Historia powszechna/Rzym w okresie królestwa

Rozdział
Rzym w okresie królestwa

Bodajże najpotężniejszym imperium europejskim na przestrzeni dziejów był starożytny Rzym. Miasto, założone wedle tradycji 21 kwietnia 753 roku p.n.e przez Romulusa, późniejszego pierwszego króla, było przez wiele wieków stolicą wielkiego Imperium, rozciągającego się od piasków Sahary na południu po krańce wysp Brytyjskich na północy i od wybrzeży dzisiejszej Portugalii na Zachodzie po tereny dzisiejszego Izraela i Syrii na wschodzie. Data jego założenia była zarazem dniem, od którego liczono historię - czas wydarzeń określano "Ab urbe cóndita", czyli od założenia miasta.

Rzeźba przestawia wilczycę karmiącą młodego Romulusa i Remusa. Wedle legendy, założyciel Rzymu Romulus i jego brat Remus, zostali wykarmieni przez wilczycę.

Porwanie Sabinek według malarza Jacques-Louisa Davida
Inna legenda dotycząca założenia miasta głosi, że Rzymianie tuż po założeniu miasta, odczuwali brak kobiet. Postanowili je zdobyć najeżdżając z powodzeniem pobliskich Sabinów. Gdy próbowali oni odbić porwane, te namówiły ich do zawarcia rozejmu, a później sojuszu z Rzymianami.

Tradycyjnie przyjmuje się, że po Romulusie Rzymem panowało jeszcze sześciu królów (Numa Pompiliusz, Tuliusz Hostiliusz, Ankus Marcjusz, Tarkwiniusz Stary, Serwiusz Tuliusz i Tarkwiniusz Pyszny), których przekazywane przez pokolenia charakterystyki przypisywały im wręcz heroiczne cechy. Królowie, z wyjątkiem Romulusa, byli wybierani przez ogół społeczeństwa.

W czasie królestwa miasto zostało znacznie rozbudowane, a obszar jego wpływów politycznych znacznie się poszerzył.

Społeczeństwo Rzymu dzieliło się na patrycjuszy i plebejuszy. Pierwsi z nich, pochodzący od mieszkańców dawnego Lacjum, stanowili klasę uprzywilejowaną, zajmującą stanowiska w administracji, zaś pochodzący głównie od Sabinów i przybyszów do miasta Plebejusze pomimo tego, że byli wolnymi obywatelami, nie mieli podobnych praw publicznych. Między tymi dwiema grupami społecznymi mogły zachodzić tylko relacje typu klientelistycznego - plebejusz stawał się klientem (podopiecznym) wybranej rodziny patrycjuszowskiej, która zapewniała mu opiekę prawną i ekonomiczną

W pewnym momencie Rzym został podbity przez Etrusków, a co więcej, z tego ludu miało pochodzić ostatnich trzech władców królestwa. Ostatni z nich, Tarkwiniusz Pyszny został wygnany z miasta w 508 roku p.n.e. na wskutek swych tyranistycznych i despotycznych zapędów. To wydarzenie zapoczątkowało czasy Republiki.