Programowanie w systemie UNIX/(auto)Make

Make jest to program powłoki systemowej automatyzujący i przyspieszający proces kompilacji złożonych programów i bibliotek. Make nadaje się również do innych prac, które wymagają przetwarzania wielu plików zależnych od siebie.

Makefile pomaga zdecydować, które części dużego programu wymagają ponownej kompilacji. Jest to narzędzia wspomagające/sterujące budowanie aplikacji/programu.

Wersje:

• GNU make ( plik Makefile)
• cmake (plik CMakeLists.txt)
• automake
• FreeBCD make
• NetBSD make
• OpenBSD make
• ubuntu make

Rodzaje kompilacji:

• ręczna kompilacja
• skrypt bash
• program make

FAQ

• kiedy używać make zamiast skryptu bash?
• kiedy stosować plik bas zamiast make?
• kiedy stosować ręczną kompilację? kiedy kompilujemy prosty program na 1 platformę

GNU Make

Jeśli w katalogu programu widzimy plik Makefile, to w celu kompilacji programu wystarczy wpisać w konsoli:

make

Możemy też użyć make bez pliku Makefile.

make p.c

Wtedy make użyje domyślnych reguł aby skompilować plik p.c zawierajace kod C

Domyślne reguły

Make ma wewnętrzną bazę danych z ukrytymi ( domyślnymi, predefiniowanymi) regułami ( ang. implicit rules).

Domyślne reguły możemy sprawdzić za pomocą:

 make -p > p.txt

Plik ma 28 tysiecy linii !

Polecenie:

make -d 

powie ci, które reguły są stosowane

Opcja „-r” lub „--no-builtin-rules” anuluje wszystkie predefiniowane reguły.

Wpisane reguły

Polecenie

make -n

powoduje wypisanie ( bez uruchomienie) komend, które make chce wywołać ( ang. dry run). Reguły te zawarte są w pliku Makefile (

Polecenie

make V=1

Powoduje uruchomienie i wyświetlenie komunikatów:

[ 36%] Built target minifb
[ 45%] Built target noise
[ 54%] Built target input_events
[ 63%] Built target input_events_cpp
[ 72%] Built target multiple_windows
[ 81%] Built target hidpi
[ 90%] Built target fullscreen
[100%] Built target timer

C

Etapy

• kompilacja pliku żródłowego n.c do pliku objektowego n.o
• linkowanie ( Łączenie) pojedynczego pliku obiektowego n.o do pliku wynikowego
• usuwanie plikóœ obiektowych

Plik obiektowy n.o jest tworzone automatycznie z n.c z przepisem w formie

‘$(CC) $(CPPFLAGS) $(CFLAGS) -c’.

Wbudowany przepis łączenia

‘$(CC) $(LDFLAGS) n.o $(LOADLIBES) $(LDLIBS)’

wersje

Pokazanie informacji o wersji programu make:

 make -v

GNU Make 4.1
Ten program został zbudowany dla systemu x86_64-pc-linux-gnu
Copyright (C) 1988-2014 Free Software Foundation, Inc.
Licencja GPLv3+: GNU GPL wersja 3 lub nowsza <http://gnu.org/licenses/gpl.html>
To oprogramowanie jest wolnodostępne: można je swobodnie zmieniać i rozpowszechniać.
Nie ma ŻADNEJ GWARANCJI w zakresie dopuszczalnym przez prawo.

składnia użycia make

 make [ -f makefile ] [ opcja ] ...  cel ...

Opcje

• n = wypisuje komendy bez ich uruchomienia
• p = drukuje reguły i wartości zmiennych
• w = drukuje katalog przed i po make

 make -n

Pliki

• Makefile
• plik. mk

Makefile

Plik Makefile

• dla gcc i Linuxa

składnia

Plik Makefile jest napisany w dwóch zupełnie różnych „językach” :

• Przepisy (ang. Recipes czyli polecenia uruchamiające kompilatory, echo itp.) są zapisywane w składni skryptu powłoki. Wszystkie wiersze receptury są wcięte za pomocą Tab
• Reszta pliku makefile, której nie ma w przepisie, jest zapisywana w składni pliku makefile. Wiersze niebędące recepturą nie są wcięte Tab,

Cele

Plik Makefile powinien mieć przynajmniej 3 cele:

• all = zbudowanie całego programu, cel domyślny,
• clean = czyszczenie kod po kompilacji
• install = instalacja programu (po kompilacji)

Dobrym zwyczajem powinno być również dodanie celów

• uninstall

pliki mk

Pliki z rozszerzeniem mk są zamiennikami pliku Makefile

Użycie

make -f plik.mk

Uruchamianie

Sprawdzamy co make będzie robił przy instalacji :

 make -n install

pomoc

offline

   man --locale=C 1 make

cmake

cmake = Cross-Platform Makefile Generator

Sprawdzamy :

  cmake -version

przykładowy resultat:

cmake version 3.10.2

CMake suite maintained and supported by Kitware (kitware.com/cmake).

Minimalny plik CMakeLists.txt:

cmake_minimum_required(VERSION 2.6.0)

# here we specify that the project is C language only, so the default
# C compiler on the system will be used
project(myprogram C)

add_executable(main main.c)

W katalogu programu mamy :

• main.c = program żródłwy
• CMakeLists.txt = plik reguł dla cmake

Uruchamiamy :

 cmake .

przykładowy wynik:

-- The C compiler identification is GNU 5.4.1
-- Check for working C compiler: /usr/bin/cc
-- Check for working C compiler: /usr/bin/cc -- works
-- Detecting C compiler ABI info
-- Detecting C compiler ABI info - done
-- Detecting C compile features
-- Detecting C compile features - done
-- Configuring done
-- Generating done
-- Build files have been written to: /home/a/c/cmake

Teraz w katalogu progrmau mmay:

• CMakeCache.txt
• cmake_install.cmake
• main.c
• CMakeFiles
• CMakeLists.txt
• Makefile ( 178 linii !!)

Uruchamiamy make :

Scanning dependencies of target main
[ 50%] Building C object CMakeFiles/main.dir/main.c.o
[100%] Linking C executable main
[100%] Built target main

i mamy skompilowany program main. możemy go uruchomić :

./main
Hello World!

Polecenie

cmake --build . -- VERBOSE=1

pozwala wypisać wykonywanie komendy

Jak utworzyć CMakeLists.txt

• The Robot Operating System (ROS)
• the constructsim
• https://stackoverflow.com/questions/6914524/how-to-generate-cmakelists-txt SO]

configure

Jeśli w katalogu programu widzimy plik ( skrypt) configure to:

./configure
 make 
 make install

Configure tworzy plik Makefile dla progrmau make.

imake

Instalacja w Ubuntu:

 sudo apt install xutils-dev

Sprawdzamy :

touch Imakefile
xmkmf

w katalogu mamy 2 pliki:

• Imakefile ( pusty)
• Makefile ( 1000 linii) utworzony na podstawie Imake.tmpl i Imakefile przez imake ( xmkf =

Teraz możemy uruchomić make.

Wersje :

• make Makefile
• xmkmf = skrypt powłoki Bourne używany do wywołania imake
• imboot

Automake i Autotools (GNU build system)

GNU Autoconf - zestaw makr M4 stworzonych w ramach projektu GNU, które służą do generowania skryptów powłoki mających zająć się procesem kompilacji programów komputerowych rozprowadzanych w formie kodu źródłowego. Autoconf jest w stanie dostosować się do specyfiki wielu systemów operacyjnych bez angażowania użytkownika.

Autoconf-automake proces

Pliki zależne od programu:

• configure
  • wejście: Makefile.in
  • wyjście: Makefile
• autoconfig
  • wejście: configure.ac ( wcześniej configure.in)
  • wyjście: configure

Etapy:

• autoheader # creates config.h.in
• touch NEWS README AUTHORS ChangeLog
• touch stamp-h
• aclocal # adds aclocal.m4 to directory. Defines some m4 macros used by the auto tools.
• autoconf #- creates configure from configure.ac
• automake # Creates Makefile.in from Makefile.am
• ./configure # - creates Makefile from Makefile.in
• make

Czasem jest skrypt autogen.sh który uruchamia te etapy

przykład

• plik Makefile.am trzeba utworzyć ręcznie
• uruchom autoscan (tworzy configure.scan)
• alocal
• sprawdz ręcznie plik configure.scan, zapisz go jako configure.ac
• autoconf generuje skrypt configure bazując na zawartości pliku configure.ac
• autoheader genereuje config.h.in na podstawie configure.ac
• automake create Makefile.in from Makefile.am
• uruchom configure (tworzy Makefile na podstawie configure.ac i Makefile.in)

autoscan
autoconf
autoheader
automake
./configure
make 
make install

Ubuntu-make

sudo add-apt-repository ppa:ubuntu-desktop/ubuntu-make
sudo apt update
sudo apt install ubuntu-make

premake

• home page
• instalacja : sudo apt install premake4
• premake4 oczekuje skryptu o premake4.lua

Wykonanie:

premake4 gmake
make all

Zobacz również

• Make
  • GNU Make w C
  • Kompilacja w systemie Unix
  • Borland Make w C++
• pkg-config
• premake