Śpiewnik/Zielony dzban

Opis Muzyka Tekst
William-Adolphe Bouguereau, Stłuczony dzban (1891).

Muzyka edytuj

Autor: nieznany (melodia ludowa)
Aranżacja: Kazimierz Wójcicki (1807–1879)

 

Źródło: Kazimierz Wójcicki, Pieśni ludu Biało-Chrobatów, Mazurów i Rusi z nad Bugu z dołączeniem odpowiednich pieśni ruskich, serbskich, czeskich i słowiańskich. T. 1, Warszawa : [s.n.], 1836. S. 43–44.

Tekst edytuj

Autor: nieznany (piosenka ludowa)
Opracowanie: Kazimierz Wójcicki (1807–1879)

1. Poszła panna po wodę,
Miała piękną urodę.
Wyjechałci pan
I słukł ci jéj dzban.

2. «Moja panno, nie płaczże,
Ja ci ten dzban zapłacę:
Talara ci dam
Za zielony dzban.»

3. I talara nie chciała,
Tylko dzbana płakała:
«Mój zielony dzban,
Co mi go stłukł pan!»

4. «Moja panno, nie płaczże,
Ja tobie dzban zapłacę:
Dukata ci dam
Za zielony dzban.»

5. I dukata nie chciała,
Tylko dzbana płakała:
«Mój zielony dzban,
Co mi go stłukł pan!»

6. «Moja panno, nie płaczże,
Ja tobie dzban zapłacę:
Konika ci dam
Za zielony dzban.»

7. I konika nie chciała,
Tylko dzbana płakała:
«Mój zielony dzban,
Co mi go stłukł pan!»

8. «Moja panno, nie płaczże,
Ja tobie dzban zapłacę:
Forysia ci dam
Za zielony dzban.»

9. I forysia nie chciała,
Tylko dzbana płakała:
«Mój zielony dzban,
Co mi go stłukł pan!»

10. «Moja panno, nie płaczże,
Ja tobie dzban zapłacę:
Sam ci się oddam
Za zielony dzban.»

11. «Chwała Tobie, z wysokości!
Żem dostała jegomości:
Za zielony dzban,
Dostał mi się pan!»[1]

Źródło: Kazimierz Wójcicki, Pieśni ludu Biało-Chrobatów, Mazurów i Rusi z nad Bugu z dołączeniem odpowiednich pieśni ruskich, serbskich, czeskich i słowiańskich. T. 1, Warszawa : [s.n.], 1836. S. 41–45.

Przypisy edytuj

  1. Koniec téj dumy bywa czasem odmienny. W Mazowszu i na Podlasiu kończą następną strofą:

    «Wiwat! wiwat! wygrałam,
    Za dzban, pana dostałam;
    Za zielony dzban
    Ja starostę mam!»

Zobacz też edytuj