Śpiewnik/God Save the King/Tekst

Opis

Muzyka

Tekst

Teksty po angielsku

Tekst brytyjski: God Save the King

Autor: nieznany

God save our gracious King!
Long live our noble King!
God save the King!
Send him victorious,
Happy and glorious,
Long to reign over us:
God save the King!

O Lord our God arise,
Scatter his enemies,
And make them fall:
Confound their politics,
Frustrate their knavish tricks,
On Thee our hopes we fix:
God save us all.

Thy choicest gifts in store,
On him be pleased to pour;
Long may he reign:
May she defend our laws,
And ever give us cause,
With heart and voice to sing:
God save the King!

Źródło: The book of English songs. From the sixteenth to the nineteenth century, red. Charles Mackay, London, 1851, s. 195.

Tekst amerykański: My country, 'tis of thee

Autor: Samuel F. Smith

1. My country, 'tis of thee,
Sweet land of liberty,
Of thee I sing;
Land where my fathers died,
Land of the pilgrims' pride,
From every mountainside
Let freedom ring!

2. My native country, thee,
Land of the noble free,
Thy name I love;
I love thy rocks and rills,
Thy woods and templed hills;
My heart with rapture thrills,
Like that above.

3. Let music swell the breeze,
And ring from all the trees
Sweet freedom's song;
Let mortal tongues awake;
Let all that breathe partake;
Let rocks their silence break,
The sound prolong.

4. Our fathers' God, to thee,
Author of liberty,
To thee we sing;
Long may our land be bright
With freedom's holy light;
Protect us by thy might,
Great God, our King.

Źródło: The Child's Own Music Book, Albert E. Wier (red.), New York : Mumil Publishing Co., Inc., 1918, s. 279.

Teksty po polsku

Niech żyje król (1829)

Autor: Józef D. Minasowicz

1. Niech żyje Polski Król!
wielki, potężny Król,
niech żyje Król!
Dni Jego Boże chroń,
w boju poprowadź dłoń,
zwycięztwem uwieńcz skroń!
Niech żyje Król!

2. Boże! w szczodrocie swej
wszystkie nań dary zlej,
w opiece miej!...
Od wszego złego zbaw,
rządy dobrocią wsław!
Król twierdzą naszych praw; —
niech żyje Król!

3. Gdy lud zasmucisz twój,
serca ufnością zbrój,
zgodą je spój!
Kto się Polakiem zwie,
w kim prawe serce tchnie,
ten społem ozwie się:
niech żyje Król!

Źródło: Józef D. Minasowicz, Twory, t. 1, Lipsk : Księg. Zagraniczna, 1844, s. 78–79.

Cześć polskiej ziemi, cześć (1864)

Autor: Feliks Frankowski

1. Cześć Polskiej ziemi cześć,
Ojczyźnie naszej cześć,
Cześć Polsce cześć.
Kto sic jej synem zwie,
W kim polska dusza wre,
Niech stanie w grono te,
Pieśń chwały wznieść.

2.Nie zawsze jarzma srom
Uciskał Chrobrych dom.
Był lepszy wiek!
Nie zawsze Lew ten spał,
Trzy berła w ręku miał,
Tysiączne klęski siał,
Nim w boju legł.

3. Nie zawsze obcy lud,
Bój z naszą hańbą wiódł,
Wśród naszych ścian.
I Polak w Moskwie był,
I on był groźnym z sił,
I przed nim czołem bił,
Dzisiejszy pan.

4. Nie chełp się wrogu nasz,
Że nas w swych ręku masz,
Jak jeńców swych.
Do bram Zamościa bież,
Gostyńskich spytaj wież,
Niech rzekną jeśli chcesz,
Kto siedział w nich!

5. Złyś Caru obrał dach,
Gdzie mieszkał stary Lach,
Zły ten dom nasz:
Tu nigdy nie był Rus,
Lecz gdzie zwalony stós,
Dominikańskich gruz,
Tam tron jest wasz.

6. Dwugłówny Carów znak
I nasz wolności ptak,
Źle z sobą współ;
Naszego noc ta ćmi,
Wasz zaś przed światłem drży:
Kto spoił związek zły,
Sam wpadnie w dół.

7. Chcesz Niemcze zniemczeć nas,
Chcesz by z innemi wraz
Duch Polski zgasł?
Wszakże winieneś nam,
Że nie sturczałeś sam,
Wszak byt Wiedeńskich bram,
Trwa dotychczas.

8. Zły płodzie obcych strat,
Coś pierwszy skłonił świat
Rozszarpać nas —
Nie długo będziesz rósł!
Wiesz jaki zbrodni los,
I w ciebie zemsty cios,
Paść musi raz.

9. Odzyskać trzeba cześć,
Kościuszki szablę wznieść,
Na wrogów zgon —
Bracia! przysiężmy raz,
Że wolem zginąć wraz,
Niż znosić w pośród nas
Ten obcy tron.

Źródło: Lutnia : piosennik polski zbiór 1, wydanie 2, Lipsk, F. A. Brockhaus, 1864, s. 90.

Jezu, miłości Twej (1901)

Autor: nieznany (w śpiewniku ks. Siedleckiego adnotacja: „z Galicyi”)

1. Jezu miłości Twej,
Ukryty w Hostyi tej
Wielbimy cud:
Żeś się pokarmem stał,
Żeś nam Swe Ciało dał,
Żeś skarby łaski zlał
Na wierny lud.

2. Dla biednych stworzeń Twych,
Co ostrzem grzechów swych
Zraniły Cię,
Włócznią co w boku tkwi
Otwierasz Serca drzwi,
By w Twojej Boskiej Krwi
Obmyły się.

3. Twe Serce tronem łask
I miłosierdzia blask
W Niem świeci się.
Panie! Ty widzisz sam,
Jak bardzo ciężko nam,
Więc grzesznym pozwól tam
Przytulić się.

4. O Jezu, Panie nasz,
Co nędzę naszą znasz,
Grzeszników zbaw.
By święte życie wieść,
A potem Tobie cześć
W niebiosach mogli nieść –
O Jezu, spraw!

Źródło: Jan Siedlecki, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodyami : dla użytku wiernych, Kraków : XX. Misyonarze na Kleparzu, cenz. 1901, s. 162.