Forma kulista cechuje się najmniejszym napięciem powierzchniowym. Normalny kształt bakterii jest utrzymywany, podobnie jak jest to u roślin, dzięki obecności ściany komórkowej. Po jej utracie dochodzi do "poszukiwania" przez komórkę najbardziej optymalnego kształtu - jest nim właśnie kula. Jeśli chodzi o umieszenie protoplastów w roztworze hipertonicznym, to oczywiście dojdzie do kurczenia się komórek, ze względu na "wyciąganie" wody przez bardziej stężony roztwór. W przypadku roztworu hipotonicznego dojdzie z kolei do napływu wody do komórki, co będzie skutkowało jej coraz większą objętością i w rezultacie, jeśli różnica stężeń substancji osmotycznie czynnych będzie wystarczająco duża, do pęknięcia błony komórkowej (liza komórki). Zjawisko to jest wykorzystywane do uzyskiwania tzw. "cieni" (ang. shadows), czyli preparatów błon komórkowych, nie tylko bakteryjnych, ale także np. błon erytrocytów.
Na podstawie tych obserwacji można stwierdzić, że komórki dzielą się wzdłuż, a nie w poprzek, oraz że podział rozpoczyna się od "ogonka"
W przypadku tetrad dochodzi do podziału w dwóch prostopadłych płaszczyznach
W tym wypadku kwestią decydującą jest wytwarzanie endospor, które, nawiasem mówiąc, zawierają właśnie toksyczne dla owadów substancje. Natomiast należy podkreślić, że także inne cechy biochemiczne B. sphaericus predestynują je do zajęcia miejsca wśród laseczek, o czym świadczy już sama nazwa - rodzaj Bacillus to laseczki, wykazujące wiele podobnych właściwości, jeśli chodzi o fizjologię komórki.
Laseczki z terminalnym ułożeniem spory nie są już, sensu stricto, formami wegetatywnymi, podczas gdy kształt komórek bakteryjnych odnosi się właśnie to form wegetatywnych
