Książka ta ma opisać zagadnienia związane z matematyką obowiązującą w liceum. Na razie jest w trakcie tworzenia.

Autorzy

edytuj


Alfabet grecki

edytuj
alfabet grecki

Do zapisywania wzorów matematycznych zwykle wykorzystuje się alfabet łaciński (zawierający litery takie jak np. a, H, r, X), przy czym istnieje niepisana umowa, iż niektóre litery zwyczajowo wykorzystywane są do oznaczania pewnych obiektów. Przykładowo litery f, g zwykle oznaczają funkcje, z kolei x oraz y – niewiadome w równaniach albo argumenty funkcji. Nie jest to regułą, jednak używanie tych samych liter bardzo ułatwia śledzenie wywodów, gdyż zapobiega rozpraszaniu uwagi. Alfabet łaciński ma jednak ograniczoną liczbę liter, przyjęło się zaś, że wszystkie obiekty matematyczne oznacza się pojedynczym znakiem. Z tego powodu korzysta się z innych alfabetów (np. greckiego, czy nawet hebrajskiego). Niżej zamieszczono tabelę z literami alfabetu greckiego – część z nich nie będzie wykorzystywana ze względu na to, iż pokrywają się one z odpowiednimi literami alfabetu łacińskiego (w szczególności duże litery).

 

alfa

 

beta

 

gamma

 

delta

 

epsilon

 

zeta

 

eta

 

theta

 

jota

 

kappa

 

lambda

 

mi

 

ni

 

ksi

 

omikron

 

pi

 

ro

 

sigma

 

tau

 

ypsilon

 

fi

 

chi

 

psi

 

omega

Najczęściej stosowane będą znaki:

  (alfa),   (beta),   (gamma),   (fi) – do oznaczania kątów, oraz   (delta) – do oznaczania wyróżnika równania kwadratowego oraz   (pi) – wyrażające stosunek długości okręgu do jego średnicy (stały dla wszystkich okręgów).

Więcej o alfabecie greckim, np. co oznacza dana litera grecka w matematyce czy fizyce, można poczytać w Wikipedii: Alfabet grecki.