Śpiewnik/Przyjechał Jasieńko/Tekst

Tekst

Wersja z 1836 roku

Autor: nieznany (pieśń ludowa)
Oprac. Kazimierz W. Wójcicki (1807–1879)

1. Przyjechał paniczek
z cudzéj Ukrainy
I namówił Anulkę
do swojéj rodziny.

2. Anuleczka mała
rozumu nie miała,
Od ojca, od matki
odmówić się dała.

3. «Nabieżże Anulu
złota, srébra dosyć,
Żeby miał co wrony
koń pod nami nosić.»

4. – «Nabrałabym go
choćby dwa padoły,
Gdyby mnie matula
puściła do swéj komory.»

5. – «Powiédzże Anulu,
gdzie cię główka boli,
Puści cię matula
do swojéj komory.»

6. Rozumiała Matka,
że Anula spała,
A Anula z Jasiem
precz powędrowała.

7. Przejechali pole,
drugie przejechali,
Jedno do drugiego
słówka nie gadali.

8. Przemówiła Anula
do swego Jasieńka:
«Czy daleko Jasiu
twoja rodzineńka?»

9. – «Czy ty wiész Anulu,
gdzie Dunaj siwieje?
Otóż tam Anulu
moi przyjaciele.»

10. I przywędrowali
nad Dunaj széroki,
Nad Dunaj wysoki
i bardzo głęboki.

11. – «Co wolisz Anulu,
czy się do dom wrócić,
Czy oto z téj góry,
w ten Dunaj się rzucić?»

12. – «Wziąłeś mnie Jasieńku
w Zielonéj sukience,
Puśćże mnie do domu
w jednéj koszuleńce.

13. Wziąłeś mnie Jasieńku
w czerwoném atłasie,
Puśćże mnie do domu
choć w koszulce, w pasie.»

14. – «Nie na to cię brałem,
byś miała wędrować;
Musisz mi Anulu
ten Dunaj zgruntować.»

15. – «Oj pójdę ja, pójdę
po dworach służacy,
Twojej rodzineczce
wstydu nie robiący.»

16. – «Maszże ty Anulu
gdzie po dworach służyć,
Wolę ja tu ciebie
w ten Dunaj ponurzyć.»

17. I wziąłci ją Jasio
za obydwie ręce,
Pozdejmał, pościągał
te złote pierścieńce;

18. I wziąłci ją Jasio
pod obydwa boki,
I wrzucił ją, wrzucił
w ten Dunaj głęboki!

19. – «Gruntujże Anulu
ten Dunaik do dna!»
– «Jeszcze ja, Jasieńku,
tej śmierci niegodna!

20. Nad wszystko na świecie
ja ciebie kochała,
Od ojca, od matki
z tobą odjechała.»

21. I owadził jéj się
fartuszek na kole.
«Ratuj mnie Jasieńku
za kochanie moje!»
Dobył Jasio szabli
i rozciął na troje!

23. Rybacy, rybacy,
sieci zastawiajcie,
Nadobną Anusię
na brzeg wyciągajcie.

24. Rybacy
sieci zarzucili,
Nadobną Anusię
na brzeg wyrzucili.

25. A jużci to, jużci
po Anuli dzwonią,
A Jasia hultaja
we sto koni gonią.

26. A jużci to, jużci
Anulę chowają,
A Jasieńka łotra
do turmy wsadzają.

27. Przypatrzcie się panny
i wy młode panie,
Jakie z hultajami
dobre wędrowanie!

Źródło: Kazimierz Wójcicki, Pieśni ludu Biało-Chrobatów, Mazurów i Rusi z nad Bugu z dołączeniem odpowiednich pieśni ruskich, serbskich, czeskich i słowiańskich. T. 1. Warszawa : [s.n.], 1836. S. 78–81.