Dyskusja:Gramatyka języka słowackiego/Pisownia
Najnowszy komentarz napisał(a) 15 lat temu SolLuna w wątku Przypisy
Poniżej poprawna treść i przypisy:
Współczesny słowacki alfabet składa się z 46 liter (każda litera ma odpowiednie miejsce w rzędzie)[1]:
- a, á, ä, b, c, č, d, ď, dz, dž, e, é, f, g, h, ch, i, í, j, k, l, ľ, ĺ, m, n, ň, o, ó, ô, p, q, r, ŕ, s, š, t, ť, u, ú, v, w, x, y, ý, z, ž.[2]
- Litery q i w są używane tylko w wyrazach pochodzenia obcego, np.: Walter, watt, Quido[1].
Spółgłoski miękkie: ť, Ť; ď, Ď; ľ, Ľ; ň, Ň są oznaczone, tzw. znakiem miękkości. Nie wszędzie jest on jednak stosowany, ponieważ właściwości zmiękczające posiadają następujące samogłoski: i, í, e oraz dwugłoski, tzw. dyftongi: ia, ie, iu[3]. Przykład: nedeľa → /ňeďeľa/, diera → /ďiera/, hadia → /haďia/, šitiu → /šiťiu/. Istnieje kilka wyjątków od tej reguły, kiedy tracą one tę zdolność:
- zaimki, np.: ten, tento, onen, tej, tí, tie, tejto, títo, tieto, onej, oní[3]
- wyrazy: teda, vtedy, odvtedy, vtedajší, teraz, žiaden, hoden, pijatika, terč, vínečko, jeden, jedenásť[3]
- konkretne wyrazy, np.: pravda, polievka[4]
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Veronika Bakalová, Jarmila Krajčovičová, Anton Bujalka, Slovenský jazyk pre 4. ročník základných škôl, OG-Vydavateľstvo Poľana spol. s.r.o., Bratislava 2003, s. 10-11, ISBN 80-89002-70-6.
- ↑ Jarmila Krajčovičová, Milada Caltíková, Slovenský jazyk 5. Účebnica, Vydal Orbis Pictus Istropolitana, spol. s.r.o., Bratislava 2006, s. 2-9, ISBN 80-7158-701-X.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Mária Ivanová-Šalingová, Samo Šaling, Zuzana Maníková, Slovenčina bez chýb, Vydavateľstvo SAMO AAMM, Veľký Šariš 1998, s. 9-18, ISBN 80-967524-3-X. Błąd rozszerzenia cite: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „Ivanová” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ Mikuláš Stano, Ferdinand Buffa, Poľsko-slovenský a slovensko-poľský slovník, Slovenské pedagogické nakladateľstvo, Bratislava 1988, s. 569.