український
український
Słownictwo
Słownictwo
словатварини
Zwierzęta

тварина
кіт
кішка
птах
кінь
павук
собака
ведмідь
миша
корова
свиня
слон
заєць

zwierzę
kot
kotka
ptak
koń
pająk
pies
niedźwiedź
mysz
krowa
świnia
słoń
zając

Gramatyka

edytuj

Deklinacja rzeczowników – wprowadzenie

edytuj

Wiesz już, że w języku ukraińskim występuje sześć przypadków. Obok nich występuje także wołacz (кличний), który jest identyczny co w języku polskim. Z racji tego w podręczniku odmiana rzeczowników ograniczy się do sześciu przypadków.

Rzeczowniki odmienia się na cztery sposoby:

  • Deklinacja I – rzeczowniki rodzaju żeńskiego i męskiego zakończone w mianowniku liczby pojedynczej na: -а, -я.
  • Deklinacja II – rzeczowniki rodzaju męskiego zakończone w mianowniku liczby pojedynczej na spółgłoskę lub -о, oraz rzeczowniki rodzaju nijakiego zakończone w mianowniku liczby pojedynczej na -о, -е, -я.
  • Deklinacja III – rzeczowniki rodzaju żeńskiego zakończone w mianowniku liczby pojedynczej na spółgłoskę oraz rzeczownik мати.
  • Deklinacja IV – rzeczowniki rodzaju nijakiego zakończone w mianowniku liczby pojedynczej na: -а, -я, u których przy odmianie pojawiają się sufiksy -ат-, -ен-.

Podobnie jak w języku polskim, rzeczowniki dzielą się na rodzaje: męski, żeński i nijaki. Rzeczowniki w rodzaju żeńskim kończą się na -а lub –я. Rzeczowniki w rodzaju męskim kończą się spółgłoską, choć niekiedy są od tego wyjątki (np. батько, дядько). Rzeczowniki w rodzaju nijakim kończą się zazwyczaj na -о, –е i niekiedy na –я.

Dotychczas wszystkie poznane rzeczowniki, które poznałeś, są podane w mianowniku.

Liczba mnoga w mianowniku

edytuj

W celu utworzenia liczby mnogiej, rzeczowniki w rodzaju męskim i żeńskim przyjmują końcówkę zazwyczaj -и. Niekiedy zamiast -и stosuje się –і. Rzeczowniki w rodzaju nijakim przyjmują końcówkę -а lub –я.