Czasownik być (aru, iru)

edytuj

Poza formą desu, która oznacza jestem (jest) np. Michał desu - jestem Michał, w języku japońskim obecne są także dwa czasowniki określające "istnienie": いる (iru) oraz ある (aru). いる (iru) używamy tylko dla istot żywych (ludzie, zwierzęta), natomiast ある (aru) dla przedmiotów nieożywionych (książka, długopis, fontanna, telewizor, martwe zwierzęta itp.)

Czasowniki te mogą tworzyć następujące zdania proste:

miejsce + -ni + przedmiot + -ga + iru (lub aru)
podmiot + -wa + miejsce + -ni + iru (lub aru)
miejsce + -de + czynność + -ga + aru
temat + -wa + podmiot + -ga + iru (lub aru)

Aby powiedzieć "jestem" albo "to ja", tworzy się zdanie podobnie jak w przypadku wykorzystania spójki desu. Czasownik zawsze występuje na końcu zdania a podmiot jest określany partykułą は (wa). わたし (watashi) jest zaimkiem 'ja' a więc "(ja) jestem." wygląda następująco: "わたしはいる。" (watashi wa iru.). Jeżeli chcemy powiedzieć "jest długopis", powiemy: pen desu lub pen ga arimasu.