Śpiewnik/Zielony dzban
| Opis | Muzyka | Tekst |
.jpg)
Muzyka
edytujAutor: nieznany (melodia ludowa)
Aranżacja: Kazimierz Wójcicki (1807–1879)
![\version "2.20.0"
\header{
title = "Zielony dzban"
poet = "Słowa: autor nieznany (piosenka ludowa)"
meter = "Oprac. Kazimierz Wójcicki (1807–1879)"
composer = "Muzyka: autor nieznany (melodia ludowa)"
arranger = "Aranżacja: Kazimierz Wójcicki (1807–1879)"
tagline=""
}
\score{
<<
\new Staff \with { midiInstrument = "flute" } \relative g'{
\clef treble
\key g \major
\time 2/4
\tempo 4=110
\autoBeamOff
^\markup{ \italic { Alegretto } } ^\f
g8 b b d |
d c c4 |
fis,8 a a c |
c b b4 |
g8 g' g fis |
e2 |
% ---
d8 e d c |
b2 |
^\mf
g8 b b d |
c2 |
fis,8 a a c |
b4 r \bar "|."
}
\addlyrics{ \small {
Po -- szła Pan -- na po wo -- dę,
Mia -- ła pię -- kną u -- ro -- dę,
Wy -- ie -- chał -- ci pan
I stłukł -- ci iey dzban,
Wy -- ie -- chał -- ci pan
I stłukł -- ci iey dzban.
} }
\new PianoStaff{
<<
\new Staff="RH" \relative c'{
\clef treble
\key g \major
\time 2/4
\tempo 4=110
_\p
r8 <d g b> r <d g b> |
r <d fis c'> r <d fis c'> |
r <d fis c'> r <d fis c'> |
r8 <d g b> r <d g b> |
<d g b>2 |
<e g c> |
% ---
<d a' c> |
<d g b> |
_\pp
<g b>4[ d] |
<fis c'>[ d] |
<fis c'>[ d] |
<g b>4 <b, d g> \bar "|."
}
\new Staff="LH" {
\clef bass
\key g \major
\time 2/4
\tempo 4=110
^\p
g,8 r g r |
d r d r |
d r d r |
g, r g r |
b,8[ g g g] |
g2 |
% ---
fis |
g |
^\pp
g4 r |
d r |
d r |
g, <g, g> \bar "|."
}
>>
}
>>
\layout{}
\midi{}
}](http://upload.wikimedia.org/score/s/s/ssk07v5ek7wtcfm7ivs1uxjsp3sluln/ssk07v5e.png)
Źródło: Kazimierz Wójcicki, Pieśni ludu Biało-Chrobatów, Mazurów i Rusi z nad Bugu z dołączeniem odpowiednich pieśni ruskich, serbskich, czeskich i słowiańskich. T. 1, Warszawa : [s.n.], 1836. S. 43–44.
Tekst
edytujAutor: nieznany (piosenka ludowa)
Opracowanie: Kazimierz Wójcicki (1807–1879)
1. Poszła panna po wodę,
Miała piękną urodę.
Wyjechałci pan
I słukł ci jéj dzban.
2. «Moja panno, nie płaczże,
Ja ci ten dzban zapłacę:
Talara ci dam
Za zielony dzban.»
3. I talara nie chciała,
Tylko dzbana płakała:
«Mój zielony dzban,
Co mi go stłukł pan!»
4. «Moja panno, nie płaczże,
Ja tobie dzban zapłacę:
Dukata ci dam
Za zielony dzban.»
5. I dukata nie chciała,
Tylko dzbana płakała:
«Mój zielony dzban,
Co mi go stłukł pan!»
6. «Moja panno, nie płaczże,
Ja tobie dzban zapłacę:
Konika ci dam
Za zielony dzban.»
7. I konika nie chciała,
Tylko dzbana płakała:
«Mój zielony dzban,
Co mi go stłukł pan!»
8. «Moja panno, nie płaczże,
Ja tobie dzban zapłacę:
Forysia ci dam
Za zielony dzban.»
9. I forysia nie chciała,
Tylko dzbana płakała:
«Mój zielony dzban,
Co mi go stłukł pan!»
10. «Moja panno, nie płaczże,
Ja tobie dzban zapłacę:
Sam ci się oddam
Za zielony dzban.»
11. «Chwała Tobie, z wysokości!
Żem dostała jegomości:
Za zielony dzban,
Dostał mi się pan!»[1]
Źródło: Kazimierz Wójcicki, Pieśni ludu Biało-Chrobatów, Mazurów i Rusi z nad Bugu z dołączeniem odpowiednich pieśni ruskich, serbskich, czeskich i słowiańskich. T. 1, Warszawa : [s.n.], 1836. S. 41–45.
Przypisy
edytuj- ↑ Koniec téj dumy bywa czasem odmienny. W Mazowszu i na Podlasiu kończą następną strofą:
«Wiwat! wiwat! wygrałam,
Za dzban, pana dostałam;
Za zielony dzban
Ja starostę mam!»
