymi
  • szlak zielony jest szlakiem prowadzącym do miejsc ciekawych turystycznie
  • szlak żółty łączy szlaki oznakowane innymi kolorami
  • szlak czarny występuje tylko w Polsce (oznaczono nim m.in. Ścieżkę nad Reglami).

Do tego podziału powinniśmy raczej podchodzić z przymrużeniem oka - sprawdza się on tylko w ok. 50% przypadków i nie można się wyłącznie nim kierować przy wyborze trasy wycieczki.