|
Rozdział
Stany Zjednoczone
Już na początku XX wieku Stany Zjednoczone były potęgą gospodarczą. Przede wszystkim dlatego, iż nie uczestniczyły w walkach podczas I wojny światowej. Początkowo w celu pokazania, iż państwo te jest bogate, kupowało ziemie (przykładowo od Francji Luizjanę, od Rosji Alaskę). Szczególnym znaczeniem było kupno Alaski. Alaska trzy razy większa od Polski była warta tylko 7 milionów dolarów, jednakże jeszcze w tym samym roku przyniosła olbrzymi dochód Amerykanom, którzy odkryli na niej złoża ropy naftowej. Na początku XX wieku większość majątku należała do prywatnych właścicieli. Masowo pojawiali się tutaj imigranci z Europy (głównie Włosi, Anglicy i Polacy). Kolejnym ważnym czynnikiem rozwoju gospodarczego były liczne wynalazki, stworzone przez Amerykanów (prym w tej dziedzinie wiódł Thomas Edison).
Po wojnie secesyjnej Stany Zjednoczone starały się być neutralne w kwestii wojen. Podczas I wojny światowej nie uczestniczyły w walce, jednakże większość broni była eksportowana do Wielkiej Brytanii i Francji. Od 1917 roku Stany Zjednoczone na nowo uczestniczyły w walkach, jednakże były to sporadyczne bitwy. Po wojnie, Amerykanie przekazali większą część majątku w celu odbudowy państw Europy.
Wielu ludzi było przedsiębiorcami, którzy lubili inwestować. Gdy w 1929 roku ceny na giełdzie zaczęły spadać, każdy natychmiastowo sprzedawał swoje akcję. Doprowadziło to do upadku przedsiębiorstw oraz wysokiej inflacji, a co za tym szło, powiększało się w bezrobocie. Sytuacja państw europejskich była podobna, jednakże dopiero rok później tam objawił się kryzys. W USA w ciągu 3 lat zmalała produkcja o 50%, bezrobocie wzrosło o 25%, a ilość firm zmalała o 30%. Sytuację uspokoił Franklin Delano Roosevelt, który nakazał inwestować jeszcze dostępne pieniądze. Masowo budowano drogi oraz tory kolejowe, przez co spadło bezrobocie. Po 1934 roku gospodarka USA wróciła do poziomu 1929 roku.
|
